هزاران نقاشی غاری متعلق به تمدن کارائیب
چهره های تلطیف شده یکی از ویژگی های مشترک نمادنگاری با اشکال خاص مانند این است که به طور مداوم در سیستم های مختلف غار تکرار می شود.
باستان شناسان دانشگاه های لستر و کمبریج موزه بریتانیا و مرکز مطالعات پیشرفته پورتوریکو بزرگترین اثر هنری Taino در جهان را در جزیره بیابانی کوچک و دورافتاده مونا ، واقع در نیمه راه بین پورتوریکو و جمهوری دومینیکن کشف کرده اند.در حال حاضر ، هزاران نقاشی ‘Taíno با سر حیوانات و چهره های انسانی ، اغلب ترکیبی ، با الگوهای هندسی و منحنی انتزاعی یافت شده اند.تنها ۳۰ مورد از صدها غار در این جزیره مورد کاوش قرار گرفته است ، بنابراین به احتمال زیاد نقاشی های بیشتری کشف خواهد شد.
بنا به گفته باستان شناسان ، بیشتر نقاشی های یافت شده به قرن ۱۴ و ۱۵ باز می گردند.نقاشی ها با پسماند(مدفوع) خفاش ایجاد شده بودند که طی چندین دهه مواد طبیعی زرد ، قهوه ای و قرمز موجود در طبقات غار را جذب می کردند.بعضی اوقات علاوه بر پسماند خفاش (گانو) به دیواره های غارها رزین گیاهی اضافه می شد. سایر تصاویر صرفاً با استفاده از مداد زغال سنگی ایجاد شده اند.
محققان در مقاله ای با عنوان “هنرمندان قبل از کلمبوس” توصیفی از مواد و شیوه های هنر غار کارائیب ارائه میدهند.
در این تصویر ، هنرمند از تضاد بین دیوار غار تیره تر و طرح سفید استفاده می کند.
.بعضی اوقات هنرمندان باستان رزین گیاهی را اضافه می کردند به گونه ای که رنگ به دیوارهای غار چسبیده است. این روش ساده اما مؤثر بود ، زیرا این نقاشی ها بیش از ۵۰۰ سال در غارها باقی مانده اندغارها نقش اساسی در دین و جامعه Taino داشتند.براساس اساطیر تاینو ، غارها منشا انسانهای اولیه و همچنین ماه و خورشید در نظر گرفته شده اند.علاوه بر این ، غارها غالباً به عنوان محل دفن مورد استفاده قرار می گرفتند و به عنوان فضاهایی تلقی می شدند که ارواح و اجداد خدایان می توانستند با زنده ها ارتباط برقرار کنند.
اعتقاد بر این است که بازتاب این فرهنگ از سواحل جزیره فراتر رفته و از نظر مذهبی ، تشریفاتی و آیینی برای تمدنهای کارائیب مرکزی به ویژه آنچه اکنون پورتوریکو و جمهوری دومینیکن است از اهمیت ویژه ای برخوردار است.جالب است که شواهد باستان شناسی در کلمبیای پیشین وجود دارد که آن را از نظر فرهنگی به هر دو مکان پیوند می دهد.
به لطف تمدن Taino ، اروپایی ها لاستیک ، تنباکو ، سیب زمینی ، ذرت شیرین و میوه های زیادی را کشف کردند. در حقیقت ، کلمات مدرن “canoe” ، تختخواب(“hammock”) ، “توتون” ، “طوفان” ، “ذرت” ، “سیب زمینی” پاپایا، “guayaba” ، ” ، “sana” و “barbacoa” از زبان Taino گرفته شده اند.علاوه بر این ، نام بسیاری از شهرها در کارائیب نشات گرفته از این فرهنگ است.منشا نام منطقه کارائیب نیز از تاینو است.
طراحی هندسی با علائم همپوشانی
یک شاهد اسپانیایی در اوایل قرن شانزدهم ،مراسم Taino را توصیف کرد که در آن شرکت کنندگان به لطف مصرف دانه ای از گیاهان خاص ، به خلسه میرفتند.
در طی این فرآیند توهم زایی ، کاهنان تاینو به دنبال برقراری ارتباط با اجداد و خدایان جامعه خود بودند.بنابراین ، این احتمال وجود دارد که هنر سنگی مونا توسط داروهای باستانی توهم زا پرورش داده شده.این اثر باستان شناسی از اهمیت ویژه ای برخوردار است ، نه تنها برای نشان دادن جهان ،بلکه بخاطر نمایش های هنری قابل توجه از یک فرهنگ گمشده و کمک به فرزندان تاینو برای درک بهتر ریشه های آنها.
جاگو کوپر( باستان شناس موزه انگلیس) می گوید: “برای میلیون ها انسان بومی که قبل از ورود اروپا در کارائیب زندگی می کردند ، غارها نمایانگر دروازه های معنوی بودند ، بنابراین ، این اکتشافات جدید جوهره سیستم های اعتقادی و ارکان هویت فرهنگی آنها را ضبط می کند.”.
