هابل کهکشانی مارپیچی از لبه را بررسی می‌کند.
تصویر جدید تلسکوپ فضایی هابل، کهکشانی مارپیچی به‌نام «NGC1032» که از لبه دیده می‌شود را نشان می‌دهد. کهکشان NGC1032 که در ۱۸ دسامبر سال ۱۷۸۳ توسط ستاره‌شناس بریتانیایی «ویلیام هرشل» کشف شد، در صورت فلکی قیطس واقع شده است. این کهکشان تقریباً ۱۲۲ میلیون سال نوری از زمین فاصله دارد. NGC1032 در واقع کهکشانی مارپیچی و خارق‌العاده است، اما از روی زمین، دیسک گازی بزرگ، غبار و ستارگان این کهکشان از لبه دیده می‌شوند.
تعدادی از کهکشان‌های دیگر در پس‌زمینه مشاهده می‌شوند که در اطراف نوار باریکِ NGC1032 پراکنده شده‌اند. بسیاری از آن‌ها تمام رُخ هستند یا زاویه‌های کجی دارند که بازوهای مارپیچی و هسته‌های درخشان‌شان را نمایش می‌دهند.
چنین جهت‌گیری‌هایی جزئیات زیادی را درباره‌ی بازوها و هسته‌های آن‌ها ارائه می‌دهند، اما درک کامل ساختار سه‌بعدی کهکشان‌ها، مستلزم نمای لبه است. این دیدی کلی از چگونگی توزیع ستارگان در کهکشان به ستاره‌شناسان می‌دهد و آن‌ها را قادر می‌سازد تا ضخامت دیسک و هسته‌ی درخشان کهکشان را اندازه‌گیری کنند.
در ژانویه‌ی سال ۲۰۰۵، ابرنواختر کم‌نوری غنی از کلسیم به‌نام «SN2005E» در کهکشان NGC1032 مشاهده شد. SN2005E در هاله‌ی اطراف NGC1032 رخ داد و مقدار زیادی کلسیم و تیتانیوم را ساطع کرد که نشان دهنده‌ی واکنشی هسته‌ای از هلیوم است. ستاره‌شناسان نتیجه گرفتند که SN2005E از ستاره‌ای قدیمی و کم‌جرم ناشی شده است، احتمالاً از کوتوله‌ی سفیدی که دارای هلیوم بوده و در سامانه‌ای دوتایی قرار داشته است.
