کشف پروتئین در فسیل دایناسور ۸۰ میلیون ساله
تیمی دیرینه‌شناس از دانشگاه ایالتی کارولینای شمالی، توانست از فسیل یک «دایناسور براکیلوفوسور» مربوط به ۸۰ میلیون سال پیش در مونتانا، «پپتیدهای کُلاژن» پیدا کند! نتایج تحقیقات در مجله‌ی Proteome Research به چاپ رسیده است. کلاژن یک پروتئین و پپتید بلوک‌های سازنده‌ی پروتئین است. بازسازی پپتیدها به دانشمندان کمک می‌کند تا بتوانند رابطه‌ی تکاملی بین دایناسور و حیوانات کنونی را تعیین کنند و همچنین به درک این نکته کمک کند که کدام مشخصه‌ی پروتئین کولاژن باعث شده این پروتئین طی سال‌ها حفظ شود.
تیم تحقیقاتی دانشگاه ایالتی کارولینای شمالی به رهبری مری شویتزر قصد داشت که یافته‌های گزارش شده در سال ۲۰۰۹ در مورد کولاژن دایناسورها را بررسی کند. نویسندگان این مقاله می‌گویند: «برای آزمایش این فرضیه که پپتیدها را می‌توان مکرراً از بافت‌های فسیلی با قدمت میلیون‌ها سال تشخیص داد، ما از یک روش به‌روز استخراج، شامل اسپکترومتری وزنی با دقت بسیار بالا و آنالیزهای بیوانفورماتیکی روی نمونه‌ای برگرفته از دایناسور براکیلوفوسور که پپتیدهای کولاژن در سال ۲۰۰۹ از آن کشف شده بود، استفاده کردیم.»
ماده‌ی نمونه از استخوان ران فسیل برداشته شده است. آنها می‌گویند: «ما هشت توالی پپتیدی از کولاژن را بازسازی کردیم که دوتای آنها با نمونه‌های سال ۲۰۰۹ مطابقت داشت و ۶ پپتید دیگر جدید هستند.» توالی یافته شده نشان می‌دهد که کولاژن در دایناسور براکیلوفوسور دارای شباهت‌هایی با کولاژن در کروکودیل‌ها و پرندگان است. ما انتظار این نتیجه را بر اساس مطالعات انجام شده بر روی استخوان‌های دایناسور هدروسور داشتیم.
پروفسور شویتزر و همکارانش می‌گویند: «بررسی‌های مربوط به تکامل ژنتیکی، توالی یافته شده را در بین آرکوسوریاهای اولیه جانمایی می‌کند؛ ولی اگر فقط توالی‌های یافته شده‌ی جدید را در نظر بگیریم، براکیلوفوسورها را می‌توان جزئی از کروکودیل‌ها دانست و اگر توالی‌های جدید و توالی‌های سال ۲۰۰۹ در نظر گرفته شوند، براکیلوفوسورها بیشتر به پرندگان شباهت دارند. داده‌های بدست آمده قویاً فرضیه‌ی منشأ آندوژنی این پپتیدها را عینیت می‌بخشد و ایده‌ی اینکه پپتیدها می‌توانند در فسیل‌ها تا ده‌ها میلیون سال زنده بمانند را تأیید می‌کند و مطالعه‌ی مربوط به سال ۲۰۰۹ را نیز اثبات می‌کند.
