شباهت ژنتیکی بین دوستان

تا کنون گمان میرفت که برای دوست شدن با کسی تنها روحیات و اخلاق شبیه به هم کفایت می کند اما اخیرا از نظر علمی به اثبات رسیده که دوستان نه تنها طرز تفکراتشان شبیه هم هستند؛ بلکه از نظر ژنتیکی بسیار شبیه هم هستند.

در یکی از پژوهش هایی که اخیرا توسط «نیکولاس کریستاکیس»، پروفسور جامعه شناس و پزشک دانشگاه ییل و «جیمز فاولر»، پروفسور ژنتیک پزشکی و علوم سیاسی دانشگاه کالیفرنیا انجام گرفته این طور نتیجه گیری شد که به نظر می رسد دوستان ما در مقایسه با غریبه ها از نظر ژنتیکی شباهت هایی با ما داشته باشند.

این تیم پژوهشی با تجزیه و تحلیل ژنوم ۱۹۳۲ نفر و مقایسه آنها با نمونه ژنوم های دوستان آنها و سایر غریبه ها به این نتیجه رسیده اند. نتایج یافته های پژوهش آنها در ژورنال آکادمی ملی علوم (PNAS) در این آدرس منتشر شده است.

در این پروژه ی تحقیقاتی کاشف به عمل آمد که به طور میانگین هر فردی دارای DNA مشابه بیشتری با دوستان در مقایسه با غریبه هاست. پژوهشگران معتقدند این نتیجه توضیح خوبی برای گرایش ما به دوست شدن با افرادی است که از نظر زمینه های نژادی شباهت های بیشتری با ما دارند.

پژوهش مذکور این طور نتیجه گیری می کند: از نظر ژنتیکی تقریبا دوستان ، عمو زاده ی چهارم محسوب می شوند؛ به این معنی که تقریبا ۱ درصد از ژن هایمان کاملا شبیه به ژن های دوستان مان است.

کریستاکیس:

”شاید به نظر شما ۱ درصد رقم چندان بزرگی نباشد اما در اینجا صحبت از علم ژنتیک است. جالب اینجاست که اکثر مردم حتی نمی دانند عمو زاده ی چهارم آنها کیست اما با توجه به موارد بی شماری که بررسی شده، ما با افرادی دوست می شویم که از نظر ژنتیکی شبیه ما هستند.“

معمولا دانشمندان برای پیش بینی احتمال ابتلای افراد به چاقی یا جنون با توجه به ژن هایشان اقدام به تعریف مفاهیم مختلفی می کنند؛ کریستاکیس و فاولر هم رویه ای مشابه در پیش گرفته و برای پیش بینی این مساله که چه کسانی با یکدیگر دوست می شوند اقدام به ایجاد مفهومی به نام ”امتیاز دوستی“ بر اساس ژن ها کردند.

این تیم پژوهشی متوجه شد با توجه به ژن های تک تک افراد، به نظر می رسد ژن های بویایی در دوستان شباهت بسیاری با یکدیگر داشته اما ژن هایی که وظیفه ی کنترل سیستم ایمنی بدن را عهده دارند در دوستان متفاوت اند.

دانشمندان با این یافته ها متوجه شدند که وضعیت دفاعی ژنتیکی در برابر بیماری های مختلف در دوستان تقریبا ناهمسان است. این مکانیزم تکاملی (ارتباط با افرادی که قادر به مقاومت در برابر عوامل بیماری زا هستند) به طور کلی برای جامعه مفید است چرا که شیوع میان فردی بیماری ها را کاهش خواهد داد.اما هنوز مشخص نشده که ما چگونه افرادی را به عنوان دوست انتخاب می کنیم که این مصونیت مفید را برای ما فراهم می کند.

ضمنا در این پژوهش مشخص شد ژن هایی که بین دوستان مشترک هستند در مقایسه با سایر ژن ها، سریع تر تکامل پیدا می کنند. طبق اظهارات کریستاکیس چنین یافته هایی احتمالا زوایای پنهان این مساله را روشن می کنند که چرا تکامل انسان ها طی ۳۰ هزار سال گذشته سرعت بسیار بیشتری را تجربه کرده است.

کریستاکیس:

”پژوهش جدید این نظریه را تقویت می کند که انسان ها موجوداتی «ترنس ژنتیک» هستند؛ نه تنها به خاطر وجود باکتری هایی که در بدن یا محیط اطراف مان وجود دارد بلکه به خاطر وجود افرادی که دور و بر ما زندگی می کنند. به نظر می رسد توانایی های ما نه تنها با ترکیب ژنتیکی مان مرتبط است بلکه ترکیب ژنتیکی دوستانی که انتخاب می کنیم هم روی آن موثر باشد.“