بیگانگان فضایی اهرام مصر را ساخته‌اند؟│فرازمینی‌های معمار و بناهای تاریخی زمین

 

کم نیستند افرادی که تصور می‌کنند مجسمه‌های غول‌پیکر جزیره ایستر در شیلی، خطوط اسرارآمیز نازکا در پرو، سنگ‌های عظیم استون‌هنج در بریتانیا، هرم آفتاب در مکزیکوسیتی و مهم‌تر از همه اهرام ثلاثه جیزه مصر را فضانوردان باستانی یا فرازمینی‌های اَبَرهوشمندی ساخته‌اند که در روزگار باستان به زمین آمده‌اند و از سر لطف برای انسان‌های بَدَوی ماقبل‌تاریخ بناهای تاریخی باشکوه ساخته‌اند و بی‌هیچ چشم‌داشتی به سیاره خودشان بازگشته‌اند.

آیا انسان‌های دوران باستان باهوش نبودند؟

شواهد ژنتیکی و فسیلی نشان می‌دهد که «انسان خردمند» بین ۲۰۰ هزار تا ۱۰۰ هزار سال قبل به زیرگروه «انسان امروزی» تکامل یافته ‌و سپس، اعضای یکی از شاخه‌های این‌ گونه انسان حدود ۹۰ هزار سال قبل قاره آفریقا را ترک کرده و از طریق شبه‌جزیره عربستان و عبور از ایران و هند به جنوب‌شرقی آسیا و اقیانوسیه رفته و به سواحل چین و ژاپن رسیده است.

مهاجرت انسان امروزی از آفریقا نشان می‌دهد که مغز این گونه از انسان به‌ درجه‌‌ امروزی از تکاملش دست یافته بود و همین‌مسئله اندیشه کشف سرزمین‌های جدید و توسعه ابزار سفر را در ذهنش به‌وجود آورده بود. به‌بیانی‌ساده، مغز و سطح هوشمندی انسانی که از آفریقا مهاجرت کرد با مغز و سطح هوش ما انسان‌های عصر ارتباطات تقریبا یکسان است.

با نگاهی به قدیمی‌ترین طراحی تاکنون کشف‌شده‌ای که  باستان‌شناسان بین‌المللی به سرپرستی محققان دانشگاه برگن نروژ با ۷۳هزار سال قدمت در آفریقای جنوبی پیدا کردند، قدیمی‌ترین شواهد موجود برای آبیاری مصنوعی در تپه فردیس قشلاق جیتو در شهرستان ورامین در ایران مربوط به حدود ۵۲۰۰ تا ۴۳۰۰ پیش‌ از میلاد و نمونه‌هایی از چرخ سفالگری در میان‌رودان مربوط به حدود ۳۵۰۰ پیش‌ازمیلاد، جای تردیدی باقی نمی‌ماند که انسان‌های باستان آنقدر باهوش بوده‌اند که بدون کمک فرازمینی‌ها، راهی برای ساختن بناهای غول‌پیکری چون اهرام مصر پیدا کنند.

مصریان باستان اهرام جیزه را چگونه ساختند؟

مجموعه اهرام جیزه یا اهرام ثلاثه مصر، محوطه‌ای باستانی در حاشیه شمالی شهر قاهره است که در دوره حکمرانی سلطنت چهارم (از ۲۶۱۳ پیش‌ازمیلاد تا ۲۴۹۴ پیش‌ از میلاد) ساخته شده‌ و سه سازه با نام‌های هرم خوفو، هرم خَفرع و هرم مَنقُرَع را شامل می‌شود.

از سه هرم جیزه، هرم خوفو که همچنین با اسامی هرم خئوپس و هرم بزرگ جیزه هم شناخته می‌شود از همه بزرگ‌تر است. این هرم که در فاصله ۲۰ کیلومتری از قاهره قرار دارد با ۱۴۶٫۵ متر ارتفاع حدود ۳ هزار و ۸۰۰ سال مرتفع‌ترین سازه دست‌ساز بشر بود.

