واژینیسم به چه نوع عارضه ای گفته می شود؟

طبق DSM-IV-TR واژینیسم عبارت است از گرفتگی غیر ارادی عضلات در مدخل و ثلث بیرونی واژن (نه به علت اختلال جسمانی) که مانع از دخول و آمیزش جنسی می شود. با این حال پژوهشگران اخیرا سوال های مهمی را در مورد این ملاک تشخیصی مطرح کرده اند.

آنها متوجه شده اند که اغلب متخصصان برای اینکه وجود گرفتگی عضلانی غیر ارادی را تایید کنند و این تشخیص را بدهند به معاینه جسمانی نیاز ندارند.

به علاوه در مورد قابل اطمینان بودن گرفتگی عضلانی غیر ارادی به عنوان ملاک تشخیصی اصلی واژینیسم تردیدهای جدی وجود دارد.

برای مثال ریسینگ و همکاران معلوم کردند که فقط در حدود یک چهارم زنانی که مبتلا به واژینیسم تشخیص داده شده اند از تجربه کردن گرفتگی عضلانی هنگام آمیزش جنسی خبر دادند و کمتر از یک سوم هنگام معاینه مربوط به بیماری زنان گرفتگی عضلانی را تجربه کردند.

با این حال تنش عضلانی در عضلات واژن و لگن خاصره شایع بود. علاوه بر این آنها دریافتند زنانی که مبتلا به واژینیسم تشخیص داده شده بودند اغلب هنگام معاینه احساس درد می کردند و این پژوهشگران توصیه کردند که درد به مجرد دخول (و ترس و اجتناب از دخول) احتمالا ملاک تشخیصی مطمئن تری از گرفتگی غیر ارادی است.

در برخی موارد زنان مبتلا به واژینیسم اختلال برانگیختگی جنسی هم دارند که احتمالا در اثر ترس های شرطی مرتبط با تجربیات جنسی آسیب زای اولیه است.

در بسیاری از موارد آنها برانگیختگی جنسی طبیعی دارند و با این حال به این اختلال مبتلا هستند. این نوع کژکاری جنسی نسبتا نادر است اما وقتی که روی می دهد احتمالا برای زن مبتلا و همسر او بسیار ناراحت کننده است و گاهی ممکن است به کژکاری نعوظی یا انزالی در همسر منجر شود.

درمان واژینیسم معمولا ترکیب منع کردن آمیزش جنسی، پرورش دادن عضلات واژن و قرار دادن تدریجی گشاد کننده های واژن که اندازه آنها بزرگتر می شود را شامل می شود. به نظر می رسد که این درمان موثر واقع می شود