برای ادیان هندو زندگی پس مرگ و ارتباطش با تناسخ چگونه است

برای هندوها، تناسخ به معنی اینه که ‫مرگ تنها یک مرحله در مسیر رفتن تناسخ:( زاییده شدن دوباره پس از مرگ)
‫به یه زندگی دیگه،‫دقیقاً در همین جهان هست. ‫من به شهر مقدس بنارس هند اومدم ‫که یاد بگیرم چطوری هندوها ‫از مرگ پیشی میگیرن؟
‫اُه، اون چی چیه؟ ‫اون کنگرۀ چهارگوش لبه قرنیز هست. ‫واقعاً اثر برجسته ای ـه!

‫صدها ساله که اجساد در ساحل رودخانۀ گنگ ‫سوزونده میشن ‫در آب های رودخونۀ مقدس شستشو میشن، ‫در پارچه کتانی پیچیده میشن ‫و روی تودۀ هیزمی گذاشته میشن.(تودۀ هیزمی: توده ای که مخصوص آتش زدن جسد مرده هست)

‫مرده ها، بر اثر شعله های آتش ‫تحلیل میرن. ‫سوامی واریشتاناندا، ‫راهب و دکتری هست که ‫راهنمای من واسۀ مرگ و زندگی پس از مرگ در آیین هندو هست. ‫ولی تنها مکانی که اون ‫ولی تنها مکانی که اون ‫خود زمین سوزوندن هست.

‫خیلی خب، این مقدس ترین ‫کورۀ آتش سوزی هست. ‫درسته. ‫در مقدس ترین شهر… ‫در مقدس ترین رودخونۀ ‫جهان. ‫کسی میتونه بیاد و ببینه؟ ‫یه جورایی، بله، ولی از دور. ‫چندان مناسب نیست که بره اونجا و ببینه. ‫از دور میتونی ببینی. ‫از دور، ولی نمیتونی به ‫محل سوزوندن بری. ‫درسته، مکان مقدسی ـه که ‫فقط برای عزادارا هست. ‫اگرچه، میتونی، به یه جسد ‫خیلی نزدیک بشی ‫قبل از اینکه بسوزوننش. ‫عزادارا از این مسیر به سمت ‫گنگ حملش می کنن و می برنش ‫تمام روز، هفت روز هفته. ‫در بنارس، مرگ و زندگی ‫آزادانه آمیخته شدند.

‫خب، سوامی، من فکر می کنم ‫این تشییع جنازه هایی که دیدیم ‫که ما دیدیم دو یا سه تاشون از اینجا رد شدن ‫و این آدمایی که دنبالشون هستن، به نظر میرسن ‫که خیلی با شادمانی دارن این آهنگا رو میخونن ‫جای اینکه به شکل غم انگیزی ‫ماتم بگیرن و شیون کنن.

‫چرا اینطوریه؟

‫اینا دارن سفر روح رو ‫کمک می کنن که آسونتر بشه. ‫و یه جورایی این ‫به شکل یه نوع شادمانی هست. ‫یه جور غمی هنوز اونجا هست، چون یکی از نزدیکانشون رو از دست دادن، ‫ولی اون شخص، به سمت ‫راه بهتری حرکت کرده ‫که از زندگی خودش بگذره. ‫هندوها به تناسخ و حاصل کردار انسان ‫باور دارن. ‫خوب زندگی کنی، مرگ بهت یه بدن جدید میده ‫به همراه شانسی برای ‫گذروندن یه زندگی به مراتب بهتر.