تفاوت آزمون های عصب روانشناختی و روانشناختی چیست؟
هر دو نوع این آزمون ها توسط روان شناسان اجرا می شوند و شامل مجموعه ای از آزمون های مداد کاغذی هستند که به بررسی تاریخچه و مرور علائم بیماری اختصاص دارند. آزمون های عصب روانشناختی جامع تر از آزمون های روانشناختی هستند و اجرا کنندگان آنها برای انجام دادن و تفسیر این ازمون ها بیشتر آموزش می بینند.
آزمون های روانشناختی به منظور تهیه اطلاعات در مورد شخصیت بیمار و عملکرد هیجانی وی به کار می روند. این آزمون ها زمانی که تاریخچه و نشانه های بیماری به تشخیص گذاری کمک نکنند برای تعیین تشخیص های افتراقی به کار می روند. سوالاتی که از طریق آزمون های روانشناختی پاسخ داده می شوند با یک مصاحبه روان پزشکی/ تشخیصی قابل پاسخگویی نیستند. غالبا چنین آزمون هایی به عنوان بخشی از فرایند سنجش، در مراکز سلامت روان یا سوء مصرف مواد به کار می روند و ممکن است پس از این که داروها یا مداخلات درمانی مختلف شکست خوردند به توصیه های درمانی مفیدی بینجامند. آزمون های روانشناختی شامل پرسشنامه های خودگزارشی و مقیاس های درجه بندی، آزمون های فرافکن و آزمون های شناختی هستند.
آزمون های عصب روانشناختی جامع تر هستند و معمولا شامل بخش هایی از آزمون های روانشناختی می شوند. به علاوه از آزمون های اضافی نیز برای سنجش و شناسایی آسیب های شناختی و عملکردی استفاده می شود. عملکردهای شناختی خاصی که ارزیابی می شوند عبارتند از:
- حافظه کوتاه مدت و بلندمدت
- توانایی یادگیری مهارت های جدید و حل مسئله
- توجه، تمرکز و حواس پرتی
- استدلال منطقی و انتزاعی
- توانایی درک و بیان کلام
- سازمان دهی دیداری- فضایی
- هماهنگی دیداری- حرکتی
- برنامه ریزی، ترکیب و توانایی های سازمان دهی
آزمون های عصب روانشناختی برای کودکانی به کار می روند که به نقاط عطف رشدی مناسب نمی رسند و یا بیمارانی که دچار ضربه سر شده و به پارکینسون یا سایر اختلالات عصب شناختی، سکته قلبی یا دمانس مبتلا هستند.
