گرمایش طولانی‌مدت زمین در سال ۲۰۱۷ هم ادامه داشت
بر اساس تحلیل ناسا، دمای سطحی زمین در سال ۲۰۱۷ در رده‌ی دوم گرم‌ترین دما از سال ۱۸۸۰ قرار گرفت.
به‌گفته دانشمندان ناسا در مؤسسه‌ی مطالعات فضایی گودارد نیویورک، میانگین دمای جهان درسال ۲۰۱۷، ۱.۶۲ درجه فارنهایت (۰.۹۰ درجه سلسیوس) گرم‌تر از سال‌های بین ۱۹۵۱ تا ۱۹۸۰ بود. رتبه‌ی گرم‌ترین سال مربوط به سال ۲۰۱۶ است و سال ۲۰۱۷ در رتبه دوم قرار دارد.
طبق تحلیل‌های مستقل و جداگانه دانشمندان در سازمان ملی اقیانوسی و جوی، ۲۰۱۷ رتبه سوم در گرم‌ترین سال در رکورد آن‌ها را دارد. تفاوت جزئی در رتبه‌بندی‌ها، به‌دلیل روش‌های مختلفی است که این دو آژانس برای تحلیل دمای جهانی استفاده می‌کنند. البته اگر رکوردهای آن‌ها درطولانی‌مدت را بررسی کنیم، با یکدیگر توافق دارند. هردو تحلیل نشان می‌دهند که ما شاهد ۵ مورد از گرم‌ترین سال‌ها از ۲۰۱۰ به بعد بوده‌ایم.
ازآنجایی که مکان ایستگاه‌های آب‌وهوایی و روش‌های اندازه‌گیری باگذشت زمان تغییر می‌کنند، تردیدهایی در مورد تفسیر دقیق میانگین و تفاوت دمایی سالانه وجود دارد. بااین وجود، ناسا تخمین می‌زند که میانگین دمای سال ۲۰۱۷ با درجه‌دقت ۹۵ درصد، حدود ۰/۱ درجه فارنهایت افزایش یافته است. گاوین اشمیت، مدیر مؤسسه‌ی مطالعات فضایی گودارد، می‌گوید:
با وجود اینکه دمای اتمسفر زمین، از حد متوسط بخش‌های مختلف سطح زمین پایین‌تر است؛ ولی افزایش سریع آن در طول ۴۰ سال گذشته وجود داشته است.
میانگین دمای سطحی زمین در قرن گذشته به دلیل افزایش کربن دی‌اکسید و سایر گازهای انسانی، حدود دو درجه فارنهایت (کمی بیشتر از ۱ درجه سلسیوس) افزایش یافته است. سال گذشته سومین سال متوالی بود که دمای جهانی بیش از ۱.۸ درجه فارنهایت (یک درجه سلسیوس) بالاتر از سطوح دمای اواخر قرن ۱۹ بود.
پدیده‌هایی مثل ال‌نینو و لانینا که باعث گرم یا سرد شدن بخش بالایی اقیانوس آرام می‌شوند و تغییرات مربوطه در الگوهای جهانی باد و آب‌وهوا را ایجاد می‌کنند، تحت تأثیر تغییرات کوتاه‌مدت میانگین دمای جهانی هستند. رویداد گرمایشی ال‌نینو در اکثر سال ۲۰۱۵ و ثلث اول سال ۲۰۱۶ فعال بود و باوجود فعال شدن پدیده لانینا در اواخر ۲۰۱۷، این سال رتبه بین سال‌های ۲۰۱۵ و ۲۰۱۶ را در رکوردهای ناسا را به‌خود اختصاص داد. در تحلیل دیگری که تأثیرات الگوهای ال‌نینو و لانینا از نظر آماری از رکوردها حذف شدند، سال ۲۰۱۷ گرم‌ترین سال شناخته شد.
عوامل محرک آب‌وهوایی معمولا دمای منطقه‌ای را تحت تأثیر قرار می‌دهند؛ بنابراین می‌توان گفت که همه‌ی مناطق زمین به یک اندازه گرم نشده‌اند. طبق یافته‌های اداره‌ی ملی اقیانوسی و جوی، میانگین دمای سالانه در سال ۲۰۱۷، برای ۴۸ ایالت آمریکا سومین رتبه از نظر گرما را داشت.
روند گرم شدن در مناطق قطب شمال دارای بیشترین مقدار است. ما درسال ۲۰۱۷ شاهد از دست رفتن مقدار زیادی از یخچال‌های دریایی در این منطقه بودیم. تحلیل‌های دمایی ناسا، توسط اندازه‌گیری‌های ۶۳۰۰ ایستگاه آب‌وهوایی، بویه هواشناسی در سطح دریا و ایستگاه‌های پژوهشی قطب شمال صورت می‌گیرد.
این اندازه‌گیری خام با استفاده از الگوریتم‌ها آنالیز می‌شود. این الگوریتم‌ها فاصله‌های مختلف ایستگاه‌های گرمایشی در سراسر جهان و اثرات گرمایی شهری را که می‌تواند باعث انحراف نتیجه‌گیری شود لحاظ می‌کنند. این محاسبات، انحرافات میانگین دمای متوسط جهانی از دوره پایه‌ای بین سال‌های ۱۹۵۱ تا ۱۹۸۰ را ارائه می‌دهد.
دانشمندان سازمان ملی اقیانوسی و جوی اکثرا از همین داده‌های دمایی خام استفاده می‌کنند؛ اما دوره‌ی پایه‌ای و روش‌های آن‌ها برای آنالیز مناطق قطبی و دمای جهانی، متفاوت است. مجموعه‌ی داده‌های دمایی سطح زمین در سال ۲۰۱۷ و روش‌شناسی کامل آن برای محاسبات دمایی در این لینک موجود است.
مؤسسه‌ی مطالعات فضایی گودارد، یک آزمایشگاه در مرکز پروازهای فضایی گودارد در گرین‌بلت مریلند است. این آزمایشگاه تحت پوشش مؤسسه‌ی زمین دانشگاه کلمبیا و دانشکده مهندسی و علوم کاربردی نیویورک قرار دارد.
