تعیین قدمت آثار هنری غارهای کارائیب، با روشی پیشرفته
مقاله‌ی منتشر شده در مجله‌ی Archaeological Science نخستین نتایج تعیین قدمت آثار هنری غار معروف کارائیب را ارائه کرده است. همچنین، این مقاله درباره‌ی انتخاب محل، شیوه و مواد نقاشی آن زمان شفاف‌سازی کرده است.
دکتر «آلیس سمسون» از دانشگاه لستر و همکارانش به آثار هنری سنگی جامعی در ۷۰ غار پرپیچ و خم جزیره‌ی مونا در پورتوریکو دست پیدا کردند. آن‌ها محل‌های آثار هنری سنگی را با روش نگاره‌شناسی پیدا کردند؛ این آثار از طرح‌های انسان، حیوان و برخی طرح‌های پرپیچ و خم تشکیل شده است. برخی از این آثار نقاشی شده و برخی دیگر نیز در دیوارهای نرم با دست کشیده شده‌اند و بسیار نزدیک به روشی موسوم به «طراحی انگشتی» هستند که در آثار هنری سنگی «عصر پالئولوتیک» در جنوب اروپا مورد استفاده قرار می‌گرفت.
محققان گفتند: «تاریخ‌های به‌دست آمده از آثار هنری غارها نشان‌دهنده‌ی نگارش بومی بوده و بر دیدگاهی از استفاده از غار در دوره قبل از کریستف کلمب دلالت دارد. تاریخ‌های مربوط به رادیوکربن و اورانیوم-توریوم با یکدیگر سازگار هستند. علاوه بر این، این‌ها با تاریخ‌های مربوط به قرون سیزدهم و پانزدهم حاصل از مواد باستان‌شناسی پیدا شده در غارهای پیرامون جزیره‌ی مونا مطابقت دارند. قدمت آثار هنری غارها با محل روستای بومی در ساردینرا هم‌پوشانی دارند. لذا می‌توان نتیجه گرفت که این محل به‌عنوان پایگاهی برای کاوش‌های غار استفاده می‌شده است.»
دکتر سمسون بیان کرد: «ما قدمت آثار هنری سنگی کارائیب را مشخص کردیم؛ واضح است که این تصاویر توسط هنرمندانی درست شده‌اند که مشغول بررسی و کاوش در اعماق زیر زمین بوده‌اند. با توجه به روشی که ما از آن استفاده کردیم، اطلاعات جامعی به‌دست آمد. همچنین روش‌های متعددی که برای مطالعات آثار هنری آسیب‌پذیر در سراسر دنیا مورد استفاده قرار می‌گیرند، به ما کمک کردند.»
دکتر «جاگو کوپر» از موزه‌ی بریتانیا در لندن گفت: «برای میلیون‌ها فرد بومی که در کارائیب زندگی می‌کردند، غارها دروازه‌ای به روی قلمروی معنوی بودند. این اکتشافات جدید از هنرمندان آن زمان بازتاب‌دهنده‌ی ماهیت باورها و پایه‌های هویت فرهنگی آن افراد است. بیشتر نگاره‌ها در فضاهای بسیار باریک در اعماق غارها نهفته هستند و دسترسی به برخی از آن‌ها کار بسیار دشواری است، به‌طوری که برای رسیدن به آن‌ها باید بخیزند. در آن‌جا میزان رطوبت هم خیلی بالا است، اما مکان نویدبخشی برای کاوش و بررسی محسوب می‌شود.»
