تاریخچه‌ی ۱۲۰هزار ساله‌ی تغذیه‌ی انسان
گروهی بین‌المللی از محققین، شواهد متعددی از بافت‌های گیاهان نشاسته‌ای در آتش‌دان‌های ۱۲۰،۰۰۰ ساله در یک سایت باستان‌شناسی در آفریقای جنوبی پیدا کرده‌اند. این شواهد جدید از نظریه‌ای مبنی بر اینکه تکثیر ژن‌های هضم‌کننده‌ی نشاسته‌ها در هوموساپین‌های اولیه در واقع پاسخی به افزایش این ماده در رژیم غذایی آن‌ها بوده است را حمایت می‌کند.
«سینتیا لاربی» از دانشگاه کمبریج، می‌گوید: «این کشف خیلی هیجان‌انگیزی است. شواهد ژنتیکی و زیستی در گذشته نشان می‌دادند که انسان‌های اولیه نشاسته می‌خورده‌اند، ولی این تحقیق تاکنون انجام نشده بود.» لاربی و همکارانش در سایت باستان‌شناسی رودخانه‌ی کلازیس به دنبال آتش‌دان‌های تخریب نشده می‌گشتند و آن‌ها را آنالیز می‌کردند. وی می‌گوید: «نتایج ما نشان می‌دهند که این آتش‌دان‌های حاوی خاکستر برای پختن غذا استفاده شده است و ریشه‌های گیاهی و قارچ‌ها از اجزای رژیم غذایی آن‌ها در ۱۲۰،۰۰۰ سال پیش تا ۶۵،۰۰۰ سال پیش بوده است. اگر چه در آن زمان تغییراتی در استراتژی و تکنولوژی ابزار سنگی برای شکار صورت گرفته است، ولی هنوز انسان‌های آن دوران از ریشه‌ی گیاهان و قارچ‌ها نیز استفاده می‌کرده‌اند.»
دکتر «سارا وورز» از دانشگاه ژوهانسبورگ، می‌گوید: «تحقیق ما نشان می‌دهد که انسان‌های اولیه از یک رژیم غذایی متعادل پیروی می‌کرده‌اند و می‌توان گفت که آن‌ها از لحاظ زیست‌محیطی باهوش بوده‌اند و توانسته‌اند محیط اطراف خود را کاوش کرده و غذاها و داروهای مناسبی برای خود پیدا کنند.»
با ترکیب ریشه‌های پخته شده و قارچ‌ها به‌عنوان پایه‌ی اصلی غذایی و همچنین پروتئین و چربی‌های تهیه شده از طریق ماهی‌ها و دیگر حیوانات کوچک و بزرگ، این جوامع توانسته‌اند به نحو بهینه‌ای خود را با محیط اطراف وفق دهند که این واقعیت نشان می‌دهد که آن‌ها در ۱۲۰،۰۰۰ سال پیش از هوش بالایی برخوردار بوده‌اند. دکتر وورز می‌گوید: «شواهد یافت‌شده در سایت رودخانه‌ی کلازیس که در آن‌جا قطعات جمجمه و دیگر اجزا متعلق به ۱۲۰،۰۰۰ سال پیش یافت‌شده است، نشان می‌دهد که انسان‌هایی که در آن بازه‌ی زمانی در آن‌جا می‌زیسته‌اند، مانند انسان‌های مدرن امروزی بوده‌اند. به هر حال، می‌توان گفت که آن‌ها از برخی جهات قوی‌تر بوده‌اند.»
