بنابر گزارش‌های رسمی، روز ۱۸ آوریل (۲۹ فروردین) آلودگی هوای کره زمین با رسیدن سطح کربن دی اکسید موجود در جو به ۴۱۰ پی پی ام، به بالاترین میزان خود در تاریخ رسید.
این اطلاعات که از منحنی کیلینگ (Keeling Curve) به عنوان بخشی از برنامه موسسه اقیانوس شناسی اسکریپس در رصدخانه موانا لوا (Mauna Loa Observatory) به دست آمده‌اند، زنگ خطری جدی برای آلودگی هوای کره زمین محسوب می‌شوند. از سال گذشته و زمانی که سطوح کربن دی اکسید موجود در جو به ۴۰۰ پی پی ام رسید، دانشمندان از احتمال افزایش آن و رسیدن به ۴۱۰ پی پی ام خبر داده بودند.
اوایل سال جاری، رالف کیلینگ (Ralph Keeling)، مدیر برنامه کربن دی اکسید موسسه اسکریپس نیز در مصاحبه‌ای با Yale Environment 360 این‌گونه اعلام کرده بود:
ما در دوره‌ای جدید هستیم، زمان نیز به سرعت می‌گذرد و در آینده‌ای نه چندان دور، سطوح کربن دی اکسید هوا به ۴۱۰ پی پی ام خواهد رسید.
هرچند، شاید تفاوت چندانی میان اعداد ۴۰۰ و ۴۱۰ وجود نداشته باشد، اما نظر دانشمندان در این رابطه متفاوت بوده و همان‌طور که پیشتر گاوین فاستر (Gavin Foster) طی مصاحبه‌ای با Climate Central در ماه مارس اعلام کرد، به واسطه آنها امکان مقایسه فنی و مفید از آمارهای زمین شناسی وجود خواهد داشت.
سوخت‌های فسیلی، عامل اصلی آلودگی هوای کره زمین هستند
حالا بیشتر از هر زمان دیگری تمام کشورهای جهان باید در تعاملی مشترک به دنبال ایجاد دنیایی سبزتر باشند. اگرچه طی دو سال گذشته پدیده‌هایی همچون ال نینو سبب افزایش سطح کربن دی اکسید موجود در جو زمین شده‌اند، ولی مصرف بیش از حد سوخت‌های فسیلی را می‌توان علت اصلی این افزایش در نظر گرفت.
پیتر تنس (Pieter Tans)، یکی از دانشمندان سازمان ملی اقیانوسی و جوی در این رابطه می‌گوید:
نرخ رشد، با کاهش تولید گازهای گلخانه‌ای کمتر از قبل خواهد شد. البته معنای این موضوع، آن نیست که تولید کربن دی اکسید متوقف می‌شود؛ اما می‌توان سرعت کمتری را برای آن پیش‌بینی کرد.
با توجه به اهمیت تغییرات آب و هوایی و پیدا کردن راهی برای توقف آن، روز ۲۳ آوریل (۳ اریبهشت) جمعی از دانشمندان و مردم کشور آمریکا در روز جهانی زمین (Earth Day) راهپیمایی کردند. رالف کیلینگ نیز با اشاره به جمعیت حاضر در راهپیمایی شهر سن دیگو، از وجود بحث‌ها و هشدارهای مختلف پیرامون اهمیت تغییرات آب و هوایی طی دهه‌های گذشته سخن گفت.
بنابر تحقیقات اخیر تنها در شرایطی که نیاز منابع تامین انرژی جهانی به سوخت‌های فسیلی به ۲۵ درصد یا کمتر تا سال ۲۱۰۰ برسد، اهداف توافق نامه آب و هوایی پاریس محقق خواهد شد.
خوشبختانه کشورهای مختلف نیز برنامه‌های اختصاصی خود برای مقابله با پدیده تغییرات آب و هوایی را دنبال می‌کنند. به عنوان مثال، چین قصد کاهش مصرف زغال سنگ تا سال ۲۰۳۰ را داشته و آلمان هم تا همین سال، استفاده از موتورهای احتراقی را ممنوع خواهد کرد. در آمریکا نیز گروهی از طرفداران آب و هوای پاک برای مبارزه با آلودگی هوا و تغییرات آن، سرمایه‌ای به ارزش ۱ میلیارد دلار را تامین کرده‌اند. خوشبختانه چند روز پیش نیز انگلستان به دستاوردی فوق‌العاده دست یافت و آن، اولین روز بدون زغال سنگ بعد از ۱۳۵ سال بود.
به هر صورت امیدواریم کشورهای دیگر هم برنامه‌هایی اختصاصی برای مقابله با آلودگی هوای کره زمین داشته باشند.
