ویروس های فضایی – ایا بیمارهای نو ظهور از فضا امده اند
این احتمال می رود در گذشته ی زمین در اثر برخورد سیارک ها ویروس ها از فضای خارج زمین آمده اند.
میلتون فکر میکند آنها نمیتوانستند به آرامی از زمین بلند شده باشند زیرا با سرعت بسیار زیادی حرکت میکرده .دنبالهدارها شاید منبع آنها باشد زیرا دمایشان مناسب است.
مقدار آبشان مناسب است مقدار کربن و مواد ارگانیک آنها مناسب است. ذرات ریز از دنبالههای آنها ممکن است جو ما را پر از موجودات بیگانه کرده باشند.
به امید تکرار موفقیت اولین پرتابش “میلتون” یک دوجین پرتاب دیگر را برنامهریزی کرده ترس بزرگ من این است که این عکسهای خیرهکننده را گرفته باشیم و هرگز نتوانیم تکرارشان کنیم .
حالا، در علم، البته تنها یک بار اتفاق افتادن اصلا مهم نیست باید به تکرار چیزی برسیم
حتی اگر “میلتون” میکروبهای بیگانه دیگری پیدا کند گمان میکند که شاید بیشتر از چیزی که انتظار داریم برایمان آشنا باشد .
اگر مدتهاست که در حال آمدن هستند ممکن است اشتراک بسیار زیادی با زیستشناسی آنها داشته باشیم همه انتظار دارند چیزی که از فضا میآید خاص باشد.
حتما نباید چیزی در مورد آنها ویژه و خاص باشد اگر در حال وارد شدن به زمین هستند باید پیش از این در حال وارد شدن میبودند از میلیونها سال قبل اینجا هستند ما بخشی از فضا هستیم .
این موجودات بخشی از زیستشناسی ما هستند اگر میکروبهای بیگانه قادر به رسیدن به زمین از سرتاسر کهکشان هستند پس امکان دارد هوش فرازمینی نیز به اینجا برسد؟
هیچ اثری از آنها نمیبینیم یا شاید داریم به دنبال نشانههای اشتباهی میگردیم؟
اگر هوش بیگانه به ما پیامی میفرستاد از سیارهای دور آیا ما آن را میشنیدیم؟
۲۰۰سال قبل هیچکس نمیتوانست یک کد مورس را از یک سیم تلگراف دریافت کند چه برسد به صدایی در شبکه سلولی شاید هنوز فناوری لازم را نداریم تا پاسخگوی تماس یک بیگانه باشیم فیزیکدان دانشگاه هاوایی “جان لرند” فکر میکند که پیامهای بیگانه شاید در دسترس ما باشند.
نمیتوانیم حدس بزنیم که هوش فرازمینی ممکن است چی در ذهن داشته باشد اینکه چرا ارتباط برقرار میکنند یا اینگه چگونه ارتباط برقرار میکنند.
پس بهترین کاری که میتوانیم بکنیم این است که ببینیم آنجا چه وجود دارد.
اگر فرازمینیها آنجا هستند و میتوانند از میان کهکشان پیامهایی را بفرستند “جان” میگوید دارند از فناوری ارتباطی استفاده میکنند.
که بسیار با مال خودمان تفاوت دارد بر روی زمین وقتی که ما پیامها را به فواصل دور میفرستیم به صورت پالسهای نوری یا امواج رادیویی این کار را میکنیم.
اگرچه استفاده از نور برای ارتباط میانستارهای باید بهترین روش باشد گردوغبار و گاز بسیار زیادی در کیهان وجود دارد و آنها نور را پراکنده میکنند.
پس فایدهای ندارد که پیامی نوری داشته باشید که بتوانید آن را حتی از مرکز کهکشان خودمان دریافت کنید و پیامهای فرستاده شده با امواج رادیویی با تداخل بسیار زیادی مواجه میشوند صدای هیسگونه از همهجای کیهان قابل شنیدن است از تمام ستارگان و کهکشانها پس نویز پسزمینه وجود دارد که باید آن را برطرف کنیم.
با تقویت موج دریافتی توسط این رادیو انواع نویزها بوجود میآیند و میروند باید فرکانسی را پیدا کنید که فرازمینیها برای ارتباط انتخاب میکنند.
