فونکسیون جنسی در بیماران مبتلا به اتونومیک دیس رفلکسی

بیماران مبتلا به آسیب نخاعی در سطوح مهره پنجم پشتی به بالا به دنبال دستکاری پیشابراه، نعوظ، انزال و احتباس ادراری دچار علائم هیپرتانسیون، کندی ضربان قلب، سردرد و تعریف می شوند که به این حالت اتونومیک دیس رفلکسی می گویند. گاهی هیپرتانسیون در این بیماران کشنده است. درصد بسیار کمی از بیماران پاراپلژیک بارور هستند. برای درمان عقیمی در این بیماران مایع منی از طریق انزال الکتریکی جمع آوری و به همسر فرد مبتلا تلقیح می شود. در بیماران مبتلا به اتونومیک دیس رفلکسی احتمال هیپرتانسیون کشنده به دنبال انزال الکتریکی وجود دارد بنابراین بیمار باید قبل از انزال الکتریکی تحت درمان با داروهای پایین آورنده فشار خون قرار گیرد.

اغلب کیفیت مایع منی بعد از انزال الکتریکی برای باروری مناسب نمی باشد.

دیوید و همکاران در بررسی ۱۶ بیمار در سنین ۱۸ تا ۳۳ سالگی که مبتلا به ضایعات نخاعی بودند دریافتند که از ۸ بیماری که قادر به انجام نعوظ بودند فقط در ۳ نفر انزال انجام می شد. در بیمارانی که قادر به انزال نبودند مایع منی را از طریق تحریک الکتریکی به دست آوردند. در بررسی مایع منی این بیماران مشخص شد که اختلالات شدید اسپرماتوزوئید وجود دارند.

علت این اختلالات مایع منی مشخص نشده است. Leriche و همکاران تغییرات هورمونی و بافت شناسی بیضه بیماران مبتلا به ضایعات نخاعی را مورد مطالعه قرار داده اند. آنها با بررسی ۵۷ بیمار در سنین ۱۶ تا ۶۶ سالگی دریافتند که در ۵۰ درصد موارد کاهش اسپرماتوزنز و در ۴۶ درصد موارد اسکلروز بافت بینابینی وجود دارد. آنها همچنین نتیجه گرفتند که در یماران پاراپلژیک مبتلا به ضایعه عصب حرکتی فوقانی با وجود توانایی جنسی اختلالات اسپرماتوژنز وجود دارد ولی در بیماران پاراپلژیک مبتلا به ضایعه عصبی حرکتی تحتانی و ناتوانی جنی اختلالات اسپرماتوژنز وجود ندارد.