بیگانگان باستانی: فصل اول – قسمت سوم

 

اگر موجودات فضایی حقیقتا در جهان وجود داشته باشند؟ کجای جهان هستند؟ این پرسشی بود که برای «انریکو فرمی» یکی از پیشگامان علم در قرن بیستم، شکل گرفت.

Paul Davies, PH.D
مدت کوتاهی پس از جنگ جهانی دوم، فیزیکدان مشهور، «انریکو فرمی»، که در پروژه منهتن حضور داشت تا «بمب اتمی» تولید کند، در «لاس اَلَموس»، با بعضی از دوستانش در باره گزارشهایی از بشقابهای پرنده صحبت میکرد، و «فرمی» ناگهان گفت که: اما این موجودات فضایی هوشمند، کجا هستند؟ و او به سادگی به این نکته اشاره کرد که اگر در نقطه‌ای در کهکشان تمدنی وجود داشته باشد، که حدود یکصد میلیون سال پیش شکل گرفته‌اند، پس حتما به اندازه کافی زمان داشته‌اند که در سراسر کهکشان پراکنده شوند.

John A. Ball, PH.D
«فرمی» گفت: واقعا اگر همه این تمدنها و کرات، آن بیرون باشند، پس موجوداتش کجا هستند؟

همانطور که ضد و نقیضهای «فرمی» مورد توجه قرار میگرفت تلاشی نیز در جهت توضیح عدم وجود شواهد لازم برای خارجیها با وجود احتمال ریاضی وجود داشتن آنها، انجام میشد.

Robert R. Cargill, PH.D
تا این لحظه، یعنی دوران مدرن، هیچ محقق معتبری، هیچ دانشمند معتبری، به هیچیک از شواهدی که مشتاقان غریبه‌های باستان با دیدنشان قدم جلو میگذارند و میگویند: «بله، اینها شواهد غریبه‌های باستان است»، نگاهی نینداخته‌اند. هیچ محقق معتبری چنین کاری نمیکند.

Michael J. Crowe, PH.D
علاوه بر این کل این پروژه، یعنی پروژه جستجو برای موجودات فضایی هوشمند، که نزدیک به ۵۰ سال است که در جریان هست؛ این حقیقت که ما هیچ سند رادیو تلسکوپی از موجودات فضایی پیدا نکرده‌ایم، بسیار با گفته «فرمی» هماهنگ است که اگر آنها آن بیرون هستند )، چرا ما خبری از آنها نداریم؟ و به نظر هم میرسد که قرار نیست خبری از آنها به دستمان برسد.

اما در ۱۹۶۰، پروفسور ستاره‌شناس ام آی تی، «جان بال» برداشت «فرمی» را با فرضیه بحث‌برانگیز خودش پاسخ داد: «فرضیه باغ وحش».

John A. Ball, PH.D
فرضیه باغ وحش میگوید که ما در یک باغ وحش یا سرزمین وحشی هستیم که ضرورتا تنها در آن رها شده‌ایم و عمدا هم تنها رها شده‌ایم تا به روش خودمان تکامل پیدا کنیم؛ به هزینه خودمان.

Michael J. Crowe, PH.D
موجودات فضایی ما را روی زمین کشف کردند، اما ترجیح دادند خودشان به اینجا نیایند و به جای آن، مراقب ما باشند. همانطور که ما حیوانات را در باغ وحش تماشا میکنیم. آنها به خودشان گفته‌اند: روی این زمینیها مطالعاتی انجام میدهیم و ببینیم اینها چه موجوداتی هستند .

John A. Ball, PH.D
حالا چرا باید اینها چنین کاری کرده باشند؟ اگر ما از یک طرف، چیزی که آنها میخواهند را نداشته باشیم، این کاملا یک حقیقت است؛ و از طرف دیگر ما نمیتوانیم در هر چه که آنها انجام میدهند، دخالت کنیم؛ که این هم کاملا واقعیت دارد. آنها آن بیرون هستند و کار خودشان را میکنند. آنها کاری به کار ما ندارند. ما هم به اندازه کافی باهوش نیستیم تا آنچه را که آنها میکنند، استراق سمع کنیم.

