از فرزندانتان همان گونه که هست لذت ببرید
این بهترین راه رشد اوست قیافه ی هر نوزاد با دیگری فرق دارد. الگوی رشد هر نوزاد نیز با نوزاد دیگر متفاوت است. ممکن است یکی از نظر نشستن، ایستادن، و راه افتادن خیلی زود رشد کند (تیپی ورزشی)، در حالی که از جهت حرف زدن و دقت در انجام کارها و مهارت انگشتان خیلی کند باشد. ممکن است بچه ای که در خزیدن، غلتیدن و ایستادن ماهر است دیر راه بیفتد، یا طفلی که از جهت فعالیت بدنی پیشرفته است دیر دندان درآورد و برعکس. یا بچه ای که در مدرسه باهوش است، در کودکی آن قدر دیر شروع به حرف زدن کرده باشد که والدینش برای مدتی تصور کرده باشند که طفل لال بوده است و بر عکس طفلی که هوش اندکی دارد، حرف زدن را خیلی زود یاد بگیرد.
من نمونه های مختلفی را مثال زدم تا روشن شود که الگوهای رشد کودکان با یکدیگر تفاوت دارد. ممکن است، نوزادی درشت استخوان، چاق و قد کوتاه باشد و دیگری ظریف و باریک، گاه بچه ای چاق به دنیا می آید. اگر او در جریان یک ناخوشی لاغر شود و به محض بهبودی دوباره به سرعت چاق خواهد شد. مشکل حل نشدنی این بچه، اشتهای زیاد او به غذاست. در حالی که دیگری، همیشه لاغر و استخوانی است، حتی اگر بهترین غذا را بخورد و زندگی راحت و آرامی داشته باشد.
فرزندانتان را با هر شکل و قیافه ای که دارند دوست بدارید و از آن ها لذت ببرید و صفاتی را که ندارند، فراموش کنید. این پند را از روی احساس به شما نمی دهم. این رهنمود بر تجربه ای علمی و مهم تکیه دارد. نوزادی که صرف نظر از شکل و قیافه اش (آرام، زشت، کند و …) مورد قبول قرار می گیرد، با اعتماد به نفس بزرگ می شود و احساس خوشبختی می کند. او صاحب روحیه ای خواهد شد که از تمام استعدادهایش بهره می گیرد تا دشواری ها را از پیش پا بردارد. او برای معلولین به صورت الگو و راهنما در خواهد آمد. اگر بچه ها مورد قبول کامل والدین قرار نگیرند، همواره احساس می کنند کاری را که انجام داده اند، نادرست است و به تدریج حس عدم اعتماد به نفس در آن ها به وجود می آید. آن ها هرگز نمی توانند از تمامی نیروی اندیشه، مهارت و توانایی جسمی خود در انجام امور استفاده کنند و این مشکل در سال های بعد نیز برایشان بزرگ تر می شود و باقی می ماند.
