قاره گمشده آتلانتیس چه بوده است؟

از زمان یونانیان قدیم، داستان هایی درباره جزیره یا قاره ی گمشده آتلانتیس حکایت شده است. طبق این روایات و داستانها فکر می کرده اند که جزیره ی بسیار بزرگی در اقیانوس اطلس درست در باختر صخره های ژیبرالتار بوده و، جایی بسیار دیدنی و کامل و بهشتی بوده است.

طبق افسانه های موجود، آتلانتیس دولتی مقتدر و نیرومند بوده که مردمش تمام اروپای جنوب باختری و شمال باختری آفریقا را به تصرف خود درآورده بودند ولی بالاخره توسط آتنی های یونان شکست خورده اند.

مردم آتلانتیس بتدریج تبهکار و فاسد گردیده و بالاخره با بلعیده شدن جزیره ی آنها بوسیله اقیانوس اطلس، به مجازات رسیدند. این افسانه در کتابی که در سال ۳۰۰ قبل از میلاد بوسیله افلاطون فیلسوف یونانی نوشته شده، آمده است. تصور می رود که جزیره مذکور بیش از ۹۰۰۰ سال قبل از افلاطون گمشده باشد.

در قرون وسطی معتقد بودند که داستانهای مربوط به آتلانتیس واقعیت دارد. بنابراین در قرون چهاردهم و پانزدهم میلادی سفرهای دریایی زیادی برای کشف آتلانتیس صورت گرفت. داستان هایی نیز ممکن است درباره اتفاقات مربوط به این قاره گمشده نقل شده باشد. شاید مسافری داستانهایی از کشف سرزمین جدید و عجیبی آورده باشد و به نوبه خود این قبیل داستانها خود قسمتی از افسانه آتلانتیس را تشکیل دهد.

حتی امروزه هم مردم اعتقاد وافر دارند که چنین جایی وجود داشته است. طبق گفته ی شخصی که بزرگترین کارشناس آتلانتیس از نظر مردم بشمار می رود، آتلانتیس اولین سرزمین متمدن در دنیا بوده است.

نامبرده همچنین معتقد است که خیلی از خدایانی که توسط مردمان قدیمی مورد عبادت و پرستش بوده در حقیقت پادشاهان و ملکه های آتلانتیس بوده اند و بعلاوه اهالی آتلانتیس اولین کسانی بوده اند که آهن را استخراج کرده و الفبایی داشته اند.

منبع: کتاب به من بگو چرا – جلد ۱

آتلانتیس، قاره‌ی گمشده کجاست؟

از دوره‌ی یونان باستان تاکنون در باره‌ی جزیره‌ی گمشده‌ای به نام آتلانتیس پیوسته افسانه‌هایی پرداخته شده است.

می گویند آتلانتیس جزیره‌ای بزرگ در اقیانوس آرام درست در غرب صخره‌ی جبل طارق بود؛ جایی که به ستون‌های هرکول معروف است. آنجا را سرزمینی ایده آل، مانند یک بهشت، می‌پنداشتند.

افلاطون آنجا را به عنوان یک یوتوپیا (نا کجا آباد، سرزمین و جامعه‌ی آرمانی) وصف کرده است.

باز براساس افسانه‌ها، این جزیره دارای نظام سلطنتی بسیار نیرومندی بود که همه‌ی اروپای جنوب غربی و نیز شمال غربی افریقا را به زیر سلطه درآورده بود، ولی سرانجام این نظام سلطنتی به دست آتنی‌ها که از یونان یورش آوردند، برچیده شد.

از آن پس مردم آتلانتیس به شرارت پرداختند و کیفرشان آن بود که براثر یک زلزله در کام اقیانوس بلعیده شدند. این افسانه را فیلسوف یونانی، افلاطون، در کتاب تیمائوس که ۳۰۰ سال پیش از میلاد نگاشته، آورده است. تاریخ نابود شدن جزیره را ۹۰۰۰ سال پیش از زمان افلاطون پنداشته اند.

