کشف دایناسوری پرنده با فسیلی در شکمش!
دیرین‌شناسان در چین یک اسکلت تقریباً سالم و کامل از پرنده‌ی شکاری «ژائویانوس» پیدا کرده‌اند. این پرنده از گروه دایناسورها به اندازه‌ی کبوتر و دارای ۴ بال بوده که حدود ۱۲۰ میلیون سال پیش می‌زیسته است. وجه حیرت‌انگیز ماجرا اینجا است که در شکم این دایناسور فسیل محافظت شده‌ی گونه‌ای از مارمولک‌های ماقبل تاریخ پیدا شده است.
نمونه‌های مربوط به این پرنده‌ی منحصربه‌فرد در رسوبات تاسیسات جیوفوتانگ در نزدیکی جیانچانگ در استان لیائونینگ در شمال چین یافته شده است. این کشف توسط دیرین‌شناسان در سال ۲۰۰۵ انجام شده است.
هم دایناسورها و هم مارمولک‌ها بخشی از «جهول بیوتا» بوده‌اند. جهول بیوتا یک اکوسیستم مربوط به عصر کرتاسه بوده است که در تاسیسات چندلایه‌ی سنگی در استان لیائونینگ چین و مرکز مغولستان یافته شده است. معروف بودن این اکوسیستم به‌خاطر بقایای کاملاً حفظ شده از پرنده‌های اولیه، دایناسورهای خاص، پستانداران اولیه و گیاهان باستانی است. پروفسور «جینگمای اوکانر» از آکادمی علوم چین و همکارانش، می‌گویند: «این مورد چهارمین پرنده‌ی شکاری است که بقایای موجود در شکم آن کاملاً حفظ شده است. اکنون مشخص شده است که این دایناسور از پستانداران، ماهی‌ها و مارمولک‌ها تغذیه می‌کرده است و این نظریه که این پرنده از شکارچی‌های فرصت‌طلب بوده است را تقویت می‌کند.» مارمولک مشاهده‌شده در شکم این پرنده «ایندراساروس وانگی» نام دارد و دندان‌های آن مشابه دندان‌های هیچکدام از گونه‌های موجود در جهول بیوتا نبوده است.
اسکلت این مارمولک درون شکم پرنده تقریباً یه‌طور کامل حفظ شده است و نشان می‌دهد که پرنده‌ی شکاری آن را به‌طور کامل بلعیده است. این یافته به این معنی است که پرنده‌ی شکاری کشف‌شده مانند پرندگان و مارمولک‌های گوشتخوار کنونی رفتار می‌کرده است.
دیرین‌شناسان می‌گویند: «اخیراً یک نمونه از دایناسور ژوراسیک چهار بال پرنده‌مانند، به‌نام «آنکیورنیس» پیدا شده است که استخوان‌های حفظ شده‌ی موجود در مری آن مربوط به بیش از یک مارمولک ناشناخته است و اینگونه تفسیر می‌شود که مری آن‌ها یک معده‌ی اولیه بوده است. داده‌های ما نشان می‌دهد که آنکیورنیس و پرنده‌های شکاری کوچک دارای رژیم‌های غذایی مشابه و غیرخاصی بوده‌اند که این رژیم با شکل کلی اسکلت‌بندی و جمجمه‌ی آن‌ها سازگاری دارد؛ اثبات شده است که هر دوی آن‌ها از مارمولک‌ها و ماهی‌ها تغذیه می‌کرده‌اند و شکارچیان فرصت‌طلب به حساب می‌آیند.»
