علت فراموش کردن اسامی چیست؟

با همکار جدیدتان در نیمه‌های مسیر حرکت آسانسور هستید، نزد خودتان اعتراف می‌کنید که نام او را به خاطر نمی‌آورید.

 مقاله‌ی اخیر نیویورک تایمز خاطر نشان می‌کند که فراموشی به ویژه فراموش کردن نام افراد، که از تنوع خاصی برخوردار است، امری کاملا متعارف و طبیعی است. شاید این مرتبه با هر ترفندی شده قسر در رفته باشید.

اما دفعه‌ی بعد چطور می‌شود؟

خدا را شکر که گاهگاهی راهکارهای زیرکانه‌ی جزئی که مانع از فراموشی نام افراد و مکان‌های خاص می‌شود، وجود دارد. تنها کافیست با این چند ترفند ساده همگام شوید.

تصویرسازی کنید.

هنگامی‌ که فردی را برای اولین ملاقات می‌نمائید، تصویری ذهنی از او در ذهن خود ترسیم کنید. پوشش او چگونه است؟ موهای او چه رنگی است؟ رنگ چشمانش؟ خنده روست یا عبوس؟

خواه از این تصویرسازی آگاه باشید خواه ناآگاه، پس از تجربه‌ی اولین ملاقات طی فرایندی پیچیده موسوم به رمزگذاری، ذهن شما مو به مو و به سرعت از این لحظات عکس می‌گیرد اما اینکه این عکس را برای استفاده‌های بعدی در حافظه ذخیره نمائید یا خیر به خودتان بستگی دارد.

به بیان دقیق‌تر، باید به ذهن فوت و فن‌هایی را آموزش دهید تا به جای ذخیره‌ی خاطرات در فایل حافظه‌ی کوتاه مدت که اغلبِ خاطرات به آنجا رفته، کم سو و سپس خاموش می‌شوند، آنها را برای مدت طولانی در حافظه‌ی بلند مدت خود ذخیره نماید.

طبق سخنرانی اخیر جاشوا فوئر، نویسنده و قهرمان حافظه‌ی امریکا یکی از دلایل فراموشکاری‌های مکرر ما این است که گونه‌های کاملا مشابهی از خاطرات را در ذهن ذخیره می‌کنیم.

به تعداد دفعاتی که به دوست دوستانتان معرفی شده‌اید یا غریبه‌ای را در مهمانی ملاقات نموده‌اید، بیاندیشید. ذهن شما هزاران مورد از این دست خاطرات را رمزگذاری نموده است.

همه‌ی آنها برای ذهن مشابه به نظر می‌رسند پس در نهایت همه را محو می‌کند.

از جمله دلایلی که مریل استریپ هیچگاه نام آنه هتوی در فیلم the devil wears prada را به خاطر نسپرد این بود که مریل هیچگاه نتوانست تصویر وی را از تصویر افراد معمولی در خیابان تفکیک کند.

برای حفظ یک خاطره و اطمینان از به خاطر آوردن آن در مواقع دیگر، باید آن خاطره را از دیگر خاطرات متمایز نمائید.

چنانچه فردی که اخیرا ملاقات نموده‌اید را با موهای سفید براق و لباسی قرمز بر تن به یاد بیاورید، احتمالا این تصویر از انبوهی از مجموع تصاویری که توسط ذهن گرفته شده، نسبت به دست دادن‌های عجولانه، اندام‌های بی‌قواره و صدای لیوان‌های نوشیدنی، متمایز خواهد بود.

به چشم‌‌ها نگاه کنید.

قطعا به چشمان فردی که برای اولین بار ملاقات نموده‌اید نگاهی اجمالی خواهید انداخت اما آیا حقیقتا به چشمان او توجه می‌کنید؟

طبق مطالعات انجام شده در سال ۲۰۰۷ محققان به بررسی حرکات چشم چند شرکت‌کننده‌ی داوطلب مبنی بر نگاه کردن به چهره‌های جدید پرداختند و دریافتند افرادی که در مواجهه با اشخاص غریبه تمایل به خیره‌شدن و نگاه کردن به چشمان افراد غریبه‌ را نسبت به دیگر اعضای صورت و گردن آنها دارند، بهتر نام آنها را به یاد می‌آورند.

خلاق باشید.

برای تقویت ارتباط بین چهره‌ی یک فرد و نام وی، یادآوری کننده‌ای ظریف و خلاقانه برای خود بسازید. با خود بگوئید من تام را ملاقات نمودم. واژه‌ی تام، گربه تام در تام و جری را در ذهن تداعی می‌کند. تصور کنید که ظاهر تام کمی شبیه گربه است. چنانچه دوباره با تام ملاقات نمائید، گربه تام را به خاطر خواهید آورد( و امیدوار باشید فردی که تام نام داشت را نیز به خاطر خواهید آورد).

