بشقاب پرنده‌های زیر آبی یا USO

مساحت کره زمین چیزی حدود ۵۱۰ میلیون کیلومتر مربع است که بیش از دوسوم آن را آب پوشانده و قسمت بسیار بزرگی از این آب که اقیانوس‌ها و دریاهاست کنکاش نشده‌اند. در واقع دانش ما درباره سطح ماه خیلی بیشتر از دانسته‌هایمان در مورد اقیانوس‌های زمین است. البته از زمانی که اولین گزارش‌های مشاهدات یوفوها در آسمان ارائه شدند، گزارش‌هایی هم در مورد اشیای پرنده ناشناسی که در آب فرو می‌رفتند یا از آب بیرون می‌آمدند وجود داشته است‌ (به این اجسام ناشناس عنوان یوسو «Unidentified Submerged Object» اطلاق می‌شود) بر اساس تحقیقات محققان، یوفوهای آب‌های عمیق، به راحتی به رفت و آمدهای خود در آب‌های زمین می‌پردازند. حال این سوال مطرح می‌شود که آیا یوفوها به این سیاره رفت‌وآمد می‌کنند یا اینکه از راهی خیلی نزدیک‌تر آمده‌اند؛ شاید از اعماق اقیانوس‌ها؟ آیا شهرها یا پایگاه‌هایی در زیر اقیانوس‌ها وجود دارد؟ آیا آتلانتیس یکی از این پایگاه‌هاست؟ واقعا اشیای پرنده ناشناس برای چه به زیر آب دریاها و اقیانوس‌ها رفت و آمد می‌کنند؟ بیایید با هم نگاهی به گزارشات و داستان‌های مربوط به یوسوها بیندازیم.

 ماجرای ۲۰۰ یوسو

کانال سانتا کاتالینا، نواری به پهنای حدودی ۴۲ کیلومتر است که لس‌آنجلس را از جزیره کاتالینا جدا می‌کند. بر اساس یافته‌های علمی، بخش‌هایی از این نوار از روی آب‌هایی می‌گذرد که به اندازه ارتفاع قله اورست عمق دارند و ممکن است بخشی از تاریک‌ترین اسرار این جهان را در خود داشته باشند. در سال‌های اخیر تعداد بسیار زیادی از گزارش‌های مشاهده یوسوها که در آب‌های کانال کاتالینا فرو رفته یا از آن بیرون می‌آمدند، باعث نگرانی‌هایی برای ساکنان منطقه و همین‌طور محققان شده است. پرستون دنت که محقق یوسوهاست، در این باره می‌گوید: «کل این منطقه یکی از نقاط داغ و پر رفت و آمد یوفوهاست. من چیزی بین حدود ۳۰۰ گزارش رویت یوفو در این منطقه، چه روی آب و چه بر فراز کوه‌های اینجا در دست دارم.»
او که نویسنده کتاب «یوفوها بر فراز کالیفرنیا» است، برای حدود ۲۰۰ سال فعالیت‌های یوسوها را در این منطقه دنبال کرده است. او می‌گوید: «موج عظیمی از مشاهدات در رشته کوه‌های سانتا مانیکا مربوط به تاریخ ۱۴ جون ۱۹۹۲/۲۴ خرداد ۱۳۷۱ است. در آن روز، چیزی حدود ۲۰۰ جسم ناشناخته دیده شدند. موضوع عجیب و خاص این مشاهده این بود که این اجسام به جای اینکه از سمت بالا و آسمان پایین بیایند، از پایین به بالا می‌رفتند.»
در ساعت ۱۰:۲۴ شب، چیزی حدود ۲۲ دقیقه، آب‌های اقیانوس آرام به شدت نورانی شدند؛ زیرا صدها جسم بشقاب مانند و درخشان در سکوت مطلق با هم از درون آب بیرون آمدند. آنها پس از لحظه‌ای تاخیر به سوی آسمان شلیک شدند و آن لحظه‌ای بود که تلفن‌های مردم به اداره پلیس شروع شد. متن یکی از این گزارش‌ها
به این صورت است:
معاون کلانتر: ایستگاه کلانتری لاست هیل، بفرمایید.
تماس گیرنده: امشب کسی گزارش عجیب به‌تون داده؟
م.: آه،… می‌شه بیشتر توضیح بدید، عجیب؟
ت.: نورهای عجیب.
م.: نورهای عجیب؟
ت.: بله.
م.: می‌شه بگید چه اتفاقی براتون افتاده؟
ت.: می‌ترسم به‌تون بگم چون فکر می‌کنید دیوونه‌ام… ما فکر کنیم نور شدیدی رو تو آسمون دیدیم.
م.: خوب؟
ت.: صدای هلی‌کوپتر هم نمی‌داد. دارم به‌تون می‌گم. تو عمرم این‌قدر نترسیده بودم.
بر اساس تحقیقات دنت، این گزارش‌ها به گارد ساحلی لانگ بیچ هم رسیده بود. آنها هم درنهایت تحقیق بیشتر در این زمینه را انکار کردند. این اتفاق، دومین واقعه در نوع خود بود که در سه سال گذشته مشاهده می‌شد.

