روده‌بند، عضوی تازه در بدن انسان
mesentery
پژوهشگران می‌گویند عضوی از جداره شکم را باید اندام جدید بدن انسان دانست.
پژوهش‌های اندام‌شناسی جدید از ناحیه شکم و بخشی از جداره داخلی آن که روده‌بند یا حاویه(mesentery) نام دارد نشان می‌دهد که این عضو را باید اندام هفتاد و نهم بدن انسان قملداد کرد.
مجله ساینتیست می‌نویسد روده‌بند گرداگرد روده کوچک قرار دارد و بخش تحتانی ناحیه شکم از جمله روده‌ها را به بقیه بدن انسان متصل می‌کند. جامعه علمی تاکنون روده‌بند را یک عضو کمکی می‌دانست ولی جی کالوین کوفی و همکارانش در داشنگاه لیمریک ایرلند پس از بررسی تمام اجزا و کشف کارکردهای آن پیشنهاد داده‌اند که به عنوان اندام جدیدی از بدن انسان پذیرفته شود.
جی کالوین کوفی در بخشی از بیانیه مطبوعاتی در دفاع از نظریه خود گفت: «ما می‌گوییم در بدن انسان اندامی وجود دارد که تاکنون نقش آن به عنوان اندام جداگانه پذیرفته نشده است. نظریه‌های صد سال گذشته در شناخت و تشریح این اندام نادرست بوده‌اند. این اندام برخلاف نظریات قبلی حالت مجزا ندارد بلکه یک ساختار همگون و یکپارچه است.»
اولین بار در قرن نوزدهم که مشخصات روده‌بند تشریح شده بود آن را بافتی ناهمگون و پراکنده در اطراف جداره داخلی ناحیه شکم می‌دانست. این نظریه در متون پزشکی معاصر کماکان به قوت خود باقی است. اما تحقیقات پژوهشگران دانشگاه لیمریک در ایرلند نشان می‌دهد که روده‌بند یک بافت یکپارچه است که تقریبا جداره داخلی ناحیه تحتانی شکم را می‌پوشاند.
جی کالوین کوفی می‌گوید با افزودن این عضو کمتر شناخته شده به فهرست اندام‌هایی مثل قلب، ریه و کبد تعداد اندام‌های بدن انسان به ۷۹ مورد خواهد رسید. در عین حال با تمرکز تحقیقات بیشتر در مورد روده‌بند قاعدتا راه‌های جدیدی برای درمان بیماری‌ها کشف خواهد شد.
شبکه خبری سی ان ان نیز با اشاره به پژوهش های جدید یادآوری می‌کند که لئوناردو داوینچی معتقد بود که روده‌بند یک اندام یکپارچه و مستقل است و نظریه او قرن‌ها معتبر بود. تا اینکه در سال ۱۸۸۵ فردریک تروس در تحقیقات خود مدعی شد روده‌بند شامل بافت‌هایی است که در نقاط مختلف پوسته داخلی شکم از جمله اطراف روده کوچک، بخش‌های میانی روده بزرگ و بخش پایانی روده بزرگ پراکنده‌اند.
قبل از آن نیز دانشمند دیگری به نام کارل تولت در سال ۱۸۸۷ موقعیت و کارکرد روده‌بند به عنوان یک اندام واحد را تشخیص داده بود ولی نظریه فردریک تروس غالب شد و در نتیجه روده‌بند هیچگاه به عنوان یک اندام جداگانه پذیرفته نشد.
کار اصلی روده‌بند متصل کردن اندام‌های داخی شکم به بدن ماست که وظیفه‌ای دشوار و حیاتی است. یکی از کارکردهای آن انتقال خون و مایعات لنفاوی بین روده‌ها و بقیه بدن است. در عین حال روده‌ها را در موقعیت خاص خود به جداره داخلی ناحیه شکم متصل می‌کند بدون آنکه روده‌ها و پوسته شکم تماس مستقیمی داشته باشند.
جی کالوین کوفی می‌گوید: «حفظ روده‌ها در یک چنین موقعیتی برای کارکرد آنها حیاتی است چون اگر به جداره شکم چسبیده بودند نمی‌توانستند کار انقباض و انبساط را انجام دهند. روده‌بند روده‌ها را در تمام شرایط، هنگامی که نشسته‌ایم و یا مشغول راه رفتن هستیم، در موقعیتی نگاه می‌دارند که به عمق حفره شکم نیافتند و در نتیجه بتوانند کار خود را به‌خوبی انجام دهند.»
هر چند پژوهشگران از نقش مهم روده‌بند در کارکرد روده‌ها، شبکه عروق، غده‌های درون‌ریز، قلب و عروق و سیستم ایمنی بدن اطلاع دارند ولی تشخیص نقش دقیق این اندام در کارکرد بدن نیازمند تحقیقات بیشتری است.
