استیون هاوکینگ: سیاه‌چاله‌های فضایی زندان‌های ابدی نیستند
به گزارش «ان پی آر»،استیون هاوکینگ، فیزیکدان و نظریه‌پرداز بریتانیایی که به خاطر فعالیت در زمینهٔ کیهان‌شناسی و جاذبه کوانتوم به ویژه در زمینهٔ سیاه‌چاله‌های فضایی، شناخته شده‌است، می‌گوید که سیاه‌چاله‌ها، آنقدر هم تصور می‌شود سیاه نیستند. «آن‌ها آن زندان‌های ابدی که گفته می‌شود،نیستند.»
سیاهچاله ناحیه‌ای از فضا-زمان است که بر اثر وجود جرم بسیار فشرده در آن پدید آمده است. صفت «سیاه» در نام سیاهچاله به این دلیل است که همه نوری که به افق رویداد آن راه می‌یابد را به دام می‌اندازد و به علت جاذبه شدید هیچ نوری -و در واقع هیچ اطلاعاتی- نمی‌تواند از آن خارج شود.
بنابراین یک سیاهچاله نادیدنی است، اما می‌تواند بودن خود را از راه کنش و واکنش با ماده از پیرامون خود نشان دهد. پیرامون سیاهچاله چیزی به نام افق رویداد تعریف می‌شود که هیچ چیزی پس از عبور از آن نمی‌تواند به بیرون برگردد و نقطه بدون بازگشت است.
روزنامه وال استریت ژورنال می‌نویسد که اگر این تئوری تازه هاوکینگ درست باشد، به یکی از بزرگ‌ترین سوالات فیزیک کوانتم مکانیک به نام «پارادوکس اطلاعات سیاه‌چاله‌ها*» پاسخ داده شده است. بر اساس نظریه مکانیک کوانتم، اطلاعات هیچ‌گاه نمی‌توانند به طور کل ناپدید گردد. «برخی فیزیکدان‌ها می‌گفتند که شاید اطلاعات به نحوی بتواند از سیاه‌چاله‌ها خارج شود، اما هاوکینگ این نظریه را به شدت رد می‌کرد. حالا سه دهه بعد، او با محاسباتش نشان می‌دهد که چطور ممکن است اطلاعات از سیاه‌چاله‌ها خارج شوند.»
هاوکینگ در سخنرانی که روز سه‌شنبه در آکادمی سلطنتی سوئد ایراد کرد بیان کرد که اطلاعات ذره‌ها که به داخل سیاه‌چاله‌ها کشیده می‌شود در نهایت به صورت اشعه‌هایی از آن ساطع می‌شود.
البته این اطلاعات ساطع شده قابل استفاده نیست. «به طور فرضی اگر شما یک دانشنامه را بسوزانید و خاکسترش را نگاه دارید، در واقع شما هنوز اطلاعات را دارید، اما به عنوان مثال نمی‌توانید بفهمید پایتخت یک ایالت کجاست.»
البته این اولین باری نیست که جوابی برای «پارادکس اطلاعات سیاه‌چاله‌ها» داده شده است. در سال ۱۹۹۶ خرارد هوفت، برنده جایزه فیزیک نوبل، هم پاسخی به همین مضمون داشت اما محاسبات ریاضی‌اش درست نبود. او به وال استریت ژورنال گفته است که اگر هاوکینگ بگوید که این ایده اولیه خودش است، او خیلی خوشحال نخواهد شد. «او جایی است که من بیست سال پیش بودم»
