جیوانی شیپارلی و کانال های آب مریخ و تصور وجود تمدن در آن در قرن نوزدهم

سال ۱۸۷۷ بعد از زمان نئاندرتال ها،تنها سالی بود که مریخ نزدیکترین موقعیتش را نسبت به زمین داشت،جیووانی شیپارلی منجم ایتالیایی از این موقعیت استفاده کرد و با تلسکوپش مریخ را رصد کرد و در کمال تعجب،کانال های زیادی را در مریخ مشاهده نمود،او به این نتیجه رسید که بدون شک در مریخ تمدن وجود دارد و در آن انسان یا موجودات هوشمند دیگری زندگی می کنند،الان خودم دارم تصور می کنم که بعد از مشاهده اش چقدر هیجان زده بوده،او سپس بر اساس مشاهداتش نقشه ای از مریخ با کانال های آن ترسیم نمود حتی قاره های مریخ را نیز نام گذاری کرد،تا سالیان بعد حتی قبل از تلسکوپ های جدید همه فکر می کردند که واقعا در مریخ انسان ها زندگی می کنند و علت این کانال ها در مریخ اینست که این انسان ها با کمبود شدید آب مواجه هستند و مجبور شده اند مریخ را کانال کشی کنند،تا اینکه تلسکوپ های مدرن این فرضیات و باورها را مردود اعلام کرد و مشخص شد نه تنها انسان بلکه هیچ موجود زنده ای در مریخ زندگی نمی کند،نه هوایی و نه اتمسفری،حداقل دمای هوا در وسط روز منفی پنجاه درجه است……..

،بنابراین “پاپ کالچر ” یا فرهنگ عامه ای که در مورد مریخی ها با کتاب ها و نظریات و فرضیات بوجود آمده بود با ارسال ربات ها کاملا رنگ باخت اما…… اما….. ربات ها و مدارگرد ها به ما نشان دادند که اتفاقا در مریخ شواهد بسیار قوی از کانال ها و آب گذرها و رودخانه ها وجود دارد که بطور عجیبی زیاد قدیمی هم بنظر نمی رسند،یعنی بعبارت دیگر،زمانی در سطح مریخ آب در جریان بوده و از این مهمتر اینکه تصاویر مدارگرد مریخ نشان می دهد که در برخی فصول رگه های سیاهی بر روی شن های شیب دار نمایان می شود که قطعا چیزی جز آب نمی تواند باشد و دیگر اینکه بزرگترین کانیون در منظومه شمسی در مریخ واقع است که نتیجه وجود آب در گذشته مریخ بوده است.