قالیچه پرنده در ایران
برای درک بهتر موضوع باید کمی به عقب برگردیم .
اندرکنش گراویتونی میان زمین و خورشید
آدریان پل موریس دیراک وقتی در ۱۹۲۶ با تلفیق مکانیک کوانتومی و نسبیت عام و خاص توانست فرمول بندی جدیدی ارائه دهد که وجود ذراتی که بعدها به ضد ذره شناخته شدند را پیش بینی میکرد گام بزرگی در راه پیشرفت فیزیک برداشت.
دانشمدان بزرگی از هیدکی یوکاوا ژاپنی گرفته تا عبدالسلام پنجابی و ورنر هاینزبرگ آلمانی، طی سالهای طولانی در این گروه عضو بوده اند. سرانجام این گروه نشان داد در برخی از مواد کانی ذرات گراویتون وجود دارد که در کویرهایی که درجه ی حرارت در آنها بالا برود ممکن است در دل شن ها یافت شود.
صحرای سینا در مصر، ربع الخالی در عربستان و ریگ جن در کویر مرکزی ایران..
تیم اعزامی طی تحقیقات جالبی به این نتیجه میرسد که ایرانیان در زمان هخامنشی ذرات گروایتون را در کویر مرکزی ایران کشف کرده اند. خاک و شن منطقهٔ ریگ جن را طی عملیات سرندسازی خالص کرده به کاشان منتقل می کرده اند و در آنجا باغی درست کرده بودند پر از درخت توت، خاک این باغ تا عمق ۵۳ متر از خاک سرند شدهٔ ریگ جن بوده است
بعد کرمهای ابریشم از برگ این درختان تغذیه میکردند و ابریشم تولیدی خاصیت گراویتونی و ضد جاذبه ای داشته است و ایرانیان با آن قالیچهٔ پرنده تولید میکردند.
البته این فرایند بسیار پیچیده بوده است و یک قالیچهٔ کوچک پرنده دهها سال طول میکشیده است تا درست شود . یکی از این قالیچه ها توسط کوروش که به ذوالقرنین شناخته می شود به سلیمان نبی داده می شود .
ایرانیان بسیار دقت کرده بودند که استفاده از این قالیچه ها علنی نشود اما سلیمان استفادهٔ گسترده ای می کند و این قالیچه به قالیچهٔ سلیمان مشهور میشود.
گویا اسکندر برای به دست آوردن همین قالیچه به ایران حمله میکند و ایرانیان برای این که تکنولوژی دست یونانیان نیفتد آن باغ را آتش میزنند و دو قالیچهٔ باقیمانده در تحت جمشید هم در آتش سوزی تخت جمشید کاملا از بین میرود و فقط چند تار از آن در اکتشافات ارنست امیل هرتسفیلد باستان شناس آلمانی که توسط موسسه خاور شناسی دانشگاه شیکاگو در ۱۹۳۱ به دست آمد است.