جسم تیره سانتا کاتالینا
در صبح مه‌آلود ۷ فوریه ۱۹۸۹/۱۸ بهمن ۱۳۶۷۷، غواصان، سیستم‌های سونار قایق‌ها و مردمی که در ساحل بودند، شاهد جسم تیره و بزرگی بودند که از زیر آب اقیانوس آرام بالا آمد. برای حدود ۹۰ ثانیه، این جسم عجیب، بی‌حرکت در سطح آب شناور ماند، تا اینکه ناگهان ۱۲ جسم کوچک‌تر از آن جدا شده و به سرعت در هوا دور شدند. ۶۰ ثانیه بعد، جسم مذکور دوباره به درون آب
فرو رفت. آخرین ردی که توسط اسکنر‌های سونار قایق‌ها از آن دریافت شد، نشان می‌داد که به سمت جنوب و کانال سانتا کاتالینا رفته و سپس ناپدید شده بود. دنت توضیح می‌دهد که این اتفاق چند بار مشاهده شده و ده‌ها جسم کوچک‌تر از جسم دیگری که در سطح آب شناور شده به پرواز در آمده‌اند و قطر بعضی از آنها به حدود ۶ متر هم می‌رسیده است.
بعد از حادثه سال ۱۹۴۷/۱۳۲۶۶ در رازول که باعث شد توجه‌ها دوباره معطوف به پدیده اشیای پرنده ناشناس شود، این موج از مشاهدات هم باعث ایجاد سوالات جدید و تحقیقات در زمینه موضوعات جدید و مرتبط با یوسوها شده است.

