جابه‌جا کردن اجسام با استفاده از فیزیک کوانتوم

به لحاظ تئوری، فیزیک کوانتوم می‌تواند برای تحقق بخشیدن به این آرزوی قدیمی دورنوردی استفاده شود. با این حال، به کمک دانشمندانی که تا به حال تنها توانسته‌اند ذرات مفرد را انتقال دهند، برای عملی ساختن این امر راه بسیار طولانی در پیش است. در ویدئویی که منتشر شد، «مینت فیزیکس» توضیح می‌دهد که چگونه دورنوردی می‌تواند با استفاده از فیزیک کوانتوم به لحاظ تئوریک امکان‌پذیر شود.

دورنوردی کوانتومی، از درهم تنیدگی کوانتومی استفاده می‌کند، موقعیتی که در آن مجموعه‌ای از ذرات وابسته به وضعیت مجموعه‌ی دیگری است. در اصل، اگر دانشمندان مجموعه‌های خاصی از ذراتی را به‌وجود بیاورند که قادرند دوباره به هر شکلی که دانشمندان به‌منظور دورنوردی می‌خواهند، چیده شوند، آن‌ها می‌توانند اطلاعات ناقصی را از انتهای این درهم تنیدگی بفرستند که به‌عنوان حالتی کوانتومی به شکل رمز نوشته می‌شود و بدین وسیله می‌توانند آن را در انتهای دیگر تولید کنند. به‌عنوان مقایسه، اسکن گرفتن از جسمی که می‌خواهید انتقال دهید، فرستادن آن به ذرات درهم تنیده شده‌ی دیگر و دوباره ساختن آن جسم از این ذرات را تصور کنید.

در حالی که تا محقق شدن انتقال دادن هر چیز بزرگی همچون یک گربه، راه بسیار درازی در پیش است، دانشمندان توانسته‌اند یک فوتون یا الکترون واحد را حدود ۱۰۰ کیلومتر انتقال دهند. مشکل اصلی به وجود آوردن دو مجموعه درهم تنیده شده از ذرات و متعاقباً انتقال یکی از آن‌ها بدون این که از هم باز شوند، است.

این امر مرتبط با دانشمندانی است که اخیراً برای اولین بار موفق به دستیابی انتقال کوانتومی خلاف واقع مستقیم شده‌اند که به‌جای درهم تنیدگی از اثری برای ثابت نگه داشتن موقعیت با مشاهده و اندازه‌گیری‌های مکرر به‌نام «اثر زنو» استفاده می‌کند. در این آزمایش دانشمندان با استفاده از فاز نوری اطلاعات را به‌صورت موفقیت‌آمیزی منتقل کردند.