دوجنسه بودن – برسی علمی چرایی به وجود امدن دوجنسیتی

به راستی دلیل به وجود امدن انسانی با وضعیت نا معلوم بودن تشخیص جنسیت چیست؟

پسر یا دختر؟ سوالی ابدی است اما آن سوال شاید بیشتر از دو جواب داشته باشد علم در حال پیدا کردن مرزی بین بدنهای مردانه و زنانه است .

که مبهم و نامشخص است مشخص کردن معیارهای یک مغز دوجنسیتی و مطالعه افرادی که به نظر می‌رسد بی‌اختیار جنسیت را تغییر می‌دهند.

 

آیا برخی از افراد نه مرد هستند و نه زن؟

آیا بیشتر از دو حنسیت وجود دارد؟ هر کسی که تا حالا زندگی کرده از ژنهای یک مرد و یک زن بوجود آمده آن ژنها با یکدیگر مخلوط شده‌اند تا کودکی منحصر‌به‌فرد بوجود آید.

با موی تیره پدر و فرفری مادر یا لبهای مادر که لبخند پدر را به ارث برده یک چیز، اگرچه مخلوط نیست جنسیت کودک یا مرد است یا زن

اما چیزی در این بین وجود دارد؟ بسیاری از افراد دوجنسی دوستانشان و خانواده‌شان می‌گویند وجود دارد اما علم چه می‌گوید؟

امروز، این سوال در محیطی بسیار عمومی مطرح می‌شود بیشتر از ۱۰۰ سال ورزشکاران تا حداکثر توان خود پیش رفته‌اند تا قوی‌ترین و سریعترین باشند.

و تقریبا به همان اندازه برخی هر کاری لازم بوده انجام داده‌اند تا آن برگ برنده را بدست بیاورند.

اما هورمون‌شناس “ریچارد هولت” در حال تماشای آنهاست او پیشرو آزمایشهایی‌ست که برای مشخص کردن ورزشکارانی طراحی شده‌اند .

که به دنبال روشهای ناعادلانه برتری هستند تفاوت بین اینکه کسی برنده می‌شه .

کسی که برنده نمیشه بسیار بسیار کوچیکه داریم از کمتر از یک درصد حرف میزنیم تعدادی از ورزشکاران هستن که شاید بخوان فقط یکم بهتر بشن، و فکر میکنن.

خب، شاید اگر فقط یکم یه چیز اضافی بخورم اونوقت می‌تونم به اوج دوران کاریم برسم آزمایش هورمون رشد انسان “ریچارد” برای اولین بار در المپیک ۲۰۱۲ لندن به کار گرفته شد.

اما به تازگی وارد یک ناحیه بحث‌برانگیزتر شده :تعیین جنسیت ورزشکاران

دونده هندی “دوتی چاند” به عنوان یک زن رشد کرده و در برابر آنها می‌دود اما در نزدیکی بازی‌های کشوری ۲۰۱۴ به مشکلی برخورد کرد .

مشخص شد که سطوح بالایی از تستسترون در خونش داره و قوانین را نقض کرده از رقابت منع شد مردان و زنان هر دو به طور طبیعی تستسترون دارند اما در مقادیر بسیار متفاوت طبق گفته قوانین ورزشی جهانی “چاند” بیرون از محدوده مرجع زنانه بود.

او تعریف مناسب یک زن را نداشت تصور کنید دو ورزشکار داریم، یک مرد و یک زن و هر دو را بررسی می‌کردیم .

به طور میانگین می‌دیدیم مرد از زن قدبلندتر خواهد بود شانه‌های پهن‌تری نسبت به زن خواهد داشت دستهای بزرگتری نسبت به زن خواهد داشت .

مردان به طور متوسط توده بدنی بیشتر از زنان دارند اگر توده بدنی بیشتری داشته باشین موتور قوی‌تری خواهید داشت.

برای جلوگیری از اینکه مردان یواشکی وارد رویدادهای زنانه شوند فدراسیونهای ورزشی شروع به تایید زنان به عنوان زن در دهه ۱۹۶۰ کردند.

این روش قدیمی را پیش گرفتند بررسی دیداری اما این منجر به بحث‌وجدل شد

ورزشکاران فکر می‌کردند که این عملی بی‌ادبانه و غیرمحترمانه‌ست از سال ۲۰۰۰، برخی از زنان به جای آن مورد آزمایشهای تستسترون قرار گرفته‌اند.

اما یک تحقیق بزرگ تازه از ۸۰۰ ورزشکار برجسته نشان می‌دهد که آزمایشهای تستسترون همیشه مردان را از زنان نمی‌توانند جدا کنند

چیزی که پیدا کردن این بود که در حدود ۱۵% مردان سطحی از تستسترون داشتند که زیر محدوده طبیعی مرجع بود و ۳۰%از زنان که تستسترونشان بالاتر از محدودیت تعریف شده زنانه بود.

به عبارت دیگر، هیچ مرز مشخصی بین سطوح تستسترون مردانه و زنانه وجود ندارد در واقع، هیچ مدرکی وجود ندارد که تستسترون طبیعی بالا حتی در عملکرد شما تاثیر مثبتی دارد.

اگر تستسترون واقعا عامل مهمی در عملکرد ورزشی بود چیزی که انتظار داشتیم، در میان مردان مردانی که بالاترین سطح تستسترون را دارند مردانی هستند که باید مسابقه‌ها را ببرند .

اما بهتون میگم برخی از اونا واقعا سطح تستسترون خیلی پایینی دارن و با اینکه سطح تستسترون خیلی پایینی دارند باز هم توانایی رقابت کردن .

با بالاترین سطوح را دارند “دوتی چاند” با قوانین ضد خودش جنگید ادعا کرد که تبعیض‌آمیز بوده که منع شده آنهم تنها به خاطر یک شرایط طبیعی در ۲۰۱۵، دوباره حق شرکت در رقابت را به دست آورد.

زیر نظر داشتن تستسترون ورزشکاران در حال حاضر متوقف شده اما هیچ توافقی بر سر اینکه چه چیزی باید جایگزین شود وجود ندارد فکر می‌کنم بهترین راه برای تشخیص اینکه یک زن باید در رقابت به عنوان یک زن شرکت کنه اینه که خودشو بشناسه.

اگر همیشه خودش رو به عنوان یک زن می‌بینه صرف نظر از اینکه سطوح تستسترونش چقدره فکر می‌کنم باید اجازه داشته باشه.

تا به عنوان یک زن رقابت کنه فدراسیونهای ورزشی هنوز در حال کلنجار رفتن با این هستند که چگونه بین بدنهای مردانه و زنانه مرزی مشخص کنند اما عصب‌شناسی “دافنه جوئل” به دنبال تفاوتهای مورد بحث در جای دیگری است.

در مغزهایمان تحقیقات بسیار زیادی تفاوتهای مردان و زنان را در ساختار مغز پیدا کرده‌اند .

در ارتباط مغزی، کارکرد مغز و همینطور رفتارها، علاقه‌ها و غیره اما سوال این است که آیا این تفاوتها منجر به وجود آمدن دو گونه از آدمها می‌شود .

آیا تفاوتهای بین روشهای مردانه و زنانه در مسیر مسابقه به تفاوتهای فیزیکی در مغزشان ربط دارد؟

نسلهاست که علم این سوال را مطرح کرده در قرن هجدهم، آناتومی‌شناسان متوجه شدند که مردان به طور متوسط، جمجمه بزرگتری دارند.

در قرن نوزدهم کشف کردند که مغزهای مردان وزن بیشتری از مغز زنان دارند این تفاوتها به سرعت سیاسی شد .

از این مورد استفاده کردند تا پست بودن زنانه را توضیح دهند .

وقتی که کشف کردند که مغز مردان به طور متوسط بزرگتر از مغز زنان است .

باز دوباره، از این برای این استفاده شد که چرا زنان به اندازه مردان باهوش نیستند تاریخچه طول‌ودرازی از این وجود دارد .

که چگونه از علم برای توجیه و حفظ نظم اجتماعی استفاده شده امروز، فکر می‌کنیم که زیادی پیشرفته هستیم که آن اشتباه را بکنیم تحقیقات نشان می‌دهد که مردان بیشتر از زنان فوتبال دوست دارند حالا می‌دانیم، که باعث نمی‌شود فوتبال یک ورزش مردانه انحصاری شود.

اما وقتی در مورد مغز حرف می‌زنیم هنوز هم به کلیشه‌های مردانه و زنانه برمی‌گردیم .

برای مثال، دانشمندان متوجه شده‌اند که به طو رمتوسط، یک ساختار مغز به نام آمیگدال در مردان بزرگتر است .

چونکه آمیگدال به خشونت‌طلبی مرتبط است . اغلب می‌شنوید که افراد می‌گویند خشونت یک ویژگی مردانه‌ست.

این ایده که یک مغز مردانه و مغز زنانه وجود دارد  اینقدر محبوب است که افرادی که کتابهایی در مورد این می‌نویسند میلیونر می‌شوند این ایده‌ها به یک فرض بزرگ بستگی دارند که می‌توانید به هر مغزی نگاه کنید و بگوید که آیا متعلق به یک مرد است یا یک زن