یوسوی آرژانتین
نکته بسیار جالب در مورد یوسوهایی که مشاهده شده‌اند، این است که این اشیا قابلیت از هم جدا شدن بخش‌های مختلف را داشته‌اند. یکی از مشهورترین مشاهدات در این باره «رویداد گولفو نوئوو» است که در تاریخ ۸ فوریه ۱۹۶۰/۱۸ بهمن ۱۳۳۸، نیروی دریایی آرژانتین را به حالت آماده باش درآورد؛ زیرا دو جسم شبیه به زیردریایی را در آب‌های خود ردیابی کرده بودند. تصور بر این بود که این اجسام، زیردریایی‌های آمریکایی هستند. سپس بر اساس گزارش‌ها، این اجسام درون آب به بخش‌های کوچک تقسیم و به سرعت از آب بیرون پریده و از آنها دور شده بودند.آرژانتینی‌ها هرگز قادر به گرفتن یا سرنگون کردن آنها نشدند. جالب اینکه این خبر حتی به گوش مقامات شوروی مانند خروشچف هم رسیده بود. او آن‌چنان تحت تاثیر این داستان قرار گرفت که دیپلمات نماینده خود در بوئنوس آیرس را فرستاد تا از چند و چون این ماجرا سر در بیاورد. بعضی از محققان تصور می‌کنند که این گزارشات مربوط به زیردریایی‌هایی است که اژدرهایی را شلیک می‌کردند؛ در حالی که دیگران معتقدند در آن زمان، هیچ زیردریایی قادر به شلیک شش اژدر و بلافاصله ناپدید شدن نبوده است.
جسم عجیب پورتوریکو
کتاب «ساکنان نامرئی»، چاپ ۱۹۷۰/۱۳۴۹۹ نوشته آیوان تی سندرسون فقید، اولین کتابی بود که پدیده یوسوها را بررسی می‌کرد. او در این کتاب به مورد شگفت انگیز دیگری در زمینه یوسوها اشاره می‌کند. در ۱۹ مارس ۱۹۶۳/۲۸ اسفند ۱۳۴۱ در یک مانور زیردریایی‌های آمریکایی در فاصله ۱۵۰ کیلومتری پورتوریکو، یکی از زیردریایی‌ها ناگهان از مسیر خود خارج شد؛ زیرا جسم دیگری را ردیابی کرده بود که با سرعت ۱۵۰ گره در حال حرکت بود. زیردریایی‌ها از عمق زیادی که این جسم در آن حرکت می‌کرد، شگفت زده بودند. این جسم در عمق ۶ کیلومتری بود؛ در صورتی که زیردریایی‌ها در عمق ۲ کیلومتری در اثر فشار زیاد آب له می‌شدند.
این جسم برای مدت ۴۴ روز توسط ناوگان زیردریایی‌ها دنبال شد. این جسم با سرعت زیاد حرکت می‌کرد و سپس مدتی ثابت می‌شد تا ناوگان به او برسد. سپس دوباره حرکت می‌کرد. گزارش‌های مربوط به این حادثه به پایگاهی در شمال ویرجینیا فرستاده می‌شد. با تمام این اوصاف، هرگز هیچ بیانیه یا توضیحی در مورد آنچه آن روز مورد تعقیب قرار گرفت، توسط مقامات مسؤول منتشر نشد ولی بر اساس گزارشات، رد این جسم در روز چهارم از دست رفته و دیگر اثری از آن یافت نشد.
تفاوت این نوع گزارشات و داستان با آنچه به‌طور معمول در مورد یوفوها ارائه می‌شود این است که در گزارشات عادی، مردم عادی هم شاهد ماجرا هستند؛ اما در مورد یوسوهای زیر آبی فقط نیروی دریایی از ماجرا خبر دارد که آنها هم چیزی به محققان ارائه نمی‌کنند.

سیگار برگی نروژ
درحالی‌که گزارشات دیگر از سراسر دنیا به دست محققان می‌رسد، بعضی از مشاهدات نیز ویژگی‌های خاصی دارند. در تاریخ ۱۱ نوامبر ۱۹۷۲/۲۰ آبان ۱۳۵۱، شیئی شبیه زیردریایی که با سرعت زیاد زیر آب حرکت می‌کرد، در سواحل غربی نروژ یعنی در منطقه‌ای به نام سونیوفیورد توسط سونار قایق‌های نیروی دریایی آن کشور کشف و برای دو هفته مایه سردرگمی آنان شد. ناوگانی از کشتی‌ها و هلی‌کوپترهای مخصوص ردیابی اجسام زیر آبی، برای یافتن آن گسیل شدند. در ۲۰ نوامبر/۲۹ آبان، جسم مذکور برای اولین به‌طور مستقیم مشاهده شد. آن را به صورت جسمی عظیم و سنگین و به شکل سیگار برگی توصیف می‌کنند. بعد از مشاهده جسم، ناوگان نیروی دریایی شروع به شلیک موشک و مهمات دیگر به سوی آن کردند؛ ولی جسم مذکور از حالت معلق در هوا دوباره به درون آب فرو رفت. در این حال، مهمات و مین‌های دریایی به آب ریخته شدند. اما آن هم اثری نداشت. پس از دو هفته، تصمیم بر این می‌شد که آن جسم را در جایی محاصره کنند و به دام بیندازند؛ اما در نهایت یوسو جلوی چشم همگان ناپدید شد.

