تحریک عصب واگ و بهبودی پس از سکته مغزی!

محققان گزارش داده‌اند که تحریک عصب واگ همراه با درمان فیزیکی پس از سکته‌ی مغزی به طور قابل توجهی می‌تواند به بهبود مهارت‌های حرکتی کمک کند.

محققان دانشگاه تگزاس در دالاس روشی برای تسریع بازیابی مهارت‌های حرکتی پس از سکته‌ی مغزی ارائه داده‌اند که به مغز کمک می‌کند با سرعت بیشتری خود را سازماندهی نماید.

در یک مطالعه‌ی بالینی، دانشمندان به منظور بهبود عملکرد یک اندام فوقانی در جوندگان اقدام به تحریک عصب واگ (VNS) توام با انجام یک کار فیزیوتراپی نمودند. نتایج نشان داد که میزان بهبودی درازمدت، نسبت به روش‌های درمانی فعلی دو برابر شد، نه تنها در عضله‌ی مورد نظر، بلکه حتی در حرکت عضلاتی که بازسازی نشده بودند. کار آنها اخیرا در مجله‌ی Stroke منتشر شده است.

یک آزمایش بالینی برای آزمایش این تکنیک بر روی انسان در دالاس و ۱۵ سایت دیگر در سراسر کشور در حال انجام است.

کیلگار می‌گوید: “آزمایش ما برای این پرسش جدید طراحی شده بود: آیا پس از سکته‌ی مغزی مجبور هستیم که هر اقدام واحد را دوباره توانبخشی کنیم؟ اگر VNS به شما کمک می‌کند،

آیا فقط به سبب یک حرکت دقیق یا عملکردی است که با تحریک سازی توام شده باشد؟ همچنین چیزی که ما متوجه شدیم این بود که مهارت‌های حرکتی مشابه را نیز بهبود می‌بخشد و این نتایج تا ماه‌ها پس از اتمام درمان توام با VNS پایدار باقی مانده بود. ”

کیلگار گفت که این نتایج گام مهمی در جهت ایجاد یک دستورالعمل مناسب برای استفاده‌ی استاندارد از VNS جهت درمان پس از سکته است.

او می‌گویذ: “این مطالعه به ما می‌گوید که اگر از این رویکرد در مهارت‌های پیچیده‌ی حرکتی استفاده کنیم، این پیشرفت‌ها می‌توانند فیلتر شوند تا حرکات ساده تر را بهبود بخشند.

ایجاد ارتباطات سلولی قوی‌تر

هنگامی که یک سکته رخ می‌دهد، ممکن است سلول‌های عصبی در مغز به علت عدم جریان خون از بین بروند. مهارت‌های حرکتی یک بازو و یا یک پا مختل می‌شوند، حتی اگر سلول‌های عصبی در اندام مورد نظر سالم باشند، ولی دیگر ارتباطی بین آنها و مغز وجود ندارد. روش‌های توانبخشی طراحی شده، منطقه‌ی آسیب دیده‌ی مغز را دور می‌زنند، و سایر سلول‌های مغز را برای رسیدگی به عملکردهای از دست رفته جذب می‌کنند. با این حال، نورونهای یدکی زیادی وجود ندارند، و در نتیجه بیمار دچار کسری حرکتی طولانی مدت خواهد بود.

عصب واگ سیستم عصبی پاراسیمپاتیک را کنترل می‌کند، که بر بسیاری از عناصرعملکردی ناخودآگاه بدن از جمله هضم و گردش خون، نظارت می‌کند. تحریک الکتریکی این عصب از طریق یک دستگاه کاشته شده در بدن (در گردن) صورت می‌گیرد. روش VNS که قبلا برای درمان افسردگی و صرع در انسان استفاده می‌شد، برای ریز تنظیمات عملکرد مغز به خوبی مستند شده است.

استفاده از مطالعات UT Dallas در مورد عصب واگ VNS موجب تقویت مسیر ارتباطی نورونها در افرادی می‌شود که بر اثر سکته‌ی مغزی آسیب دیده‌اند. این آزمایشات هنگام توام ساختن VNS با توانبخشی یک افزایش سه تا پنج برابری را در نورون‌های درگیر نشان می‌دهند.

هیز می‌گوید: “ما مدت‌ها فرض کرده‌ایم که VNS ارتباطات جدیدی را در مغز ایجاد می‌کند، اما هنوز در این مورد کاملا مطمئن نیستیم. این اولین باری است که ما پس از آسیب مغزی تغییراتی در مغز حیوانات به وجود می‌آوریم. این گام رو به جلو مهمی در درک نحوه‌ی کار توانبخشی خواهد بود -این سازماندهی مجدد که ما پیش بینی کرده‌ایم، مزایای VNS را پایه گذاری می‌کند.” به دنبال انتظارات مردم در استفاده‌ی نهایی از این روش درمانی در انسان، این تیم در حال کار کردن بر روی یک سیستم توانبخشی در منزل است که اندام فوقانی را هدف قرار می‌دهد.

مایرز می‌گوید: “ما برنامه‌ای را برای معرفی وظایف دست و بازو برای بیماران جهت برقراری ارتباط با آن طراحی کرده‌ایم، و در صورت نیاز VNS را ارائه می‌کنیم. ما می‌توانیم عملکرد خود را دقیقا ارزیابی کرده و از راه دور نظارت بر آن نظارت کنیم. همه‌ی این کارها در منزل انجام می‌گیرند. ”

گسترش امکانات برای درمان

محققان بعد از پی بردن به محدودیت‌های عملی گزینه‌های جاری این روش درمانی برای بیماران، تا حدودی انگیزه پیدا کرده‌اند.

هیز می‌گوید: “اگر شما دچار یک سکته‌ی مغزی شده‌اید، احتمالا مدت زمان محدودی برای تعامل با یک توانبخش دارید. بنابراین اکنون ما می‌دانیم زمانی که دستورالعمل‌هایی برای یک درمانگر در نظر می‌گیریم، توصیه می‌کنیم که یک فعالیت پیچیده را تا جایی که امکان دارد انجام دهند. این یافته‌ی مهمی بود و از این جهت هیجان انگیزتر بود که نه تنها از طریق آن روال کاری را که برای آن آموزش دیده‌ایم، بهبود می‌بخشیم، بلکه در وظایف مشابه آن نیز پیشرفت می‌کنیم.”

استفاده از مطالعات UT Dallas در مورد عصب واگ VNS موجب تقویت مسیر ارتباطی نورونها در افرادی می‌شود که بر اثر سکته‌ی مغزی آسیب دیده‌اند. این آزمایشات هنگام توام کردن VNS با توانبخشی یک افزایش سه تا پنج برابری را در نورون‌های درگیر نشان می‌دهند.