تشدید اضطراب و مصرف داروهای محرک

هر چند ADHD همراه با یک اختلال اضطرابی نیز به خوبی قابل درمان است ولی به دلیل پیچیدگی موقعیت، بیمار حتما باید تحت نظارت یک روان پزشک متبحر باشد.

در صورت همبودی ADHD و اختلالات اضطرابی، درمان این اختلال تا اندازه ای به شدت نشانه های اضطراب بستگی دارد. به همین دلیل ارزیابی دقیق بیماران برای تشخیص اختلالات اضطرابی بسیار اهمیت دارد.

داروهای محرک ممکن است علائم اضطراب زیربنایی را تشدید کنند به طور مثال نگرانی در اختلال اضطراب منتشر و وسواسهای فکری و عملی در OCD با مصرف این داروها افزایش پیدا می کنند اما در صورتی که اضطراب بیمار ناشی از عدم درمان ADHD باشد، یک داروی محرک می تواند به بهبود آن کمک کند. در شرایطی که تشخیص ا ولیه یا ثانویه بودن اختلال اضطرابی دشوار است بهتر است ابتدا از یک داروی محرک استفاده شود. از آنجا که محرک ها فاقد نشانگان ترک طولانی مدت هستند می توان به راحتی مصرف آنها را آغاز یا قطع نمود.

اگر مصرف این داروها موجب تشدید اضطراب شدند باید برای بهبود علائم ADHD، اضطراب را به طور مجزا درمان کرد. استفاده از آتوموکستین برای درمان ADHD نه تنها علائم اضطراب را تشدید نمی کند بلکه احتمالا در بهبود آن موثر است. اگر شدت اختلال اضطرابی زیاد است و نیاز به تجویز دارو احساس می شود ونلافاکسین می تواند علاوه بر اضطراب، علائم ADHD را نیز بهبود دهد.

به علاوه می توان در صورت نیاز، از یک SSRI برای کاهش علائم اختلالات اضطرابی استفاده کرد و پس از کنترل این مشکل از یک داروی محرک برای درمان ADHD کمک گرفت. موارد ذکر شده راهکارهایی هستند که پزشک می تواند برای درمان همزمان این دو اختلال به کار ببرد. در نهایت انتخاب بهترین روش درمانی به نوع اختلال اضطرابی و شدت آن بستگی دارد.

در صورت وجود اختلالات اضطرابی همبود، روان درمان های الحاقی مثل درمان شناختی رفتاری موجب تسهیل درمان دارویی می شود. اگر شدت اختلال اضطرابی کم باشد ممکن است فرد تنها با روان درمانی بهبود یابد و فقط بیمار برای مشکل ADHD نیاز به تجویز دارو داشته باشد.