مردم در قرون وسطی افسانه‌های آتلانتیس را باور کرده بودند. از این رو در قرون چهاردهم و پانزدهم سفرهای بسیاری در جستجوی آن انجام می‌شد.

البته منشأ این باور گویا برخی از رویدادهای واقعی بود. مثلا مسافری، در بازگشت از سیاحت خود، افسانه‌هایی از نقاطی که دیده بود، بیان می‌کرد و سپس این حکایت‌ها کم کم بخشی از افسانه‌های آتلانتیس شد.

حتی امروزه نیز افرادی هستند که این مکان را به طور جدی باور دارند.

به گفته‌ی مردی که از نظر معتقدان کارشناس آتلانتیس است، تمدن بشر در آن سرزمین آغاز شد. او بر این باور است که بسیاری از خدایان و الهه‌هایی که بشر آنها را می پرستیده است، همان پادشاهان آتلانتیس بوده‌اند. او ساخت آهن و اختراع الفبا را نیز از ابتکار مردم آتلانتیس به شمار آورده است.

منبع: کتاب به من بگو چرا – جلد ۱۰

تمدن آتلانتیس چگونه بوده و چرا نابود شده است؟

ما شناخت کاملی نسبت به گذشته کره زمین نداریم و دقیقا نمیدانیم که چه تمدن هایی وجود داشته اند. یکی از تمدن‌های قدیمی و مرموز آتلانتیس میباشد که در نوشته های قدیمی درموردش صحبت شده است.

رسمی‌ترین و قدیمی‌ترین نوشته‌ها درباره آن مربوط به نوشته‌های افلاطون است. که حدود ۳۵۰ سال قبل از میلادِ مسیح نوشته شده است.

طبق آن نوشته ها مردم آتلانتیس از لحاظ معماری بسیار جلوتر از زمان خود بوده اند. گفته می‌شود فوران آتش فشان و سونامی حاصلِ از آن، عامل زیر آب رفتن آتلانتیس بوده است و احتمالا عده کمی از مردمان آتلانتیس توانسته‌اند قبل از اینکه گرفتار حادثه شوند از آنجا فرار کنند و در سرزمین‌های دیگر به زندگی خود ادامه بدهند.

 

اوتو هنریخ موک پژوهشگر حوزه تاریخ و جغرافیا در سال ۱۹۷۶ کتابی به نام راز آتلانتیس نوشت و در آن کتاب مدعی شد که بازماندگان این فاجعه در جهان پراکنده شده‌اند و به هر سرزمینی که رفتند با استفاده از دانش خود از شهرسازی و معماری، بناهای عظیم و با شکوه مانند آنچه در آتلانتیس وجود داشت ساختند.

از طرفی این موضوع که تمدن‌هایی شبیه به هم با ساختمان‌هایی شبیه به هرم تقریبا در یک زمان در هزاران کیلومتر دور تر از هم به وجود بیایند کمی عجیب است و نمیتواند تصادفی باشد. در اکثر تمدن‌های قدیمی ساختمان های هرمی شکل با اندازه‌های مختلف وجود دارد.

هنوز مکان آتلانتیس به طور دقیق مشخص نیست، قبلا در معدنی در یکی از جزایر جنوبی یونان، باستان شناسان بقایای یک شهر را از اعماق زمین خارج کردند. شهری مدرن با ساختمان‌های چند طبقه مربوط به ۳۵۰۰ سال پیش، شهری با لوله کشی آب و سیستم فاضلاب شهری.

این شهر در اثر یک آتشفشان کاملا مدفون شده بود. بین ۵ تا ۲۵ متر سنگ و گدازه آتشفشانی شهر را کاملا فرا گرفته بود. گفته می‌شود این شهر یکی از شهرهای تمدن گمشده آتلانتیس بوده است که به یکباره از بین رفته است.

همچنین بقایای شهرهای پیشرفته باستانی در زیر دریا هم کشف شده است که ممکن است همان آتلانتیس باشد.

تمدن آتلانتیس چه رازهایی با خود دفن کرده است؟ آیا در آینده خطری برای آیندگان محسوب میشده است؟ این مطلب قسمتی از کتاب اثر آیندگان است.