به اشتراک میگذارم؛ پس هستم
امروز: میخواهم احساسی داشته باشم، توییت میفرستم، در فیسبوک جمله، موسیقی یا عکسی
امروز: میخواهم احساسی داشته باشم، توییت میفرستم، در فیسبوک جمله، موسیقی یا عکسی
تا به حال خیلی درباره اهمیت دروننگری و پیدا کردن و شناختن خود و اعتماد به آنچه میبینیم شنیدهایم. اما آیا این شیوه
هر کسی که وقتش را پای شبکههای اجتماعی، بحث و تبادل نظر و گفتوگوهای مجازی صرف کرده باشد در یکی
حتما شنیدهاید که میگویند هر آدمی بدترین منتقد درونی خودش است. آیا فکر کردهاید که چطور باید نجواهای
آدمهای افسرده نشانههای روشنی دارند: غمگین و افسرده و بیتوجه به اطرافند. اما آنهایی که افسردگی پنهان دارند
بعضی از آدمها بیش از اندازه مهربان و مراقب هستند. این شاید برای دیگران خوب باشد اما کسانی که سعی میکنند
خیلی وقتها چیزی که باعث خشم و ناراحتی شماست فقط بهانه آن است. خشم احساسی است که به نظر میرسد
در حالی که عادت به شبکههایی مثل فیس بوک، توییتر و اینستاگرام به عنوان اعتیاد شناخته شده نیستند و اساسا
نگرانی مثل صندلی گهوارهای است، حس حرکت میدهد اما ما را به جایی نمیرساند. نگرانی باعث میشود
همه راز دارند: تو داری، من دارم، شاید حتی رییس جمهور ایالات متحده هم رازهایی دارد. خوب یا بد، علم نمیتواند