رامشگری، خنیاگری خوانندگی و بزم کهن و اصیل ایرانی
عکس بالا طراحی ای بر روی یک مهر ۳۴۰۰ ساله در دزفول است، ﻣﻬﺮﻧﮕﺎﺭﻩ ای ۳۴۰۰ ﺳﺎﻟﻪ؛ که ﺳﯿﻤﺎﯾﯽ ﺍﺯ ﺑﺰﻡ ﺭﺍﻣﺸﮕﺮﺍﻥ ﺭﺍ ﻧﺸﺎﻥ ﻣﯽﺩﻫﺪ، نشان از اصیل بودن موسیقی ایرانی. ﺩﺭ ﺍﯾﻦ ﮔﺮﻭﻩ ﺭﺍﻣﺸﮕﺮﺍﻥ، ﻣﯽﺑﯿﻨﯿﻢ ﮐﻪ ﻧﻮﺍﺯﻧﺪﻩﺍﯼ « ﭼﻨﮓ » ﻭ ﺩﯾﮕﺮﯼ « ﺷﯿﭙﻮﺭ » ﻭ ﺁﻥ ﺩﯾﮕﺮ « ﺗﻨﺒﮏ » ﻣﯽﻧﻮﺍﺯﺩ . ﭼﻬﺎﺭﻣﯿﻦ ﺭﺍﻣﺸﮕﺮ ﺩﺭ ﺍﯾﻦ ﻣﯿﺎﻥ، ﺧﻮﺍﻧﻨﺪﻩﺍﯼ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ « ﺁﻭﺍﺯ » ﻣﯽﺧﻮﺍﻧﺪ . ﻫﻤﭽﻨﯿﻦ ﺩﺭ ﺍﯾﻦ ﺑﺰﻡ ﮐﻬﻦ، ﺁﺯﺍﺩﻩﺍﯼ ﺭﺍ ﻣﯽﺑﯿﻨﯿﻢ ﮐﻪ ﺑﺮ ﻓﺮﺷﯽ ﻧﺸﺴﺘﻪ ﻭ ﺍﺯ ﺍﻭ ﭘﺬﯾﺮﺍﯾﯽ ﻣﯽﺷﻮﺩ . ﻣﺎ ﻫﻤﺎﻧﻨﺪ ﺍﯾﻦ ﺧﻨﯿﺎﮔﺮﺍﻥ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺍﯾﻼﻡ ﻭ ﺩﺭ ﺳﺪﻩ ۲۷ ﭘﯿﺶ ﺍﺯ ﻣﯿﻼﺩ ﻭ ﺍﺯ ﺯﻣﺎﻥ ﭘﺎﺩﺷﺎﻫﯽ « ﭘﻮﺯﻭﺯ ﺍﯾﻦ ﺷﻮﺷﯿﻨﺎﮎ » ﺩﺭ ﺷﻮﺵ ﻣﯽﺷﻨﺎﺳﯿﻢ . ﺍﺯ ﻫﻤﯿﻦ ﮔﺎﻩ، ﻣُﻬﺮ ﻭ ﻧﺸﺎﻧﻪﻫﺎﯾﯽ ﺩﺭ ﺩﺳﺖ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﻧﺸﺎﻥ ﻣﯽﺩﻫﻨﺪ، ﺧﻨﯿﺎﮔﺮﺍﻥ ﺑﺴﯿﺎﺭﯼ ﺩﺭ ﺍﯾﺮﺍﻥ ﻣﯽﺯﯾﺴﺘﻨﺪ . ﺩﺭ ﺍﯾﻦ ﻫﻨﮕﺎﻡ، ﻧﻮﺍﺧﺘﻦ ﭼﻨﮓ ﺑﺴﯿﺎﺭ ﮔﺴﺘﺮﺵ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺍﯾﻦ ﺳﺎﺯ ﺍﺯ ﺳﺎﺧﺘﻪﻫﺎﯼ ﺍﯾﺮﺍﻧﯿﺎﻥ ﺍﺳﺖ . ﻣﺎ، ﻣﺎ، ﻧﮕﺎﺭﻩﺍﯼ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺩﺳﺖ ﺩﺍﺭﯾﻢ ﻭ ﻣﯿﺪﺍﻧﯿﻢ ﮐﻪ ﺩﺭ ﭘﺎﺩﺷﺎﻫﯽ « ﺷﻮﮐﺎﻝ ﻣﺎﻩ ﻫﻮ » ﻭ ﺍﺯ ﺳﺪﻩ ۱۷ ﭘﯿﺶ ﺍﺯ ﻣﯿﻼﺩ ﺩﺭ ﺍﯾﺮﺍﻥ، ﺗﺎﺭ ﻧﻮﺍﺧﺘﻪ ﻣﯽﺷﺪ . ﺑﺎ ﯾﺎﻓﺘﻦ ﯾﮏ ﮐﻨﺪﻩ ﮐﺎﺭﯼ ﺩﺭ ﺍﯾﻼﻡ ﺑﺎﺯﻫﻢ ﺁﮔﺎﻫﯽ ﺩﺍﺭﯾﻢ ﮐﻪ ﺧﻨﯿﺎﮔﺮﺍﻥ ﺍﯾﺮﺍﻧﯽ؛ ﺩَﻑ ﺭﺍ ﻫﻤﺮﺍﻩ ﭼﻨﮓ ﻣﯽﻧﻮﺍﺧﺘﻨﺪ . ﺩﺭ ﺍﯾﻦ ﮐﻨﺪﻩ ﮐﺎﺭﯼ ﻫﻤﭽﻨﯿﻦ ﺩﯾﺪﻩ ﻣﯽﺷﻮﺩ ﮐﻪ ﺍﺯ ﻣﯿﺎﻥ ۱۱ ﺗﻦ ﺧﻨﯿﺎﮔﺮ؛ ۸ ﺗﻦ ﭼﻨﮓ، ۲ ﺗﻦ ﻧﯽ ﻭ ﯾﮏ ﺗﻦ ﺩﻫﻞ ﻣﯽﻧﻮﺍﺯﻧﺪ . ۱۵ ﺯﻥ ﺧﻮﺍﻧﻨﺪﻩ، ﺩﺭ ﻣﯿﺎﻥ ﺭﺍﻣﺸﮕﺮﺍﻥ ﺩﯾﺪﻩ ﻣﯽﺷﻮﻧﺪ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺣﺎﻝ ﮐﻒ ﺯﺩﻥ ﻫﺴﺘﻨﺪ . ﺑﺎﯾﺪ ﺍﻓﺰﻭﺩ ﮐﻪ ﺍﺯ ﺍﯾﻦ ﻧﻤﻮﻧﻪﻫﺎ ﺩﺭ ﺳﺮﺍﺳﺮ ﺍﯾﺮﺍﻥ ﺑﺴﯿﺎﺭ ﺩﯾﺪﻩ ﺷﺪﻩ ﺍﺳﺖ . ﻣﺎ ﺑﻪ ﯾﺎﺭﯼ ﺑﺎﺳﺘﺎﻥ ﺷﻨﺎﺳﯽ ﺍﺯ ﻟﺮﺳﺘﺎﻥ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﺍﯾﻼﻡ ﺁﮔﺎﻫﯽ ﺩﺍﺭﯾﻢ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺍﯾﻦ ﺑﺨﺶ ﺍﺯ ﺍﯾﺮﺍﻥ ﻫﻢ ﺍﺯ ﺳﺪﻩ ۹ ﭘﯿﺶ ﺍﺯ ﻣﯿﻼﺩ، ﺗﺎﺭ ﻧﻮﺍﺧﺘﻪ ﻣﯽﺷﺪﻩ ﺍﺳﺖ . ﺩﺭ ﺑﺨﺸﻬﺎﯼ ﺩﯾﮕﺮﯼ ﺍﺯ ﺍﯾﺮﺍﻥ ﻭ ﺍﺯ ﺳﺎﻝ ۵۵۹ ﭘﯿﺶ ﺍﺯ ﻣﯿﻼﺩ، ﺳﻔﺎﻟﻬﺎﯾﯽ ﺩﺭ ﺗﭙﻪ ﺳﯿﻠﮏ ﮐﺎﺷﺎﻥ ﻭ ﻣﺮﻭﺩﺷﺖ ﭘﯿﺪﺍ ﺷﺪﻩ ﮐﻪ ﺳﯿﻤﺎﯾﯽ ﺍﺯ ﭘﺎﯾﮑﻮﺑﯽ ﻭ ﺩﺳﺖ ﺍﻓﺸﺎﻧﯽ ﺑﺮ ﺁﻧﻬﺎ ﻧﮕﺎﺭﮔﺮﯼ ﺷﺪﻩ ﺍﺳﺖ ﺍﺯ ﻫﺮﺩﻭﺕ ﻧﻘﻞ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺩﻭﺭﺍﻥ ﺍﻣﭙﺮﺍﺗﻮﺭﯼ ﻫﺨﺎﻣﻨﺸﯽ ﮐﻪ ﺑﻪ « ﺍﻣﭙﺮﺍﻃﻮﺭﯼ ﭘﺎﺭﺳﯽ » ﻧﯿﺰ ﻣﻌﺮﻭﻑ ﺍﺳﺖ، ﻣﻮﺳﯿﻘﯽ ﻧﻘﺶ ﻣﻬﻤﯽ ﺑﺨﺼﻮﺹ ﺩﺭ ﺩﺭﺑﺎﺭﻫﺎ ﺩﺍﺷﺘﻪﺍﺳﺖ . ﺍﻭ ﻣﯽﮔﻮﯾﺪ ﮐﻪ ﻭﺟﻮﺩ ﻣﻮﺳﯿﻘﯽ ﺑﺮﺍﯼ ﻣﺮﺍﺳﻢ ﻣﺬﻫﺒﯽ ﭘﺮﺳﺘﺶ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ، ﺑﺴﯿﺎﺭ ﺿﺮﻭﺭﯼ ﺑﻮﺩﻩﺍﺳﺖ .
موسیقی در ایران را باید در تاریخ باستان ایران تفحص کرد، افرادی همچون باربد (باربادیوس ، ساسانیان)، سرکش (ساسانیان) ، نکیسا(ساسانیان) و رامتین و بامشاد و آفرین. ﺍﮔﺮ ﭼﻪ ﺍﮐﺜﺮ ﺣﺎﮐﻤﺎﻥ ﻋﺮﺏ ﻓﻌﺎﻟﯿﺖﻫﺎﯼ ﻣﺮﺗﺒﻂ ﺑﺎ ﻣﻮﺳﯿﻘﯽ ﺭﺍ ﻣﻤﻨﻮﻉ ﺍﻋﻼﻡ ﮐﺮﺩﻧﺪ، ﺩﯾﮕﺮﺍﻥ ﺑﻪ ﻣﻮﺳﯿﻘﯽ ﺩﺍﻧﺎﻥ ﺍﯾﺮﺍﻥ ﺩﺳﺘﻮﺭ ﺩﺍﺩﻧﺪ ﮐﻪ ﻗﻄﻌﺎﺗﯽ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺻﻮﺭﺕ ﮐﺘﺎﺏ ﺗﺼﻨﯿﻒ ﮐﻨﻨﺪ ﮐﻪ ﺑﻪ ﻋﺮﺑﯽ ﺁﻥ ﺭﺍ « ﮐﺘﺎﺏ ﻣﻮﺳﯿﻘﯽ ﮐﺒﯿﺮ » ﺑﻤﻌﻨﺎﯼ ﮐﺘﺎﺏ ﻓﺮﺍﮔﯿﺮ ﻣﻮﺳﯿﻘﯽ ﻣﯽﺧﻮﺍﻧﺪﻧﺪ . ﺑﯿﺶ ﺍﺯ ﺗﺄﺛﯿﺮﺍﺕ ﺍﻣﭙﺮﺍﻃﻮﺭﯼ ﺳﺎﺳﺎﻧﯽ، ﺍﯾﻦ ﺩﻟﯿﻞ ﺩﯾﮕﺮﯼ ﺑﺮ ﺍﯾﻦ ﻭﺍﻗﻌﯿﺖ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﻣﻠﻮﺩﯼﻫﺎﯼ ﻣﻮﺳﯿﻘﯽ ﺳﻨﺘﯽ ﺗﺮﮐﯿﻪ، ﺳﻮﺭﯾﻪ، ﻋﺮﺍﻕ ﻭ ﻣﺼﺮ ﺷﺎﻣﻞ ﺍﺳﺎﻣﯽ ﻣﻘﯿﺎﺱﻫﺎ ﻭ ﻣﺪﻫﺎﯼ ﺍﯾﺮﺍﻧﯽ ﻫﺴﺘﻨﺪ
ﺑﺨﺶ ﺑﺰﺭﮔﯽ ﺍﺯ ