معرفی فناوری های پیشرفته باستانی

همیشه تصور بر این بوده که علم کنونی ما از همه دوران بشری پیشرفته بوده و نتیجه سالها تکامل و تجربه است. تا حدی این نظریه درست است و علم امروزی بشر نتیجه سالها تحقیق و تجربه است اما گاهی یافته های باستان شناسی تمام معادلات را بر هم میزنند و علم بشری را زیر سوال میبرند.

تا کنون موارد متعددی پیش آمده است که علم امروزی ما را به چالش کشیده و علم نتوانسته پاسخی قانع کننده برای آن بیابد، مثل سازه های سنگی باستانی یا مجسمه فضانوردان باستانی که در پرو و مکزیک کشف شده اند!

در این نوشته چند مورد از فناوری های پیشرفته باستانی را مورد بررسی قرار می دهیم که سالها از زمان خود جلوتر بوده اند.

آتش یونانی

آتش یونانی یکی از فناوری های پیشرفته باستانی است که قرن ها پیش در نبردهای دریایی برای از بین بردن کشتی دشمن از آن استفاده می شده. این سلاح جنگی به وسیله لوله هایی که مثل پمپ عمل می کردند کار می کرد و مواد مخصوصی را به سمت دشمن پرت می کرد که به شدت آتش زا بود و حتی قابل سوختن در آب بوده مثل بنزین!

آتش یونانی با آب هم خاموش نمیشده و باید از ترکیب سرکه، شن و ادرار برای خاموش کردن آن استفاده می شده. هنوز کسی نمی داند یونانی ها چطور این مواد آتش را ساخته بودند و طرز کار این سلاح مرگبار چگونه بوده؟

شیشه قابل انعطاف

روایت هایی در مورد شیشه منعطف وجود دارند که نشان می دهد در دوران کهن ماده ای با نام Vitrum flexile وجود داشته که بر اثر ضربه نمی شکسته و فقط کج می شده مثل پلاستیک امروزی!

در مورد این فناوری پیشرفته باستانی روایت شده؛ شیشه سازی در زمان امپراتوری تیبریوس (Tiberius) محصول لوله مانند شگفت انگیز خود را نزد امپراتور برد و در حضور او، این شیشه را به زمین کوبید. امپراتور با دیدن اینکه لوله نشکسته بود تعجب کرد و شیشه ساز هم محصولش را که کمی کج شده بود، با چند ضربه چکش به حالت اولیه برگرداند. نقل شده که تیبریوس از ترس اینکه اختراع مورد نظر جایگزین فلزات گران بها نشود، سر شیشه ساز را از تنش جدا کرد تا راز شیشه منعطف با او از بین برود.

این ماجرا مربوط به دو هزار سال پیش میشود و از آن زمان علم توانست در سال ۲۰۱۲ چنین محصولی خلق کند. چند سالی می شود که شرکت Corning محصولی با ویژگی های مشابه با نام “Willow Glass” را به بازار عرضه کرد که در مقابل حرارت مقاوم بوده و قابل انعطاف است.

پادزهر همه سم ها

امروزه برای هر سم یک پادزهر مخصوص وجود دارد و حتی برای برخی موارد هم هیچ درمانی وجود ندارد اما در گذشته چنین نبوده! یکی دیگر از فناوری های پیشرفته باستانی پادزهر همه سم ها بوده که طبق اسناد موجود در زمان مهرداد ششم که بین سالهای ۱۲۰ تا ۶۳ پیش از میلاد در کشور پنتوس حکومت میکرده، وجود داشت. بر اساس اسناد این پادزهر مقابل هر سمی کار آمد بوده. متاسفانه فرمول دقیق ساخت این پادزهر در جایی ثبت نشده و برای همیشه مثل یک راز مانده است. این دارو در زمان خود با نام میترادات شناخته می شده.

البته تاریخ دان ها گفته اند که در میان ترکیبات پادزهر، موادی مانند تریاک، اعضای بدن مار افعی و همچنین، ترکیبی از سم ها و پادزهرهای گوناگون بوده است.

سلاح اشعه حرارتی

این سلاح که ارشمیدس بزرگ آنرا طراحی و ساخته بود هم مناسب جنگ های دریایی بوده و از راه دور دشمن را به آتش می کشیده. این یکی از خطرناکترین فناوری های پیشرفته باستانی بوده که از طریق کنار هم گذاشتن سپرهای برنزی صیقل داده شده، ساخته میشد. این سلاح در زمان نبرد دریایی به سمت کشتی های چوبی دشمنان نشانه می رفته و از طریق منعکس و متمرکز کردن نور خورشید، آن ها را آتش می زده!

در سال ۲۰۰۵ مدلی از روی این سلاح حرارتی توسط دانشگاه ام آی تی ساخته شده که درست مانند اسناد تاریخی می توانست از راه دور کشتی ها را آتش بزند.
البته ماده خام مورد استفاده هم که مخصوص قاره آسیا بوده، نقش مهمی در استحکام بسیار زیاد فولاد دمشقی داشته و بررسی ها نشان می دهد که در این فولاد، میکروساختاری به نام نانولوله های کاربیدی به سطح تیغه شمشیرها می رسیده و خواص مورد نظر را به وجود می آورده است.