نشانه ها یا شاخص های اولیه ی اسکیزوفرنی کودکی چیست؟
در برخی موارد کودکانی که دچار اسکیزوفرنی می شوند در مقایسه با سایر کودکان تفاوتهای رشدی اولیه دیده می شود. اسکیزوفرنی نیز همانند اوتیسم ریشه هایی در رشد مغز دارد.
آسیب رشدی در این اختلال نسبت به اسکیزوفرنی بزرگسالی، متداول تر است. مطالعات نشان می دهند که تقریبا ۳۰ درصد این کودکان علائمی از اختلالت رشدی را در نخستین سالهای زندگی شان نشان می دهند.
تاریخچه ی اولیه ی بیماران مبتلا به اسکیزوفرنی کودکی، اغلب نشان دهنده ی نقص های قابل توجهی در جنبه هایی از رشد آنهاست. این کاستی ها عبارتند از:
نقص هایی در زبان: گفتار و ادراک
مشکلات خواندن
نقص هایی در عملکرد حرکتی: هماهنگی ضعیف، تاخیرهایی در مراحل مهم رشدی. این مشکلات احتملا در پسرها فراوانتر از دخترها است.
نقص هایی در عملکرد اجتماعی: انزوای اجتماعی، گوشه گیری
مشکلات توجهی، بیش فعالی
مشکلاتی در کنترل مثانه
قبل از اینکه تشخیص اسکیزوفرنی به صورت قطعی گذاشته شود کودکان بارها و بارها سایر تشخیص های روان پزشکی را دریافت می کنند. سایر تشخیص ها: افسردگی، نقص توجه بیش فعالی، اختلال سلوک و اختلالات فراگیر رشدی را شامل می شوند. برخی اوقات به خاطر وجود نشانه های مشابهی همچون پژواک کلامی گوشه گیری و بال بال زدن (حرکات پروانه ای دست) ممکن است یک اختلال فراگیر رشدی مطرح شود.
عملکرد ضعیف در مدرسه اغلب با اسکیزوفرنی کودکی ارتباط دارد. بیشتر کودکان اسکیزوفرنیک به علت داشتن نمرات پایین در کلاس های استثنایی گذاشته می شدند یا به عنوان افرادی که در یادگیری ناتوانند تشخیص گذاری می شوند.
به نظر می رسد اختلال در زبان در اسکیزوفرنی کودکی شایعتر باشد و این در حالی است که اختلال در عملکردهای اجتماعی و حرکتی در اسکیزوفرنی نوجوانی فراوانتر است.
به نظر می آید کودکانی که قبل از بیماری اختلالات رشدی و اجتماعی دارند معایب عصب زیست شناختی مشابهی با افرادی که نشانه های منفی یا پیش آگهی ضعیفی نشان می دهند داشته باشند.