آبان امسال، گروهی از باستان‌شناسان دانشگاه لیورپول در انگلستان و موسسه فرانسوی باستان‌شناسی شرقی در قاره، در معدن سنگ رخام گچی حتنوب در مصر علیا، بقایای رمپی با قدمت ۴ هزار و ۵۰۰ سال را کشف کردند. قدمت این معدن به دوره سلطنت فرعون خوفو که فرمان ساخت هرم بزرگ جیزه را صادر کرد، باز می‌گردد. به‌ دیگر سخن، کارگرهای مصر باستان با استفاده از این رمپ‌ها قطعات بزرگ سنگی را جابه‌جا کرده‌اند

هرم خوفو که در مدت ۲۰ سال بین سال‌های ۲۵۸۰ تا ۲۵۶۰ پیش‌‌ از‌ میلاد با حدود ۲٫۳میلیون بلوک سنگی و وزن تقریبی ۵٫۹ میلیون تن با تلاش حدود ۱۰۰هزار کارگر ساخته‌ ‌شد، امروزه به‌عنوان یکی از عجائب هفتگانه جهان شناخته می‌شود.

در حالی‌ که مروجان فرضیه‌های شبه‌ علمی همچنان معتقدند که انسان‌های دوران باستان توانایی و فناوری لازم برای ساختن این سازه‌های باشکوه را نداشته‌اند و این کار فقط در توان ابرهوشمندهای فرازمینی بوده است، آبان امسال، گروهی از باستان‌شناسان دانشگاه لیورپول در انگلستان و موسسه فرانسوی باستان‌شناسی شرقی در قاهره کشف کردند که بیگانگان فضایی اهرام را نساخته‌اند بلکه مصریان باستان با کمک سطح شیب‌دار (رمپ) این سازه‌ها را بنا کرده‌اند.

این دانشمندان در معدن سنگ رخام گچی حتنوب در مصر علیا، بقایای رمپی با قدمت ۴ هزار و ۵۰۰ سال را کشف کردند. قدمت این معدن به دوره سلطنت فرعون خوفو که فرمان ساخت هرم بزرگ جیزه را صادر کرد، باز می‌گردد. به‌ دیگر سخن، کارگرهای مصر باستان با استفاده از این رمپ‌ها قطعات بزرگ سنگی را جابه‌جا کرده‌اند.

نظریه شبه‌ علم فضانوردان باستانی از کجا آغاز شد؟

نویسندگان ادبیات علمی‌تخیلی از اواخر قرن نوزدهم مریخی‌ها و اشکال دیگری از حیات بیگانه دارای مهارت بالای مهندسی و معماری را در داستان‌هایشان وارد کردند.

نظریه‌های اولیه مهندسان بیگانه به داستان‌های تخیلی درباره ساخته‌ شدن شهر گمشده آتلانتیس محدود می‌شد. تا اینکه گَرِت پی. سِرویس، اخترشناس آمریکایی و نویسنده علمی‌تخیلی، در سال ۱۸۹۸ رمانی با نام «فتح مریخ ادیسون» را نوشت و در این رمان، غول‌هایی از مریخ را فرض کرد که قطعات بزرگ سنگی را جابه‌جا می‌کنند و هرم بزرگ جیزه را می‌سازند.

این رمان فقط یکی از نمونه آثار علمی‌ تخیلی بود که اواخر قرن نوزدهم در قالب کتاب و داستان‌های پاورقی روزنامه‌ها با موضوع مخترعان و مهاجمان بزرگ فرازمینی منتشر ‌می‌شد.