مشکل تقویت موج ورودی این است هیچ برنامه مشخصی وجود ندارد و هیچ فهرستی از ایستگاههای رادیویی نیست پس نمیدانیم باید به کجا نگاه کنیم.
“جان” فکر میکند یک فناوری بهتر وجود دارد تا پیامها را در سرتاسر کهکشان فرستاد بیگانگان شاید از یک ذره کوچک به اسم نوترینو استفاده میکنند.
نوترینوها ذرات زیراتمی هستند که در واکنشهای هستهای تولید میشوند
مانند آنهایی که در خورشید خودمان رخ میدهند و رویدادهای سهمگین مانند انفجار ستارگان و انفجارهای اشعه گاما گیجکنندهترین ویژگی نوترینوها این است آنقدر کوچک هستند که میتوانند از میان ماده عبور کنند.
انگار که آنجا حضور ندارند نوعی چگال از ماده که میتواند تمام نور را سد کند و بیشتر امواج رادیویی را دریافت کند نمیتواند جلوی نوترینوها را بگیرد.
درست از میان همهچیز عبور میکنند در واقع، اگر چنین چیزی وجود داشت یک سدکننده برای نوترینوها یک عامل محافظت در برابر نوترینو .یک تریلیون یا بیشتر کافی نمیبود.
با این وجود تنها یک لایه نازک از این ماده روی دستم برای فوتونها به اندازه کافی خوب است و برای متوقف کردن نوترینوها باید بسیار بسیار بسیار ضخیم باشد.
و در واقع، این چتر که به خوبی جلوی فوتونها خورشید را میگیرند نمیتواند جلوی نوترینو را بگیرد باید یک چتر سربی به ضخامت یک سال نوری باشد.
که از پس این کار بتواند بربیاید “جان” فکر میکند یک تمدن بیگانه شاید تصمیم بگیرد پرتویی از نوترینوها را بوجود آورد و آنها را منتشر کند و پیامی را به شکل نوعی کد مورس کیهانی بیافریند.
اما به خاطر اینکه نوترینوها بسیار شبحوار هستند شناسایی یا اندازهگیری آنها بسیار دشوار است بزرگترین شناساگر روی زمین که “مکعب یخی” نامیده میشود تقریبا در سه کیلومتری زیر زمین ساخته شده که از یخ و در قطب جنوب است ۸۶رشته از حسگرها منتظر یکی از نوترینوهایی هستند که از درون زمین عبور میکنند تا به یکی از الکترونهای موجود در یخ برخورد کند.
“مکعب یخی” تنها در هر سال تعداد محدودی از برخورد نوترینوها را ثبت میکند انرژی نوترینوها متفاوت است پرانرژیترین نوترینوها نادر هستند در حال حاضر بحثوبررسی بزرگی در مورد اینکه منبع آنها چیست در جریان است
چه سازوکارهایی این انرژیهای زیاد را تولید میکنند؟
به خاطر اینکه بسیار نادر هستند “جان” باور دارد که میتوانند ابزارهای ارتباطی بسیار خوبی برای بیگانگان باشند اگر یکی از این نوترینوهای پرانرژی با یک الکترون داخل مکعب یخی برخورد کند
متوجهش میشویم انفجاری کوچک رخ خواهد داد که آنقدر شاخص است که میتوانیم بهوضوح تشخیصش دهیم اگر چنین انفجاری ببینید.
به طور قطع توجه شما را جلب خواهد کرد فیزیکدانان به این انفجار شاخص تشدید “گلاشو” میگویند روشی که یک نوترینو پرانرژی با یک الکترون اندرکنش دارد.
شبیه به اتفاقی است که موسیقی با یک لیوان شراب بوجود میآورد سلام، بچهها تمامی مواد بسامدی طبیعی دارند زمانی که انرژی از منبعی خارجی با این بسامد طبیعی همسان باشد جسم بیشتر از حد طبیعی ارتعاش خواهد کرد.
که این پدیده با نام تشدید شناخته میشود پس چیزی که اینجا داریم یک لیوان است، که امیدواریم لیوان تشدیدی خوبی باشد.
ادامه دارد …..