«برنارد کار»، ریاضی‌‏دان و ستاره‌شناس این نظریه را ارائه کرده که بسیاری از پدیده‌هایی که تجربه می‌کنیم و قادر به توصیف آن با قوانین فیزیکی این بُعد نیستیم در واقع در ابعاد دیگر رخ می‌دهد.

از آنجایی که «آلبرت انیشتن» معتقد بود که زمان و مکان را نمی‌توان از هم جدا کرد، بیان کرد که حداقل چهار بعد وجود دارد. بعد چهارم زمان یا زمان-مکان است. در فیزیک مدرن نظریه‌هایی که بر وجود ۱۱ بعد و احتمالاً تعداد ابعاد بیشتر دلالت می‌کند، توجه بیشتری را به خود جلب کرده‌ است.

«کار» که یک استاد ریاضیات و ستاره‌شناسی از دانشگاه کوئین مری لندن است، می‌گوید که هشیاری ما با ابعاد دیگر دارای تأثیر متقابل است. بعلاوه، جهان چند بعدی که او به تصویر می‌کشد دارای ساختار سلسله‌مراتبی می‌باشد. بعد ما در پایین‌ترین سطح آن قرار دارد.

او در خلاصه‌ی یک مقاله‌ی کنفرانس نوشت: «این مدل، مسائل فلسفی را که ارتباط بین ماده و ذهن را مدنظر قرار می‌دهد حل می‌کند، ماهیت زمان را روشن کرده و یک چارچوب هستی‌شناختی برای پدیده‌هایی مانند اوبی‌ای (تجربه خارج از بدن)، ان‌دی‌ای (تجربه‌ی نزدیک مرگ) و رؤیاها فراهم می‌کند.

کار چنین دلیل می‌آورد که حس‌گرهای فیزیکی ما تنها جهان سه‌بعدی را به ما نشان می‌دهد، درحالی‌که حداقل چهار بعد وجود دارد. آنچه در ابعاد بالاتر وجود دارد، موجودیتی است که با حس‌گرهای فیزیکی قادر به لمس آن نیستیم. او می‌گوید باید نوعی از فضا باشد که این موجودات در آن وجود داشته باشند.

وی نوشت: «تنها موجودات غیرفیزیکی در جهان که ما به نوعی تجربه‌ی آن‌ها را داریم، موجوداتی با موجودیت ذهنی هستند و … وجود پدیده‌های ماوراءطبیعه چنین القاء می‌کند که این پدیده‌های ذهنی به نوعی از فضا برای وجود داشتن نیاز دارند.»

فضای ابعاد دیگر که ما در رؤیاهای خود وارد آن می‌شویم با فضایی که حافظه در آن وجود دارد، دارای هم‌پوشانی است. تله‌پاتی یا ارتباط فکری نشان‌دهنده‌ی یک فضای ذهنی گروهی است و غیب‌بینی (خبر دادن از چیزها و اشیاء بدون استفاده از ابزار عادی بشری) نیز در یک فضای فیزیکی وجود دارد. وی در کتاب «ماده، ذهن و ابعاد بالاتر» نوشت: «مفاهیم غیرفیزیکی دارای ویژگی‌های خارجی هستند.»

او از نظریه‌های قبلی از جمله نظریه‌ی کالوزا-کلین که یکی بودن نیروهای بنیادی گرانش و الکترومغناطیس را مطرح می‌کند، استفاده می‌کند. نظریه‌ی کالوزا-کلین نیز یک جهان ۵بعدی را به تصویر می‌کشد.

در «نظریه‌ی ام»M-Theory ، ۱۱ بعد وجود دارد. در نظریه‌ی ابرریسمان جهان ۱۰ بعدی است. کار آن را به صورت یک فضای ۴ بعدی خارجی درک می‌کند؛ بدین معنی که آنها ۴ بعدی‌هایی در نظریه‌ی نسبیت انیشتن هستند و فضای داخلی ۶ یا ۷ بعدی به این معنی است که این بعدها به مسائل روانی یا سایر پدیده‌های نامحسوس مربوط می‌شود.