دسته: تاریخی

پس زمینه ی ذهنی ای که از ضحاک در خاطر ایرانیان باستان باقی مانده بود، نهایت بیر حمی و قساوت پادشاهی ستمگر بود

استوره واژه‌ای معرب است که از واژه‌ی یونانی هیستوریا[۲]به معنی ‹‹جست وجو، آگاهی و داستان›› گرفته شده‌است.

اساساً هیئت اصلی نام ماه اسفند، نظر به نام ماه اسفند (سپندارمذ) در زبان کُردی یعنی رئو-شمی (گذر زمستان) باید “سپ-اندر- وث (=مذ)” به معنی ماه شکست

حماسهً نخستین پیروزی بزرگ و کاری ایرانیان مادی (مردمان شراب و شادی) و آماردی ( آدمکشان) بر آشوریان

نگارنده قبلاً صرفاً با توجه به مطابقت مفهوم نام قهرمان اساطیری قرقیزها یعنی ماناس (در ترکیب ایرانی آن مان- آس، مرد آسمانی) آن را با تهمورث

سرانجام بعد از مدتها انتظار و جستجو کتابی در باب اساطیر روسها از پیوتر سیمونوف بدست آوردم که برای مقابله و تطبیق خدایان ایران و اسلاو بدان نیاز داشتم.

از آنجایی که اساس دین مغان زرتشتی با مسائل اجتماعی و کشاورزی بوده است؛ لذا بهتراست کلمه برسمن را از ترکیب کلمات اوستایی بِرِثَ

بسیاری از سنگ‌نگاره‌های اشکانی و ساسانی تصویرگر صحنه‌هایی هستند که در آن پادشاه و ایزد در کنار یکدیگر قرار دارند.

در غالب کتب تاریخ و فرهنگنامه ها بدون هیچگونه شک و تردید علمی معانی دارای گوسفندان و دارای گوسفندان سفید را به ترتیب بدین قبایل ترک منظور داشته اند.

برای کلمه شترنج  (چترنگ هندوان) در فرهنگنامه ها معانی لفظی غله مخلوط و چهار گروه نظامی را آورده اند که به نظر میرسد از میان نظریه دومی اساسی