چگونه نگرانی های کودکان را دریابیم
کودکان همیشه آگاهانه احساسات خود را درک و ابراز نمی کنند. در عوض ممکن است سوالاتی در هم ریخته را تجربه و اظهار کنند. هماهنگ بودن با سوالات کودکان به شما کمک می کند معنای نگرانی هایشان را دریابید. به عنوان مثال:
- سوالاتی پیرامون مرگ: چه اتفاقی افتاد: چرا آن شخص مرد؟ آیا من کار اشتباهی انجام دادم: ایا من هم قرار است بمیرم؟ ترس نهفته می تواند از این قرار باشد: مطمئن نیستم بتوانم این وضع را مدیریت کنم احساس کوچکی و ناتوانی می کنم من ترسیده ام.
- سوالاتی پیرامون طلاق یا جدایی: این وضع برای من به چه معنی است؟ قرار است کجا زندگی کنم چه کسی از من مراقبت خواهد کرد؟ اگر قرار باشد با مادر زندگی کنم از کجا بدانم که پدر را می بینم؟ ناهار مدرسه ام را چه کسی آماده می کند؟ چه کسی از مدرسه مرا به خانه می برد؟ ترس نهفته می تواند از این قرار باشد احساس امنیت نمی کنم نگرانم که زندگی خانوادگی ام را از دست بدهم می خواهم همه چیز همان طور که بود باقی بماند.
کمک به کودک در ابراز احساسات
برآورده شدن نیازهای احساسی برای سلامت کودک بسیار اهمیت دارد. درست مانند بزرگسالان هنگامی که نیازهای کودک برآورده نمی شود سیستم ذهنی- جسمی در حالت آماده باش قرار می گیرد و مغز را تشویق می کند علائم اضطراب را صادر کند تا نشانه های فیزیکی و احساسی افزایش یابند.
احساسات و نیازهای احساسی کودکان متفاوت است و برخی از آنها نسبت به بقیه حساس ترند. اگر با وجود تغییر یافتن موقعیت یا فقدان کودکتان شاد، سازگار و بدون اختلالی آشکار به نظر می آید ممکن است واقعا حالش خوب باشد. شاید نیازی نباشد فرزندتان را وادار به ابراز احساسات کنید. شواهد نشان می دهد حتی پس از یک ضربه ی روحی بزرگ مراجعه ی سریع به مشاور ممکن است برای کودکان مفید نباشد. اگرچه در صورت فشار روی مکانیزم های طبیعی برخورد کودکان می بایست به آن وضعیت عمیق تر نگاه کنید تا به آنها در بهبود کمک کنید.
