دروئیدها, آمون پرستان و آتون پرستان- بخش چهارم
یکی از بزرگترین پرسش ها و موارد بحث برانگیز درباره فرعون اخناتون که توسط افراد مهمی همچون زیگموند فروید مطرح شده, و مورد تحقیق کسانی مانند احمد عثمان, مصطفی گادالا, رالف الیس و چند محقق دیگر نیز قرار گرفته این است که آیا فرعون اخناتون در واقع همان موسای کتاب مقدس است یا خیر.
احمد عثمان نوشته است «بررسی عقاید دینی این دو تن روشن میکند که از موسی و اخناتون نباید چنان که به طرزی وسیع رایج است به عنوان دو رقیب نام برد, بلکه باید هر دو را یک تن دانست.» دانشمند بزرگ, گادفری هگنز نوشته است «طبق اظهار مَنِتون تاریخ نگار, موسی تعالیم دینی خود و تمامی خرد مصریان را در شهر هلیوپولیس (امروز به نام عین شمس شناخته میشود و در حومه قاهره قرار دارد-مترجم) در دلتای رود نیل, در شهر اُن… در خانه خورشید دریافت کرد.» و این تنها یکی از پرشمار شواهدی است که برخی دانشمندان را معتقد کرده موسی و اخناتون یک تن بودند.
از این گفتیم که ممکن است نفرتیتی الگوی اولیه مریم بوده باشد, و اینکه توتانخ آمون به احتمال زیاد الگوی اولیه مسیح در انجیل بوده است, و تحقیقات و جستجوی مداومی وجود داشته تا کشف شود که آیا ارتباطی قابل قبول بین موسای کتاب مقدس و رهبر یهودیان, و فرعون اخناتون وجود داشته یا خیر.
دکتر زیگموند فروید و بسیاری افراد دیگر به دلیل کشفیاتشان درباره مقبره توتانخ آمون به دست ماموران راتچایلدها کشته شدند. فروید کشفیاتش را در آخرین کتابش در سال ۱۹۳۹ به قلم کشید. عنوان این کتاب «موسی و یکتاپرستی» بود. معتقدم این کتاب به قیمت جان او نوشته شد. جرالد او-فارل در کتاب خود, فریب توتانخ آمون, پرونده قتل زیگموند فروید و بسیاری کسان دیگری که معروف است به نفرین فرعون دچار شده و درگذشته اند را بررسی کرده و نشان داده که او به مرگ طبیعی نمرد, بلکه به دست ماموران راتچایلد کشته شد. دلیل قتل او حفاری ها, اسنادی که به دست آورده بود, و اظهاراتی مانند آنچه من اکنون مطرح کردم بود: داستان مسیح, تولدش, مصلوب شدنش, همه شباهت با داستانهای توتانخ آمون دارد. چنین اظهاراتی در اوایل قرن بیستم کاملاً ناپذیرفته بود و ممنوع. آنها نمیخواستند چنین مطالبی به اطلاع عموم برسد.
از زیگموند فروید و شجاعت و دلیری او بگوییم. فروید گفته است «هیچ ملاحظه کاریی من را بر آن نخواهد داشت که حقیقت را به اقتضای آنچه منافع ملّی عنوان میشود کنار بگذارم.» فروید یهودی بود. دوستان یهودیش به او هشدار داده بودند دهانش را ببندد. خاخام ها, دوستان صمیمیش به او التماس کرده بودند کتابش «موسی و یکتاپرستی» را هرگز منتشر نکند. چنان که جرالد او-فارل نشان داده, آرشیو دست نوشته های فروید تقریباً غیر قابل نفوذ و دسترسی است.
لورین اوانز در کتاب خود, پادشاهی صندوق عهد, نوشته است «اخناتون به کرّات گفته بود که او و تنها او واسطه دستیابی به حیات الهی جدید مصر است. خدای یگانه مصر اکنون تنها اخناتون را واسطه خود قرار میداد. سرود ستایش آتون با این جمله به پایان میرسد :هیچ کس تو را نمیشناسد, مگر پسرت, اخناتون»
اخناتون تغییرات عظیم انقلابی و ناگهانی در اعتقادات و دین مصر که هزارن سال به یک شکل مانده بود ایجاد کرد. آمون پرستان به چند-خدایی اعتقاد داشتند, در برابر ستایش خدایان دیگر و در برابر سایر نظامهای عقیدتی اهل مدارا و تساهل بودند, مساوات طلب بودند. خداشناسی برای آنها آمیخته با سلطه طلبی و تعصب نبود. همه اینها در سلسله هجدهم و به دست اخناتون دچار تغییرات بزرگ شد. تعصب رواج یافت, معابد تعطیل شدند و پرستش خدایان چندگانه ممنوع شد. پذیرش این تغییرات برای مردم دشوار بود. مردم هفده سال این خشونت و قساوت و سرکوب شدن سایر خدایان به نفع تنها یک خدا را تحمل کردند. همزمان با ظهور یکتاپرستی, خشونت, خونریزی و سرکوب به راه افتاد. آیا اینکه در طول قرون و تا امروز نیز این دو همراه هم هستند یک اتفاق است؟
زیگموند فروید نوشته است «دین آتون مردم را خوش نیامده بود. احتمالاً تنها حلقه ای از نزدیکان شخص اخناتون آن را پذیرفته بودند. لیدی کوئینزبرو در کتاب خود «حکومت دینی مخفی» نوشته است «علیرغم ادعاهای پر سر و صدا و مدوام یهودیان و مسیحیان مبنی بر اینکه یهودیان اولین یکتاپرستان بوده اند, این حقیقتی اثبات شده است که اعضای بلند مرتبه کاهنان ممفیس بسیار پیش از آنکه پای یهودیان به مصر برسد, یکتاپرست بودند.» داگلاس رید در کتاب خود «تناقض صهیون» نوشته است «از خدای یکتا در مصر و ۲۶۰۰ سال پیش از یکتاپرستی یهودیت نام برده شده است.»
مطالعه متون قدیمی مصری نیز این نکته را تایید میکند. در کتاب مردگان که ۳۰۰۰ سال پیش از میلاد نوشته شده آمده » تو یکتا هستی, ازلی هستی, نامیرا هستی, خود-ساخته و خود-متولد شده ای؛ تو خالق زمین و انسان هستی.» در سرود ستایش آمون-را آمده «تو را تسبیح باد ای آمون-را, خدای تِبِس, شادی تو زینتی است برای خدایان. مردمان چهره بالا میگرند تا او را بنگرند. تو خدایی. حیرت برمی انگیزی و آنان که علیه تو می شورند را در هم میشکنی. تو پادشاه تمام خدایانی. تو خدای بزرگی, خدای حیّ. سخنانت تو را عزیز میدارد, سخنانی که رضایت خدایان را فراهم می آورد. تو خدای آسمانها و خالق ستارگان هستی.»
