اسرار و افسانه های صخره ی کشتی ، قله مقدس مردم ناواجو
افسانه های ناواجو را با نام Tsé Bitʼaʼí یا “صخره ای با بادبان” ، می شناسند که این صخره ی کشتی( Shiprock) یک قطعه زمین بود که به یک پرنده تبدیل میشد و اجداد ناواجو را بر پشت خود حمل می کرد
ناواجوها پس از انتقال به مکان دیگر ، روی این تکه سنگ زندگی می کردند ،و “فقط برای کاشت در مزارع خود و آوردن آب پایین آمدند.
این صخره در جنوب غربی شهر Shiprock ،در نیومکزیکو ،در سرزمین محافظت شده از ناواجو واقع است
در مرکز منطقه ای که ساکنان باستانی پوبلو زندگی میکردند ،( یک قبیله پیش از تاریخ بومی آمریکا که اغلب به عنوان آناسازی نامیده می شدند، )ناواجو ها به وسیله ی صخره ی بالدار خود از شمال به سمت سرزمینهای کنونی آنها می آمدند
حدود ۵۰۰ متر از صحرای نیومکزیکو بالا می رود و موضوع اصلی تعدادی از فیلم ها و رمان های غربی بوده است
Shiprock مدت هاست نه تنها برای عکاسان و کاشفان بلکه برای هر کسی که برای بازدید از آن سفر می کند جذابیت خاصی داشته است
در حال حاضر ، توجه بسیاری از عکاسان را به دلیل زیبایی که در آن وجود دارد ،و همچنین به لطف داستان ها و افسانه هایی که مردم بر پشت آن مینشستند ، مورد توجه قرار گرفته است.
این تک صخره ی اسرارآمیز حدود ۲۷ میلیون سال پیش ، در حدود هزار متر زیر سطح زمین شکل گرفته است. Shiprock از سنگ آذرین آتشفشانی به نام Minette تشکیل شده است ، که بقایای فرسایشی دهانه ی یک آتشفشان است.
با گذشت سالها ، آتشفشان از بین رفت و یک خاطره را در چشم انداز پشت سر گذاشت ، یک شکل گیری زمین شناسی عجیب با ارتفاع حدود ۴۶۰ متر ، که صحرا را با زیبایی مسحور کننده خود تزئین می کند.
نام صخره ی کشتی به دلیل شباهتی که این قله به کشتی عظیم کلیپ قرن ۱۹ داشت ، توسط استعمارگران داده شد. آمریکایی ها ابتدا قله را “سوزن” می نامیدند ، نامی که به دلیل ارتفاع آن توسط سروان جی. اف. مک کومب در سال ۱۸۶۰ داده شد.
نام ناواجویی آن Tsé Bitʼaʼíاست ، به معنی” صخره ای با بادبان “.
طبق افسانه ی ناواجو، این پرنده غول پیکر اجداد ناواجو را بر پشت خود حمل می کرد. افسانه ها می گویند که در غروب آفتاب ، موجودی عظیم و”بالدار” در جائیکه امروز Shiprock قرار دارد ساکن شد و سریعاً به سنگ تبدیل شد.
داستانها می گویند که مردم ناواجوی باستان در قله ی صخره مستقر شدند ، و “فقط برای کاشت در مزارع خود و آوردن آب پایین می آمدند.
تا اینکه روزی ، در اثر طوفان و صاعقه شدید باعث رنج و ویرانی بزرگی شد و زنان و کودکان را در بالای صخره دچار گرسنگی کرد.
از آن زمان ، آنطور که بزرگان ناواجو می گویند ، این صخره ممنوع بوده است ، زیرا ممکن است بازدید کنندگان ارواح کسانی را که در صخره مانده اند اذیت کنند. طبق سنت ناواجو ، این صخره در دین ، اسطوره و فرهنگ ناواجو نقش مهمی ایفا می کند.
طبق آداب و رسوم ناواجو ، صعود انسان از سال ۱۹۷۰ ممنوع بوده است.
