بیان خواسته های جنسی زن
بسیاری از زنان از بیم آن که خودخواه به نظر آیند از بیان امیال جنسی خویش خودداری می ورزند. اگر رابطه جنسی زن فقط برای رفع نیاز همسرش باشد ارزش خویش را نادیده گرفته و بر این باور صحه گذارده است که به عنوان زن در صحنه قرار گرفته است تا فقط پاسخگوی همسر خود باشد.
به هر حال اگر زن در صحنه زندگی نقشی فعال تر بر عهده گیرد و حق خود بداند که از لذایذ زندگی برخوردار شود یاد می گیرد که در مناسبات جنسی نیز سهم برابر برای خود قایل شود. بنا به عرف و آداب معمولا مرد این نقش را بر عهده دارد ولی این رسم دگرگونی پذیر است. برخورداری از لذایذ جنسی حق مسلم زن است که راه رسیدن به آن ایجاد رابطه دوستانه با شوهر است. در برقراری چنین روابطی، اگر هر یک از دو طرف خشک و نفوذ ناپذیر باشند از رابطه جنسی بهره لازم را نخواهند برد.
همسران به جای آن که این عمل را به صورت کاری عادی و ینواخت در آورند، می توانند و باید از آن لذت ببرند. پیروزی در این روش به مقدار زیاد به چگونگی درک آنان از ساختار بدن و کارکرد آن واکنش ها و به ویژه به اعتمادی که به رها ساختن خود در این امر دارند، بستگی دارد.
در واقع ما بیش از اندازه مبادی آداب هستیم زیرا تا لبخندی بر صورتمان نقش می بندد و بدنمان میل به سستی و رها شدن می کند بی درنگ اخمی بر پیشانیمان می نشانیم و به یاد مسئولیت های جدی خود می افتیم و بعد به خود نهیب می زنیم که مبادا خود را رها کنیم یا نشان دهیم که از این کار لذت می بریم. رشته ای از پیام های شادکُش چندان در گوشمان زنگ می زند تا سرانجام از آسمان به زمین می آییم و این درست در لحظه ای است که می خواهیم اوج بگیریم.
واقعا مهم است که برای خود این حق را قایل باشید که شما هم اجازه دارید از همسر خود لذت ببرید. به یاد داشته باشید که شما هم شایسته آن هستید که وقتی برایتان صرف شود و مورد توجه و تحسین قرار گیرند. ما معمولا اختصاص دادن وقتی برای خویش را خودخواهی می پنداریم. اما درست نیست که تصور کنید جسم شما صرفا وسیله ای برای ارضای تمنیات دیگری است. اگر بخواهید چیزی هم در آن برای شما وجود دارد.
