دسته: سیاهچاله و کرمچاله

با وجود همه هرج‌ و مرج‌هایی که اینجا روی زمین در جریان است، به راحتی می‌توان این واقعیت را فراموش کرد که ما در کهکشانی بی‌ثبات و پر از خطرات وحشتناک زندگی می‌کنیم. از شهب‌سنگ‌هایی

ستاره شناسان با کشف ۱۰۰ فوران از سوی سیاه‌چاله‌ها به سمت زمین که «بلیزر» نامیده می‌شوند، در پی آزمایش نظریه‌های فیزیک در محیط‌های پرتنش و شناخت هر چه بیشتر از سیاه‌چاله‌ها هستند.

 اَبَرسیاه‌چاله‌ها دارای جرم بالاتر از ۵۰ میلیارد برابر خورشید هستند. اخیراً دانشمندان دانشگاه‌های کارنیه و هاروارد دریافته‌اند که به احتمال زیاد شکل‌گیری این نوع سیاه‌چاله‌ها در ۱۱ میلیارد سال پیش در اثر ادغ

یک گروه بین‌المللی از پژوهشگران در پژوهش جدیدی، نخستین شواهد را در مورد منشأ انرژی تاریک کشف کرده‌اند که نشان می‌دهند این منشأ همان گونه که احتمال می‌رفت، سیاه‌چاله‌ها هستند.

سیاه‌چاله‌ها نوری از خود ساطع نمی‌کنند که انسان بتواند آن‌را تشخیص دهد، ولی واقعیت این است که سیاه‌چاله‌ها دوست دارند خود را زیر نور مخفی کنند.

پُل‌های فرضی که فواصل دوردست در فضا و زمان را به یکدیگر متصل می‌کنند، «کرم‌چاله» نامیده می‌شوند. دانشمندان اکنون دریافته‌اند که کرم‌چاله‌ها می‌توانند شبیه به سیاه‌چاله‌ها باشند و به همین دلیل حدس می‌

 اکثر سیاه‌چاله‌ها، گازهای ستاره‌های همراه خود را دزدیده و می‌بلعند. این گازها باعث شکل‌گیری دیسک گازی اطراف سیاه‌چاله می‌شوند که در طیف نوری اشعه‌ی ایکس می‌درخشد.

تا جایی که می‌دانیم، امکان اینکه انسان بتواند به سرعت دو برابر سرعت نور برسد، وجود ندارد. در حقیقت این امکان برای هیچ جسم شناخته شده‌ای وجود ندارد که بتواند با سرعت بیشتر از سرعت نور حرکت کند.

 ستاره‌شناسان دو سیاه‌چاله‌ی کلان‌جرم را شناسایی کرده‌اند که ۹۹ درصد راه برخورد وحشتناک با یکدیگر را پیموده‌اند. طی این برخورد همه‌ی رشته‌های فضا-زمان دچار نوسان می‌شوند.

 تیمی بین‌المللی از فیزیکدانان از دانشگاه‌های کورنل، کالیفرنیا، سانتباربارا و موسسه‌ی RIKEN با استفاده از هندسه‌ی فضا-زمان جدیدی که ساختاری مشابه کرم‌چاله را دارد، نشان داده‌اند که اطلاعات می‌توانند در یک سیاه‌چاله‌ی در حال تبخیر از دست بروند.