اتفاقاتی در اعماق اقیانوس‌ها که ما از آن بی‌خبریم 

 

سیدمعین عمرانی| دانستنیها شماره ۶۸

شمع مومی کریستف کلمب
یکی از اولین گزارش‌ها درباره یوسوها در دفتر یادداشت‌های کریستف کلمب یافت می‌شود. در تاریخ ۱۱ اکتبر ۱۴۹۲/۲۰ مهر ۸۷۱ او شاهد یک یوسوی شگفت انگیز بود. در ساعت ۱۰ شب در این تاریخ، آسمان صاف بود و کلمب و گروهش روی یکی از عمیق‌ترین و اسرار آمیزترین بخش‌های اقیانوس اطلس یعنی مثلث برمودا بودند. عمق اقیانوس در زیر کشتی آنان حدود ۶ کیلومتر بود. ناگهان نورهایی غیرزمینی از اعماق اقیانوس ظاهر شدند. یکی از افراد کلمب به نام گوتیِرِس نیز روی سانتا ماریا (کشتی کلمب) همراه با او شاهد بالا آمدن یک جسم بشقابی شکل از درون آب بود. نور شدیدی که شبیه هیچ چیز دیگری که آنان تا آن روز دیده بودند به نظر نمی‌رسید، ناگهان از درون آب به آسمان رفت. آنها نمی‌دانستند تا پنج ساعت بعد، دنیای نو را کشف خواهند کرد.
در یادداشت‌های کلمب چیزی می‌خوانیم که می‌تواند به عنوان یک یوفو تعبیر شود؛ «نور یک شمع مومی که در آسمان شب بالا و پایین می‌رود.»
این داستان تنها اتفاق از این دست نبود که برای کلمب روی می‌داد. در طول سفر دو ماهه او، یادداشت‌هایش وقایع و حوادث عجیبی را به‌طور مرتب نشان می‌دهند.

سپرهای درخشان اسکندر
نمونه دیگری که از معدود گزارش‌های باستانی در مورد یوسوهاست، به سال ۳۲۹۹ پیش از میلاد و زمان اسکندر باز می‌گردد. درواقع او بعد از مشاهده سپرهای درخشانی که از آب‌های رودخانه جاکسارتیز در هند بیرون می‌آمدند و دوباره در آن فرو می‌رفتند، متقاعد شد وسایلی از دنیایی دیگر را مشاهده کرده است. او شش سال بعد زندگی اش را با استفاده از چیزی که «زنگ غواصی» می‌نامیدند و تصور می‌شود اولین زیردریایی تاریخ است، به دنبال مدرک دیگری مبنی بر وجود آنچه دیده بود، گشت.
بعضی معتقدند ماجراجویی‌های او به بهانه یافتن این اجسام در واقع هدفی بزرگ‌تر یعنی کشف و تسخیر قلمرویی بود که تمام ذهنش را مشغول کرده بود؛ آتلانتیس.

