مشاهده‌ی ارتعاشی عجیب در سحابی مگس
گروهی از اخترشناسان دانشگاه ملی استرالیا و دانشگاه کرت، ساختار سه‌بُعدی ابر مولکولی میان‌ستاره‌ای «مگس» را طراحی کرده و پس از آن دریافتند که این سحابی‌ها به وسیله‌ی امواج مگنتوهیدرودینامیک «MHD» به ارتعاش در می‌آیند. این کشف نه تنها ساختار واقعی سحابی مگس را نشان می‌دهد، بلکه می‌تواند به درک بهتری از تکامل ابرهای میان‌ستاره‌ای منجر شود و در عین حال به پاسخ این سوال قدیمی اخترشناسان کمک کند؛ چه تعداد و چه نوعی از ستارگان، کهکشان راه‌شیری ما را تشکیل می‌دهند؟
اجرام کیهانی در طرح دو بعدی سطح فضا قابل رصد هستند. این امر بالاخص برای مطالعات میان‌ستاره‌ای مشکل‌ساز است، زیرا ساختار سه‌بُعدی ابرهای میان‌ستاره‌ای، اطلاعاتی را درباره‌ی فرآیندهای فیزیکی که باعث تشکیل ستاره‌ها و سیارات می‌شوند، کدگذاری می‌نمایند. در این مطالعه‌ی جدید، اخترشناسان، «آریس تریتسیس» و «کونستانتین تاسیس» توانستند ساختار کامل سه‌بُعدی سحابی مگس را بازسازی کنند. این ابری مولکولی است که در صورت فلکی جنوبی مگس، با فاصله‌ی ۴۹۰ تا ۶۵۲ سال نوری از زمین قرار گرفته است.
این گروه نشان داد که الگوی شبیه به خط به‌وسیله‌ی تحریک امواج سریع MHD شکل می‌گیرند و لذا ابر مولکولی مگس، مانند ساعت زنگداری به ارتعاش در می‌آید. با تجزیه و تحلیل فرکانس‌های این امواج، اخترشناسان مدلی را از این سحابی تهیه کردند که نشان می‌دهد این سحابی برخلاف تصورات قبلی، رشته‌ای طولانی و نازک نیست، بلکه ساختار ورقه‌ای مانند دارد.
به‌وسیله‌ی بازسازی سه‌بُعدی، گروه توانست چگالی سحابی مگس را برآورد نماید. دکتر تریتسیس و تاسیس در این خصوص بیان داشتند: «هم اکنون با تعیین هندسه سحابی، ابر مولکولی مگس می‌تواند برای آزمایش مدل‌های نظری ابرهای میان‌ستاره‌ای مورد استفاده قرار گیرد.»