فوئر متذکر می‌شود که با استفاده از تکنیک اشاره و شبیه سازی احتمال به یاد آوردن یک خباز(baker) پس از ملاقات وی، بیشتر از احتمال به یادآوردن فردی که نام خانوادگی وی(baker) خباز است و آن را فقط می‌شنوید، می‌باشد.

فوئر معتقد است هنر به یاد آوردن همه چیز به طور کامل در زندگی روزمره منوط به آن است که روش‌هایی را برای معنادار کردن و تجسم آن‌ها در ذهن فراهم نمائیم.

احساساتی باشید.

نگران نباشید، قرار نیست اشک بریزید. ارتباط احساسی برقرار کردن با افراد یا اشیائی که سعی در به خاطر آوردنشان دارید، یادآوری آنها را تسهیل می‌کند.

طبق مطالعات اخیر در دانشگاه هاروارد محققان به مطالعه‌ و بررسی انواع مختلف تست‌های حافظه‌ در به یادآوردن هزاران عکس، اشکال در رنگ‌های مختلف پرداختند.

محققان دریافتند که قطعا عملکرد افراد در به یادآوردن عکس‌ها بهتر از اشکال تصادفی رنگی بود، حتی اگر قرار بر آن بود که تعداد زیادی از این عکس‌ها را به خاطر سپرده و سپس به یادآورند.

زیرا مشاهده‌ی عکس‌ها موجب می‌شد آنچه که در عکس دیده‌اند را با احساس و خاطرات شخصی خود پیوند دهند.

به عنوان مثال عکسی از قطار غلتان، خاطرات هیجان‌انگیز یا هراس اولین مرتبه‌ای که سوار آن شدند را در ذهنشان تداعی می‌نمود. حس معنادار بودن به تثبیت خاطره در ذهن کمک شایانی می‌نماید. در مقابل نگاه کردن به مربع ساده‌ی صورتی هیچ مفهمومی برایشان دربر نداشت.

تقلب کنید.

در صورت امکان، پیش از ملاقات فرد جدید نام او را گیر بیاورید. در مطالعه‌ی انجام شده در سال ۲۰۱۱ مشخص شد چنانچه پیش از ملاقات افراد غریبه از نام آنها آگاه باشیم، عملکرد قابل توجهی در به خاطر سپردن نام آنها خواهیم داشت.

دکتر سوزان کراس، استاد روانشناسی دانشگاه ماساچوست بر این باور است که دانستن نام افراد پیش از ملاقات آنها پشتوانه‌ای برای تداعی چهره‌ی آنها محسوب می‌شود.

تمرکز، تمرکز، تمرکز کنید.

آخرین باری که در یک مهمانی شلوغ به فرد مهمی معرفی شدید را به یاد دارید؟ تمام تمرکزتان بر این بود که تصویر او را در ذهنتان حک کنید یا با دیگران دست می‌دادید و همزمان تلاش می‌کردید تا دستی هم برای دوستتان که در انتهای اتاق ایستاده بودید تکان دهید، یک چشمتان هم به آقای باشخصیتی در گوشه‌ی اتاق بود و از خدمتکار می‌خواستید که لیوان نوشیدنی را برایتان پر کند؟

اگر شما نیز مانند اغلب آدم‌ها هستید احتمالا به گروه دوم تعلق دارید که نام‌ها را فراموش می‌کنند. در نتیجه به محض اینکه فرد از مقابل چشمتان دور شود نام او را به دست فراموشی خواهید سپرد.

چنانچه تمرکز نداشته باشید، ذهن شما نیز شانس ذخیره‌سازی، رمزگذاری و حفظ کامل خاطره را پیدا نخواهد کرد. در نتیجه اگر بعدها به اطلاعات ذخیره شده نیاز پیدا کنید، امکان دسترسی به آن برایتان فراهم نخواهد شد زیرا از ابتدا نیز در آنجا به طور کامل ذخیره نشده بود. ‌

برای اجتناب از این امر، دفعه‌ی بعد بر دست دادن‌ها و احوالپرسی‌کردن‌ها تمرکز کنید. با این اقدام به حافظه‌ی خود شانس ذخیره‌سازی و شکل‌گیری بهتر خاطرات را اعطا کرده‌اید بنابراین بعدها احتمال دسترسی به آن برایتان بیشتر است.