سفرهای آسترال، خطرناک‌یا بی خطر؟
سفر آسترال
سفرهای آسترال به حالتی گفته میشه که قسمتی از ذهن اگوی انسان ازکالبد جسمی خارج و بطور خفیف با منبع اصلی ذهن اسپیریت و منشأذاتی اون ارتباط میگیره، در زمان جدا شدن قسمتی از اگو از بدن دروازه های جهانها و ابعاد دیگر باز میشه و قوانین فیزیک تقریبا کلا بی تأثیر و خنثی میشن.
در این حالت اگو حس بی وزنی رو داره و بصورت معلق در ارتفاع کمی نسبت به جسم قرار میگیره، توانایی رد شدن از موانع فیزیکی مثل دیوار و یا درب رو داره و میتونه تا فاصله های دور سیر کنه.
سفرهای آسترال معمولا در سه حالت بصورت ارادی و غیر ارادی در خواب، مدیتیشن و یا چرت زدن و تفکر عمیق صورت میگیرند.
البته در بعضی موارد این سفرها خواب و توهم هم هست،این سفرها با استفاده از دانش آسترال قابل یادگیری و انجام دادن هستند.
اینکه خطرناک هستند یا نه رو نمیشه دقیق گفت چون تجربه ها متفاوت هست، کسانی در حین سفر آسترال توسط دیمون گرفتار میشن و دیمون به اونا غلبه میکنه، کسانی گرفتار جن میشن، کسانی هم در حین سفر چنان ادامه میدن که دیگه برنمیگردن و بدن بعد از زمان کوتاهی مرگ رو تجربه میکنه و میمیره.
برای اینکه خطر در سفرهای آسترال به کمترین میزان خودش برسه بهتره که شخص هم شناخت بیشتری از خودش ، سیستم و ساختار فیزیکی و ذهنی خودش، معلومات در مورد دیمونها و موجودات ابعاد دیگر، چاکراها و منابع و ابعاد ذهنی داشته باشه.
یکی از مسائلی که در سفرهای آسترال معمولا بانی خطر هست، برداشت اشتباه شخص از این سفر و جهان آسترال هست، که فکر میکنه در این سفر روح از بدن جدا میشه و امکان داره روح با ارواح خبیسه برخورد کنه و به اسارت اونا دربیاد،و جسم هم بدون محافظ و بی دفاع روی زمین یا تختخواب بمونه.
برداشتی که کاملا اشتباهه چون روح هیچگونه اراده ای نداره و توانایی خروج از بدن زنده رو هم نداره مگر بعد از مرگ. در اصل این ذهن هست که این سفر آسترال رو انجام میده.
«خیلی مهم»: تفاوت بزرگ بین سفر آسترال و صعود ذهن به ابعاد بالاتر در اینه که در سفر آسترال به دانش کمتری احتیاج هست و واقف بودن به ذات انسان و آفریدگاران او و شیوه قرارگرفتن ذهن در چرخه تولد دوباره و شناخت تک تک چاکراها ضروری نیست.
سفر آسترال رو میشه از روی راهنما با رعایت کردن چند فاکتور انجام داد، چیزی که در صعود ذهنی به ابعاد بالاتر امکانپذیر نیست.
