محققین یک دانشگاه امریکایی بر اساس تحقیقات جمع آوری شده از ۱۰ هزار مرد و زن که زندگی شان به مدت ۵۰ سال پیگیری و ثبت شده است به نتایج جالبی رسیدند که در فصلنامه Evolutionary Behavioral Sciences منتشر شده است.

تیم محققین توانستند براساس سطح جذابیت زنان شرکت کننده در این تحقیق بزرگ، پیش بینی کنند که شوهران کدام شان، افراد هوشمندی خواهند بود.

به عبارتی دیگر، زنانی که به هر حال خودشان و در جامعه پیرامون، کمابیش به جذاب بودن خود یقین پیدا می کردند توجه و علاقه شان به سمت مردان خوش فکر و باهوش تر از خودشان کشیده می شد. به نظر می رسد زنان فوق از برگ برنده جذابیت شان برای جلب توجه این نوع مردان  استفاده می کردند.

این نتیجه گیری در بین مردان شرکت کننده در سنجش صدق نمی کند. به عبارتی دقیق تر، مردان جذاب به فکر اغوا یا جذب علاقهِ زنان خردمندتر از خود نبودند.

نکته اساسی که باید در مورد این تحقیق اشاره کرد این است که مردان و زنان امریکایی شرکت کننده در این تحقیق طولانی مدت، در اواسط قرن بیستم به دنیا آمده بودند و شاید کل فرهنگی که در آن رشد کردند و سلیقه ها و ارزش ها ی شان دیگر وجود نداشته باشد.

مورد بعدی که باید تأکید شود این است که تأثیر متقابل بین زن جذاب و مرد هوشمند، خیلی آشکار و همگانی و با درصد بالا نبوده است ولی به هر حال آنقدر محسوس بود که در نتیجه گیریها منعکس شده است.