اما نظریه معماران بیگانه با پایه شبه‌ علمی از سال ۱۹۶۸ با انتشار «ارابه خدایان؟ اسرار حل‌نشده‌ای از گذشته»، نخستین کتاب اِریش فون دِنیکِن سوییسی، محبوبیت عمومی گرفت. این کتاب که از ابتدا به زبان آلمانی نوشته و در ادامه به زبان انگلیسی ترجمه شد، یکی از اولین کتاب‌های پرفروشی بود که پیشنهاد می‌کرد اشکالی از حیات فرازمینی و نه انسان‌ها سازه‌های مرتبط با تمدن‌های باستانی ما را ساخته‌اند.

سال ۱۹۶۶، دو سال پیش از انتشار کتاب دِنیکِن، کارل سگان و آیِسیف شکلوفسکی (دو کیهان‌شناس و مروج علم) در کتاب «حیات هوشمند در عالم» درباره امکان‌پذیربودن تماس با فرازمینی‌ها توضیح داده بودند، اما کتاب ارابه خدایان سطوحی جدید از این نظریه را مطرح می‌کرد که به‌جای تلاش برای برقراری تماس با فضایی‌ها در آینده‌ای نامعلوم، ساخت‌وسازهای آنها را در گذشته زمین به تصویر می‌کشید.

افرادی هستند که معتقدند حضور بیگانگان فضایی روی زمین می‌تواند درباره ساخت بناهای تاریخی که به‌نظر می‌رسد به دست تمدن‌های بشری گذشته ساخته شده‌اند توضیح دهد؛ باید به این افراد بگویم که با این تفکر، توانایی‌ها، عزم راسخ و پشتکار نیاکانمان را نادیده می‌گیرند

سال ۲۰۱۸ مصادف با پنجاهمین‌ سالگرد انتشار «ارابه خدایان» اعلام شد که در این فاصله زمانی بیش‌از ۶۵ میلیون نسخه از آن به فروش رفته و این کتاب تاکنون زمینه تولید برنامه‌های تلویزیونی «شبه‌علمی باستان‌شناسی» بسیاری شده است.

یکی از این برنامه‌های تلویزیونی که برای ایرانی‌ها هم شناخته شده است برنامه «بیگانگان باستانی» است که از شبکه هیستوری آمریکا و با نام «ما و فرازمینی‌ها» از یکی از شبکه‌های فارسی‌زبان ماهواره‌ای پخش می‌شود.

این برنامه که به‌ دلیل ترویج شبه‌ علم و شبه‌ تاریخ با انتقاد بالای بسیاری از مورخان، کیهان‌شناسان و باستان‌شناسان مواجه شده از حامیان نظریه «فضانوردان فضایی» است، بی‌آنکه به این سوال اساسی پاسخ دهد که آیا با نسبت‌دادن این بناهای تاریخی به بیگانگان فضایی، سهم هزاران سال توانایی انسان در ابداع و نوآوری چه می‌شود؟

جووانی بینیامی (۱۹۴۴-۲۰۱۷)، اخترشناس و رییس فقید کارگروه بین‌المللی پژوهش‌های فضایی در کتاب ترویج علمی «مریخی‌ها خود ما هستیم» (ترجمه: هدا عربشاهی، انتشارات مازیار، ۱۳۹۳) درباره این ادعا که بیگانگان از سفرهای خودشان به زمین ردپاهایی به‌جا گذاشته‌اند، می‌نویسد: «سفر بیگانگان سیاره‌های اطراف ستاره‌ای دیگر به زمین بسیار غیرمتحمل است، چون همان‌طور که می‌دانیم، این سفر- حداقل برپایه آگاهی‌های فعلی ما- به زمانی بسیار طولانی نیاز دارد. افرادی هستند که معتقدند حضور بیگانگان فضایی روی زمین می‌تواند درباره ساخت بناهای تاریخی که به‌نظر می‌رسد به دست تمدن‌های بشری گذشته ساخته شده‌اند توضیح دهد؛ باید به این افراد بگویم که با این تفکر، توانایی‌ها، عزم راسخ و پشتکار نیاکانمان را نادیده می‌گیرند.»