یوسوی افلاطون
از آتلانتیس برای اولین بار در تاریخ مدرن در نوشته‌های افلاطون یعنی کتاب‌های تیمائوس و کریتیاس یاد می‌شود. طبق این نوشته‌ها، این قاره مورد خشم خدایان قرار گرفت و در طول یک روز و یک شب به زیر آب رفت و نابود شد. امروزه بعضی از محققان این فرضیه را مطرح می‌کنند که آتلانتیس هنوز وجود دارد و شاید تنها یا یکی از مراکز فعالیت یوسوها باشد. این فرضیه توضیح می‌دهد که چگونه به دلایل تجاری، دریای مدیترانه بهترین مکان روی زمین برای بنای شهرهایی زیر آبی و نشر دانش آتلانتیس است.
مصر و یونان و اروپای باستان
در فرضیه آتلانتیس به این نکته هم اشاره می‌شود که یونانیان باستان اولین مردمانی بودند که گزارش رؤیت یوسوها را ثبت کردند. البته آنان در این امر تنها نبودند. محققان معتقدند مصریان باستان هم گزارش مشاهداتشان را در این زمینه در هیروگلیف‌های خود ثبت کرده‌اند. در یکی از معابد مصر باستان نقوشی وجود دارد که شبیه زیردریایی و هلی کوپترهای امروزی است. اینکه این نشانه‌ها با چه هدفی در آنجا نقش شده‌اند، هنوز برای ما مشخص نیست. یکی از قدیمی‌ترین موارد اروپایی در این زمینه به قرن یازدهم و انگلستان مربوط می‌شود. در سال ۱۰۶۷/۴۴۶، مردمی که در نزدیکی ساحل بودند، دیدند که جسمی مشتعل از آسمان پایین آمد، نور آن به‌قدری شدید بود که تمام منطقه را روشن کرد. سپس متوقف شد، دوبار بالا رفت و بعد به درون آب فرو رفت.

ابر غلیظ فیلادلفیا
کارل فاینت حدود ۱۰ سال است که به مطالعه یوسوها می‌پردازد و در وب‌سایت او به آدرس waterufo.netبیش از ۹۰۰۰ گزارش مدرن و باستانی در اختیار بازدیدکنندگان قرار گرفته است. بر اساس تحقیقات او، یکی از اولین گزارش‌های یوسوها در قرن بیستم در تاریخ اول آگوست ۱۹۰۴/۱۰ مرداد ۱۲۸۳ در روزنامه فیلادلفیا اینکوایرر چاپ شده. بر اساس گزارش این روزنامه، یک کشتی باری انگلیسی به نام «موهیکن» در راه خود به سمت فیلادلفیا درون ابری فلزی گرفتار می‌شود که مانند فسفر می‌درخشید.
بر اساس تحقیقات بیشتر کارل، مشخص شد کاپیتان و خدمه این کشتی، جسمی که درون ابری غلیظ بود، از سمت اقیانوس به سمت آنان آمد و کشتی را در بر گرفت. زمانی که ابر، کشتی آنان را فرا گرفته بود، آنان قادر به انجام هیچ کاری روی کشتی نبودند. در روزنامه نوشته شده که سوزن قطب‌نمای کشتی به سرعت می‌چرخید و هیچ جهت خاصی را نشان نمی‌داد. خدمه هم نمی‌توانستند هیچ چیز فلزی را از روی عرشه تکان دهند یا بردارند.

