آنچه باید در مورد سلولز بدانیم
اگر بخواهیم ساده بگوییم، سلولز زنجیره‌ای از مولکول‌های شکر است. در واقع سلولز مولکول‌های به هم چسبیده‌ی گلوکز است. بنابراین سلولز را می‌توان یک پلیمر در نظر گرفت. سولز فراوان‌ترین پلیمر طبیعی موجود بر روی زمین است.
گیاهان، جلبک‌ها و برخی از باکتری‌ها سلولز را می‌سازند. برخی از جلبک‌ها این ماده را می‌سازند و لایه‌ای زیستی را تولید می‌کنند. این لایه‌های زیستی در حقیقت باکتری‌هایی هستند که به‌صورت چسبناک درآمده‌اند و به سطوح چسبیده‌اند.
در گیاهان و جلبک‌ها، سلولز یکی از بلوک‌های سازنده‌ی دیواره‌های سلول‌ها است. این دیواره باعث می‌شود سلول‌ها محکم باشند و به همین خاطر است که ساقه‌ی گیاهان و شاخه‌های درختان از استحکام خوبی برخوردار هستند.
ضعیف‌ترین شکل طبیعی سلولز پنبه است. بالغ بر ۹۰ درصد محتویات پنبه از سلولز تشکیل شده است. در مورد چوب، ۵۰ درصد محتویات آن سلولز است.
حیواناتی که از گیاهان تغذیه می‌کنند، مانند گاو و گوسفند این توانایی را دارند که سلولز را هضم کنند، ولی انسان‌ها از هضم سلولز عاجز هستند. با این حال، سلولز یکی از اجزای اصلی رژیم غذایی انسان‌ها نیز محسوب می‌شود. سلولز در واقع منبع فیبر در رژیم غذایی انسان است. مصرف فیبر باعث می‌شود غذا به آسانی درون سیستم گوارشی انسان به حرکت درآید و از تجمع غذا در دستگاه گوارش جلوگیری شود.
از سلولز در ساخت و ساز انواع مواد مورد نیاز انسان نیز استفاده می‌شود. پنبه برای تولید لباس‌های مختلفی مورد استفاده قرار می‌گیرد. سلولز موجود در چوب برای تولید کاغذ قابل استفاده است. از این پلیمر در تولید مقوا، بسته‌بندی‌های پلاستیکی، فیلترهای قهوه، اسفنج و دیگر مواد مصرفی روزانه نیز استفاده می‌شود.
برای جلوگیری از آلودگی ناشی از مواد پلاستیکی، دانشمندان از سلولز گرفته شده از چوب برای تولید مصنوعات تزئینی استفاده می‌کنند.