Linda Moulton Howe
این مخمصه‌ایست که ما در آن گرفتاریم، چیزی هست که از آن بالا به این پایین نگاه میکند و ما را زیر نظر دارد. ما در یک ظرف آزمایشگاهی هستیم و نمیتوانیم به اندازه کافی دور برویم تا ببینیم پشت آن دوربینهای مایکروسکوپ چه هست.

اگر خارجیها همین حالا در حال نظاره ما هستند، کجا هستند؟ برخی بر این باورند که آنها جایی در فضا مستقرند که ما آن را «نقاط لاگرانژ» مینامیم که از ریاضیدان و فضانوردی به نام «جوزف لاگرانژ» گرفته شده، که این فضاها را در ۱۷۷۲ کشف کرد. پنج نقطه از آنها در فاصله خورشید، زمین، و ماه وجود دارد.

Sara Seager, PH.D
نقاط «لاگرانژ» نقاطی هستند بین دو جرم، که فشار آنها در این نقاط مساوی میشود. یک الاکلنگ را تصور کنید، وقتی که یک سنگین وزن و یک سبک وزن را روی آن دارید؛ یک نقطه تعادل روی آن وجود دارد و این همان نقطه «لاگرانژ» است.

Paul Davies, PH.D
نقاط «لاگرانژ»، جایی هستند که ما بعضی از ماهواره‌هایمان را در آنها مستقر میکنیم. و اینها نقاطی در فضا هستند که میتوانید اگر بخواهید، برای میلیونها سال همانجا بمانید، بدون اینکه نگران جابجا شدن باشید
اگر به هر جای دیگری در منظومه خورشیدی بروید، در این صورت به دلیل اینکه باید فاصله‌تان را با زمین و مدار آن با خورشید حفظ کنید، ناچار خواهید بود که دائما موقعیت خودتان را تغییر بدهید.

Sara Seager, PH.D
بنابراین از نقاط «لاگرانژ» به عنوان مکانهایی یاد میشود که فضاپیما میتواند در آن مخفی شود. چون شما نیاز ندارید کار زیادی انجام دهید تا در همان نقطه بمانید. در نقطه تعادل هستید و به طور یکسانی، فقط جابجا میشوید .

Giorgio A. Tsoukalos
اگر موجودات فضایی هرگز ما را در منظومه خورشیدی ملاقات نکرده باشند، احتمالا باید در این نقاط به خصوص قرار گرفته باشند؛ برای مشاهده ما، ضبط کردن ما و اینکه ما چه هستیم. این چیزی نیست که نظریه فضانوردان باستان مدعی آن باشد این خود پروفسورهای دانشگاهها و فیزیکدانهای فضایی هستند که این نظریه را ارائه داده‌اند.

برخی معتقدند که دلیل دیگری مبنی بر اینکه موجودات خارجی، هنوز خود را آشکار نکرده‌اند ، این است که هنوز ما را لایق نمیدانند. این نظریه بر اساس فرضیه جنگل «جان بال» شکل گرفته است.

John A. Ball, PH.D
فرضیه جنگل فقط به این معناست که: اگر شما حیواناتی داشته باشید، مثلا مورچه،که در جنگل زندگی میکند، هر چند تا که باشند، شانس اینکه آنها یک انسان ببینند، بسیار کم است. نه به خاطر اینکه ما در جایی پنهان شده‌ایم، بلکه به خاطر اینکه ما دلیلی نداریم که به جنگل برویم و پا روی لانه مورچه‌ها بگذاریم. بنابراین این نظریه میگوید که احتمالا در مقایسه با موجودات فضایی پیشرفته، ما مثل لانه مورچه هستیم، نسبت به انسانها . و این واقعیت که ما هرگز تا به حال، هیچ موجود فضایی ندیده‌ایم، میتواند این باشد که ما چیزی نداریم که آنها بخواهند.

Linda Moulton Howe
ما میتوانیم دستهای موجودی را بفشاریم که ممکن است برای هزاران و یا میلیونها سال به این سیاره آمد و رفت داشته است و فاصله خود را طی دوران اخیر، به دلایلی ناشناخته، با انسان حفظ کرده است. شاید منتظر ماست تا بالاخره بالغ شویم.

Michael J. Crowe, PH.D
یکی از چیزهایی که با قاطعیت میتوان گفت این است که: اگر آنها هرگز با ما تماسی برقرار نکنند،  نه تنها برتر از ما خواهند بود، بلکه در واقع فوق برتر ما خواهند بود. آنها مبتدی نیستند، همانطور که ما هستیم. آنها بسیار پیشرفته‌تر از آنچه که ما هستیم خواهند بود.

 

هر دو ایده «جنگل» و «باغ وحش»، میگویند که موجودات غریبه ما را نظاره میکنند اما آیا برای همیشه فاصله خود را حفظ خواهند کرد؟ اما اگر اینگونه نباشد چه؟ اگر ماموریت آنها این بوده که تمدن ما را به تکامل برسانند به شکلی که پدیده «کشف» متوقف شود چه؟ اگر اینطور است، آیا ممکن است که همین حالا در حال همراهی با ما باشند؟
بر اساس تئوری فضانوردان باستان، غریبه‌های فضایی ممکن است به دلایل بسیاری به زمین آمده باشند. حفاری، ازدیاد نسل، فتح، یا به سادگی، تنها برای کشف اینجا؟

Matthew F. Dowd, PH.D
مطمئنا ما میخواهیم از اینجا خارج شویم و در باره چیزهایی که از آنها خبر نداریم، اطلاع به دست بیاوریم. ماه را میبینیم، میخواهیم برویم آن بالا به ماه و در باره آن بدانیم. مارس را میبینیم، میخواهیم به آنجا برویم. میخواهیم به ژوپیتر برویم. روباتهایمان را میفرستیم. بنابراین اگر فضاییها چیزی مثل ما باشند، احتمالا انگیزه‌هایی مشابه ما خواهند داشت. میخواهند تنها بروند و یاد بگیرند.

Giorgio A. Tsoukalos
همانطور که ما کنجکاوی نشان میدهیم، موجودات دیگری هم آن بیرون هستند؛ با همین خصایص. خودپسندی زیادی خواهد بود اگر ما فکر کنیم که در این منظومه تنها هستیم. این خیلی غم‌انگیز است که بگوییم ما تنها موجودات هوشمندی هستیم که میخواهیم برویم بیرون و کشف کنیم.

اما در حالیکه سفرهای خود ما به فضا کوتاه و اکتشافی بوده است ، آیا سایر موجوداتی که میلیونها مایل سفر میکنند و به زمین می‌آیند، اینجا مانده‌اند؟ اگر مانده اند، آیا هنوز هم با ما هستند؟

David Childress
بسیاری از نظریه‌پردازان فضانوردان باستانی فکر میکنند که: همه اینها در گذشته اتفاق افتاده و موجودات فضایی به اینجا آمده‌اند و این کارها را انجام داده‌اند و بعد از آن به سیاره خودشان برگشته‌اند. اما شواهد زیادی وجود دارد که نشان میدهد این موجودات فضایی، که ممکن است در گذشته به اینجا آمده باشند، هرگز اینجا را ترک نکرده باشند. ایستگاههایی در نقاطی در کف اقیانوسها دارند ، یا در درون کوهها. در آمریکای جنوبی باورهای بسیار محکمی هست که بسیاری از این «یو اف او»ها از دریاچه‌ها و از زیر آب بیرون می‌آیند. دریاچه «تی تی کاکا» و دریاچه‌های دیگر در بولیویا و پرو و سایر مناطق در جنوب آمریکا ، نوعی ایستگاههای زیر آبی که به آنها مربوط هستند دارند. اگر خارجیها به سیاره ما می‌آمده‌اند، جای شک است که در راه آمدن به اینجا، در ماه توقف کرده باشند. خود ماه نوعی چشم در آسمان است. نَسا میگوید که ماه احتمالا توخالی است. در طی ماموریت «آپولو»، قسمتی از فضاپیمای فرماندهی، با ماه تصادم کرد. و ماه برای ساعتها مثل یک ناقوس زنگ میزد. حفره‌هایی در ماه هستند که هیچ روزنه‌ای به بیرون ندارند. و بعضی از محققین بر این باورند که این کوههای بدون حفره، ورودیهای ماه هستند .

