‍ چرا ما به طور ناخودآگاه به انجام اعمال منفی و گناه تمایل داریم؟

بدن ما، بدن گناه است، چرا که پدر و مادر ما، آن را به وسیله شهوت ساخته اند. آن را به وسیله دفع منی و اعمال شهوانی ساخته اند. به همین خاطر، بدن فیزیکی ما به صورت ناخودآگاه به ایگوها و اعمال منفی گرایش دارد.

به تنبلی و سستی و خواب و فرار از امور معنوی و روحانی علاقه دارد. برای این بدن سخت است مراقبه کند، دعا بخواند، شب زنده داری کند، فداکاری و ایثار کند و … به همین خاطر، ما باید با شلاق اراده و اشتیاق درونی، آن را به امور معنوی و روحانی سوق بدهیم و عادت دهیم. در زمان های بسیار قدیم، در نژادهای قبلی، عمل جنسی، لقاح و تولید مثل، زیر نظر بینگ های به اشراق رسیده و اساتید بزرگ، در زمان ماه کامل انجام می گرفت بدون اینکه دفع منی صورت گیرد همراه با دعا و اعمال معنوی و روحانی و به وسیله کریاشاکتی و با نیروی اراده، یک اسپرم با یک تخمک ترکیب می شد و نوزادی بدنیا می آمد که محصول شهوت نبود، بلکه به وسیله جادوی جنسی خلق شده بود. نوزادی که به وسیله کریاشاکتی یا جادوی جنسی بدنیا می آید، به طور عادی و طبیعی، به امور الهی و معنوی و روحانی علاقه مند است و بدنش، ارتعاش بالاتری نسبت به بقیه انسانها دارد. ذهن اش آرام تر و در خدمت خداوند و کار بزرگ بینگ است.

شاکتی (به دوناگری: शक्ति) از واژه شاک که در زبان سانسکریت به معنای «قادر» و «توانا» می‌باشد، گرفته شده‌است. شاکتی به معنای نیروی مقدس یا قدرت بخشیدن و توانا کردنی است که از نوعی انرژی ازلی کیهانی منشأ می‌گیرد و نمایندهٔ نیروهای دینامیکی است که حرکت را از طریق کل جهان پدید میاورد یا در تمامی جهان حرکت و جنبش ایجاد می‌کند. شاکتی مفهوم یا تجسم بخشی و شخصیت دهی به قدرت‌الهی خلاق و آفرینشگر زنانه ایست، که گاهی بدان به عنوان «الههٔ بزرگ مادر در آیین هندو» اشاره می‌شود. در نمود خاکی و زمینی، شاکتی اغلب به گونه‌ای فعالانه از طریق تجسم آشکارای یک زن و قدرت باروری او، نمایش داده می‌شود. هر چند که گاهی نیز شاکتی با توجه به قابلیت‌ها و پتانسیل‌هایش در تظاهر به صور مختلف، ممکن است در مردان نیز حاضر باشد.

شاکتی نه تنها مسئول هرگونه خلاقیت و تولیدی است، بلکه ردپای او را بعنوان عامل هرگونه تغییر نیز می‌توان یافت. شاکتی وجود کیهانی، به معنای آزادی و رهایی نیز هست و مهم‌ترین شکل آن، نیروی مرموزی است که شاکتی کوندالینی (کندالینی) خوانده می‌شود. شاکتی در یک حالت سواتانتیرا نیز موجود است، که در آن حالت وابستگی به هیچ‌کس، معادل وابسته بودن با کل جهان تلقی می‌شود.

در شاکتی‌پرستی، شاکتی به عنوان عالی‌ترین نماد پرستش، و بعنوان بزرگترین آفرینشگر عبادت می‌شود. با این حال، در سایر مکاتب هندو، همچون شیواپرستی و ویشنوپرستی، شاکتی مظهر فعال انرژی زنانه، یا همان پراکرتی از پوروشا می‌باشد، یعنی همان کسی که در ویشنوپرستی، ویشنو یا در شیواپرستی شیوا نامیده می‌شود. همتای زن ویشنو به نام لاکشمی خوانده می‌شود، که همراه با پارواتی نیمهٔ زن شیوا محسوب می‌شوند.

انرژی هستی

فلاسفهٔ ودیک کل آفرینش را در سطوح فیزیکی و متا فیزیکی نوعی نمایش نیروهای مختلف تلقی می‌کنند، و تمام صور مختلف وجود را انرژی هستی واحد یا نیروی شاکتی (Shakti) می‌انگارند که از برهمن، که خالق و قادر متعال است، تجلی نموده، به ظهور می‌رسد.

شرح

دوی یا مهادوی، که در اساطیر هند با عنوان خدابانوی بزرگ شناخته می‌شود، دارای نقشی بسیار پیچیده می‌باشد. ویژگی این خدابانو که قدرتمندترین خدابانوان است، ترکیبی از خدابانوی مادر پیش آریایی و همسر شیوا می‌باشد. وی در نقش همسر شیوا، شاکِتی یا نیروی زنانگی نام می‌گیرد و در این نقش آئینهٔ تمام نمای شوهر خویش در داشتن نقش‌های متعدد است.

بسیاری از خشونت‌های شیوا، به شکل نمادین در همسران و نمادهای آئینی خونبار مربوط به او نمایان می‌شوند. در این نمادها، یونی نماد همسران شیوا و لینگام و شاکتی نماد نیروی نرینگی و زنانگی آفرینندهٔ خود شیوا است.