“رابطه جنسی” چه جایگاهی در ازدواج دارد؟

یکی از مواردی که در حوزه روانشناسی و جامعه شناسی به اثبات رسیده است بحث حریص شدن به اموری است که از آن منع می شویم.در این حالت رغبتی شدید به انجام فعل منع شده در انسان به وجود می آید و بدترین اتفاق ممکن در این زمینه این است که انسان در این زمینه دچار هذیان(اختلال در فکر) می شود.به این معنی که به آن چیز یا آن کس وزنی بیشتر از وزن واقعی آن قائل می شود و بعد از اینکه آن را به دست آورد متوجه می شود که وزن واقعی آن چه مقدار می باشد.
بهترین مثالی که می توان ذکر کرد روزه گرفتن است فرد روزه دار هر خوردنی را لذیذ تر از آنچه هست می انگارد و با خود فکر می کند که اگر روزه نبود مقدار زیادی از آن غذا را می خورد ولی پس از افطار متوجه می شود آن توانی که در خوردن از خود به یاد داشت را ندارد…
وقتی سکس تنها معیار یا بیشترین معیار ازدواج می شود قطعا پس از مدتی وزن واقعی خود را پیدا کرده و فرد تازه به معیارهای دیگر خود نظر می کند و ناگهان متوجه می شود که قافیه را باخته است.
البته رضایت جنسی در ازدواج باعث احساس خوب و حتی پشتیبانی برای ادامه زندگی می باشد و تعداد زیادی از طلاق ها به دلیل عدم رضایت در مسائل جنسی بوده است ولی مطلقا شرط کافی نیست.
پس توصیه ای که به نسل جوان و مجردین می شود این است که احساس و غریزه خود را معیار واقعیت ندانند زیرا انسانها در مواقع فشار دچار توهم(اختلال در ادراک) و هذیان(اختلال در فکر) می شوند.