رونمایی از واضح‌ترین عکس مادون قرمز از مرکز کهکشان راه‌شیری
مرکز هر کهکشانی به نظر میزبان یک سیاهچاله است، از جمله کهکشان راه‌شیری خودمان. ستارگان با سرعت حداکثر ۸۰۰ میلیون کیلومتر بر ساعت، در اطراف سیاهچاله‌ی مرکزی حرکت می‌کنند که نشان می‌دهد جرم سیاهچاله حداقل چند میلیون برابر خورشید است. بسته به چگونگی جریان ماده، ممکن است در نهایت مقداری از ماده در سیاهچاله گیر بیفتد. نور مرئیِ ناشی از مرکز کهکشان راه‌شیری، توسط ابرهای گاز و غبار کم‌سو می‌شود. نور مادون قرمز و همچنین اشعه‌های ایکس و امواج رادیویی به‌طور آزادانه از این ماده‌ی مبهم عبور می‌کنند؛ بنابراین، ستاره‌شناسان از آن برای مشاهده‌ی این منطقه استفاده می‌کنند.
نویسنده‌ی مقاله‌ی این یافته، استاد «پت راک» از دانشگاه آکسفورد، گفت: «تلسکوپ‌های بزرگی مثل تلسکوپ بزرگ جزایر قناری و ابزاری مثل CanariCam نتایج واقعی را ارائه می‌دهند. اکنون می‌توانیم نوع ماده‌ی پیرامون یک سیاهچاله با فاصله‌ی ۲۵،۰۰۰ سال نوری را مشاهده کنیم و برای اولین بار، میدان‌های مغناطیسی آنجا را با جزئیات بررسی کنیم.»
نویسنده‌ی دیگر مطالعه، دکتر «کریس پاکهام» از دانشگاه تگزاس در سن‌آنتونیو، گفت: «این کارِ مشارکتی، گامی هیجان‌انگیز به سوی درک بیشتر کهکشان راه‌شیری و سیاهچاله‌ی پرجرم در مرکز آن است. همچنین اهمیت دسترسی به بزرگترین تلسکوپ‌ها با استفاده از روش‌‌ها و دوربین‌های پیشرفته را ثابت میکند.» این عکس مادون قرمز جدید، از مرکز سیاهچاله‌ی پُرجرم کهکشان راه‌شیری گرفته شده و منطقه‌ای را به وسعت یک سال نوری در هر طرف نشان می‌دهد. این نقشه شدتِ نور مادون قرمز را نشان می‌دهد و خطوط میدان مغناطیسی را درون رشته‌هایی از ذرات غبار و گاز داغ دنبال میکند که در اینجا به شکل خطوطی باریک مشاهده می‌شود، همانند ضربات قلم‌موی نقاشی بر روی بوم.
این رشته‌ها که به طول چند سال نوری هستند، به‌نظر نزدیک سیاهچاله قرار دارند و ممکن است محل مدارهای جریانات گازی و غباری را نشان دهند و ویژگی برجسته‌ی آن این است که درخشان‌ترین ستارگان را در مرکز کهکشان راه‌شیری به هم پیوند می‌دهد. علی‌رغم بادهای قویِ ناشی از این ستارگان، این رشته‌ها در اینجا باقی می‌مانند و محدود به میدان مغناطیسی درون‌شان هستند.
در جاهای دیگر، میدان مغناطیسی به وضوح با رشته‌ها هماهنگی ندارد. ستاره‌شناسان گفتند: «مشاهدات جدید، اطلاعات دقیق‌تری از رابطه‌ی بین ستارگان درخشان و رشته‌های غباری به ما ارائه می‌دهند. منشاء میدان مغناطیسی در این منطقه قابل درک نیست، اما این احتمال وجود دارد که میدان مغناطیسی کوچکتری کشیده شده باشد، زیرا رشته‌ها در اثر گرانش سیاهچاله و ستارگان در مرکز کهشان طویل شده‌اند.»