David Childress
معماهای ماه عجیبتر و عجیبتر میشوند هر قدر که ما بیشتر میفهمیم. آیا ماه در واقع از یک منظومه دیگر به اینجا آورده شده و روی مدار زمین ما قرار داده شده؟ زیست‌شناسان میگویند که زندگی بر روی زمین  بدون ماه، ممکن نمیشد. دلیل آن هم این است که ماه جریان جزر و مد را ایجاد میکند. و بدون جزر و مد و این حرکت ریتمیک اقیانوسها ، زندگی هرگز روی زمین شروع نمیشد ). از نظر من، شاهد ما همان بالاست . ماه کشتی فضایی غول‌پیکریست که به دور مدار زمین در گردش است. و توسط موجودات فضایی اشغال شده. از بسیاری جهات، شبیه به نظریه ستاره مرگ «جرج لوکاس» است . ایده جنگ ستارگان، جایی که آنها سازه‌ای شبیه ماه میسازند که توانایی نابود کردن یک سیاره را دارد.

 

اما اگر موجودات غریبه، از ماه به عنوان نوعی ماهواره، برای مشاهدات زمین استفاده میکنند، دلیل آن چیست؟ چه منظوری در آن نهفته است؟ راه اثبات آن چیست؟

Nancy Red Star
آنها میخواهند رشد ما را ببینند؛ آنها مدیران بزرگی هستند، موجوداتی قدرتمند. آنها خیلی بزرگند، ما هم هستیم . و نیازمند آن هستیم که به پتانسیلهای خودمان برسیم . واقعا نیاز هست که ما به پتانسیلهای خود برسیم به خاطر همه مردم.

Linda Moulton Howe
امروز، همچنان طوری زندگی میکنیم که انگار در این جهان تنها هستیم در حالیکه صدها و هزاران نفر، اجسام غیرمعمولی را در آسمان میبینند که از ۵۰۰۰ سال پیش هم میدیده‌اند. بر اساس این ایده که، غریبه‌های دوران باستان، بالاخره این دایره را در قرن ۲۱ کامل میکنند، بیایید فشار بیاوریم تا پرده از حقیقتی برداریم که دولتهای جهان آنها را در قرن بیستم توقیف کرده‌اند. این واقعا کنایه آمیز است.

 

تئوریهای بسیار گوناگون و ناسازگاری در ارتباط با ایده فضانوردان غریبه‌ای که برای قرنها به زمین آمده‌اند، وجود دارد. اما احتمالا اثبات آن، در مشخصترین مکان ممکن قرار گرفته است. درون خود ما.

Erich von Daniken
جایی در ژنهای ما، کدهایی ثبت شده‌اند که میگویند موجودات فضایی هزاران سال پیش اینجا بوده‌اند. و زمان معینی طول میکشد تا این پیام برای ما گشوده شود؛ شاید در مغز ما.

George Noory
من باور نمیکنم که موجودات فضایی، ای – تی ها، فضانوردان باستانی، حقله گمشده ما باشند. من فکر میکنم آنچه که آنها به خوبی میتوانند باشند، این است که آغاز این زنجیره بوده باشند؛ حلقه‌ای که به نهایی شدن ژنتیک انسان کمک کرد، حلقه‌ای که استارت تمدن ما بود ، به شکلی که ما امروز هستیم. این بسیار محتمل است که آنها به اینجا آمده‌اند، و موجوداتی دیده باشند، و بعد هم گفته باشند که: ما این فتیله را روشن میکنیم. شاید ده میلیون سال دیگر طول بکشد تا این موجود، باهوش و پر استعداد شود. پس آنها ما را ایجاد کردند، و حالا ما باهوش و با استعداد هستیم؛ اینطور نیست؟