یوفو بر فراز مهر آباد

 

در حدود ساعت ۱۲:۳۰ بامداد روز ۱۹ سپتامبر ۱۹۷۶مرکز فرماندهی نیروی هوایی ایران چندین تماس تلفنی در فواصل زمانی کوتاه از منطقه شمیران در شمال تهران دریافت میکند که تعدادی از آنان گزارش دیدن یک شی پرنده در آسمان و تعدادی دیگر از دیدن یک شی نورانی شبیه به هلیکوپتر خبر میدادند . هنگامی که مرکز فرماندهی نیروی هوایی مطمئن شد که هیچ هلیکوپتر و هواپیمایی متعلق به نیروی هوایی و یا سازمان دیگر در آن محدوده حضور ندارد با خلبان نادر یوسفی جانشین فرمانده عملیات نیروی هوایی و فرد سوم نیروی هوایی ایران تماس گرفته میشود و در جریان امور قرار میگیرند،تیمسار یوسفی در اولین واکنش , احتمال مشتبه شدن ساکنین شمیران از دیدن ستاره زهره که در آن فصل از سال درخشانترین اجرام سماوی است به جای شی ناشناس نورانی میدهد اما بعد از صحبت با برج مراقبت فرودگاه مهرآباد و گزارش آنان مبنی بر دیدن یک جرم نورانی که بسیار بزرگتر از یک ستاره است این فرضیه منتفی میشود و خلبان یوسفی تصمیم به شناسایی و رهگیری این شی نورانی ناشناس میگیرد.

در حدود ساعت ۰۱:۳۰ بامداد یک فروند هواپیمای فانتوم F-4 از پایگاه هوایی همدان به پرواز در می آید و با حداکثر سرعت به سمت تهران و محل رویت شی ناشناس پرنده حرکت میکند , در فاصله ۷۰ مایلی (۱۱۲ کیلومتر) هدف , خلبان از رویت بصری یک شی ناشناس نورانی میدهد ( که محتمل نور زیادی ساطع میکرده که از این فاصله تشخیص داده شده است) و به سمت شی ناشناس نورانی حرکت میکند , در فاصله ۲۵ مایلی ( ۴۰ کیلومتری) شی ناشناس ناگهان تمام دستگاهای مسیریاب (قطب نما و…) و سیستمهای الکترونیکی هواپیما به همراه سیستمهای ارتباطی مختل میشوند و از کار میافتند و خلبان درمانده و متحیر از این حوادث بعد از سعی و تلاش بیهوده برای تسلط بر امور تصمیم به بازگشت به پایگاه همدان میگیرد اما تمامی سیستمهای هدایتی و ارتباطی هواپیما در راه بازگشت به پایگاه بعد از دور شدن از شی ناشناس به حالت عادی خود باز میگردند.

این ماجرا در یکی از مستند های شبکه هیستوری بازسازی شده است

در ساعت ۰۱:۴۰ بامداد دومین هواپیمای جت فانتوم به خلبانی سرهنگ دوم همافر پرویز جعفری برای شناسایی شی ناشناس به پرواز در می آید. سرهنگ جعفری و کمک خلبان هواپیما بعد از مشاهده بصری شی نورانی ناشناس , رادار هواپیما نیز خبر از وجود یک شی پرنده در فاصله ۲۷ مایلی (۴۳ کیلومتری) هواپیما میدهد . این شی نورانی از نظر بزرگی در اندازه هایی شبیه به یک هواپیما بوئینگ ۷۰۷ است و در حال حاضر باسرعت ۱۵۰ مایل (۲۴۰ کیلومتر) در ساعت به سمت جنوب در حال حرکت است و در فاصله ۲۵ میلی (۴۰ کیلومتر) هواپیما قرار دارد , این شی ناشناس گاهی حرکت میکند و گاهی هم در آسمان ثابت است . هنگامی که سرهنگ پرویز جعفری در ۲۵ مایلی (۴۰ کیلومتری) شی ناشناس نورانی قرار داشتند مشاهدات بصری خود را اینگونه بیان و گزارش میکند :
تشخیص اندازه دقیق شی نورانی به دلیل نور زیادی که از این شی ساطع میشود دشوار است . رنگهای این شی نورانی به صورت متناوب میان رنگهای آبی , سبز , قرمز و نارنجی متغیر و تغییر رنگ آن منظم است و به سرعت رنگها تغییر میکنند . فاصله تغییر رنگها خیلی کم و کمتر از یک ثانیه بیشتر میان تغییر رنگها فاصله نیست..

 

اعزام جنگنده به منظور شناسایی شی نورانی و اتفاقات عجیب مانند از کار افتادن تمام سیستم های موشکی و ناوبری شکاری

در همان هنگام که هواپیما در حال حرکت به سمت جنوب و شی نورانی ناشناس بود شی ناشناس کوچکتری از شی بزرگ ابتدایی جدا شده و با سرعت زیاد به سمت هواپیمای سرهنگ جعفری حرکت میکند , سرهنگ جعفری به تصور اینکه مورد حمله قرار گرفته است , اقدام به رهگیری شی دوم کرده و با استفاده موشک سایدوایندر تصمیم به حمله میگیرد ولی در لحظه شلیک موشک به ناگهان تمام سیستمهای کنترل موشک و سیستمهای ارتباطی از کار می افتد .

خلبان با دیدن این شرایط با یک شیرجه سریع و تحمل فشار جی زیاد اقدام به چرخش و گریز از مهلکه میکند اما شی دوم ناشناس تا مدت زمان کوتاهی اقدام به تعقیب هواپیما تا فاصله ۵ مایلی (۷٫۵ کیلومتر) میکند و بعد از دور شدن هواپیمای جت فانتوم اقدام به بازگشت به سفینه مادر میکند و سفینه مادر (همان سفینه بزرگ نورانی ابتدایی) بر طبق مکالمات خلبانان هواپیما اقدام به دور شدن از موقعیت با سرعت صوت میکند و باز هم به محض دور شدن هواپیما از شی ناشناس نورانی تمامی سیستمهای هدایتی و ارتباطی هواپیما به حالت طبیعی خود باز میگردند……