یوسوی بندر شگ
اما به‌طور حتم، شگفت‌انگیزترین گزارش در این زمینه مربوط می‌شود به کانادا. این تنها حادثه مربوط به یوسوهاست که توسط مقامات دولتی مستند شده است. در شب ۴ اکتبر ۱۹۶۷/۱۲ مهر ۱۳۴۶، اتفاقی بر فراز آب‌های یکی از سواحل بندر شَگ مشاهده شد که برای همیشه، این ناحیه را در ذهن محققان ثبت کرد. کریس استایلز و دان لجر، ۱۵ سال گذشته را به تحقیق در مورد حادثه سال ۱۹۶۷ گذرانده‌اند. این پرونده که در زمان خود در تمام کانادا مشهور بود، مدتی است به دست فراموشی سپرده شده است. در کتاب آنها با نام «جسم تیره» به جنبه‌های مختلف این ماجرا پرداخته شده است.
کریس می‌گوید: «دلیل اینکه این ماجرا با دیگر گزارش‌ها فرق دارد این است که در این حادثه، ما با جسمی حقیقی طرف هستیم که از آسمان پایین آمده و در آب سقوط می‌کند. در اثر این سقوط نیز نور و صدای مهیبی ایجاد می‌شود. این حادثه از یک جنبه دیگر هم حائز اهمیت است و آن اینکه هیچ کس گزارش یک یوفو را به پلیس نداد؛ بلکه همه می‌گفتند نوری در آب سقوط کرده است و نگران بودند که شاید هواپیما بوده باشد.
نورم اسمیت که یکی از سه مشاهده در قید حیات این حادثه است داستان را این‌گونه تعریف می‌کند: «ما سه نفر بودیم که نورها را دیدیم. بعد مثل این بود که به سمت ما حرکت می‌کرد. بعد پایین رفت و ما فکر کردیم هواپیمایی است که سقوط کرد. پس بلافاصله پشت ماشین‌های پدر و عمویم پریدیم و خودمان را به لب آب رساندیم. وقتی اینجا رسیدیم، ۱۰ یا ۱۲ نفر دیگر هم آنجا بودند.بعد از ۲ یا ۳ دقیقه، نورهای درون آب خاموش شدند.»
پلیس محلی هم به وسیله قایق‌های ماهیگیران محلی مثل نورم شروع به جست‌وجوی آب‌ها کرد که تا حدود ۳ بامداد طول کشید. در ظهر ۶ اکتبر/۱۴ مهر، یک گروه هفت نفری غواصی به آنجا رسیدند و آخر هفته را به جست‌وجو در آب‌ها پرداختند. آنها هم چیزی پیدا نکردند و در گزارش خود در نهایت عنوان یوفو به معنای شیء پرنده ناشناس را برای آنچه آنجا سقوط کرده بود، انتخاب کردند.
بر اساس گزارش رسمی دولت، این جسم از جنوب به سمت شمال و در امتداد خط ساحلی نواسکوشیا حرکت می‌کرد. در یک نقطه از مسیرش متوقف و در هوا شناور می‌شود. حدود ساعت ۱۱:۲۰ با زاویه ۴۵ درجه و در فاصله حدود ۲۷۰ متری از ساحل، درون آب سقوط می‌کند.
طبق یافته‌های کارل، زمانی که پلیس سلطنتی کانادا به محل این حادثه رسید، یوفو هنوز در سطح آب شناور بود. همین‌طور گفته می‌شد این جسم، نوعی کف زرد رنگ از خود بیرون می‌ریخت.
در هفته‌های آتی، اتفاقات عجیبی رخ می‌دهد. بعد از اینکه تمام روزنامه‌ها و رسانه‌ها در کانادا این خبر را بازگو کردند، تنها چند روز پیش از اینکه ارتش، این حادثه را به عنوان یک رویداد مربوط به اشیای پرنده ناشناس طبقه بندی کند، جسم دیگری درست در همان نقطه وارد آب می‌شود. یک هفته در کف بستر آب در کنار جسم اولی آرام گرفته و بعد هر دو آنان در زیر آب به سمت خلیج بِین حرکت می‌کنند. در خلیج بِین نیز از آب خارج شده و هر دوی آنها به سمت آسمان پرواز می‌کنند. در این حال، نور یکی از آنها زرد رنگ و دیگری هم قرمز رنگ بوده است.
کارل توضیح می‌دهد: «مدارک زیادی وجود دارند که ثابت می‌کنند این وسیله یک یوفو است.
مهم‌ترین مدرک در این زمینه هم گزارش دولتی است که صراحتا اعلام کرده این جسم، منور، شناور غرق شده، هواپیمای سقوط کرده و در واقع جسم شناخته شده دیگری نبوده است.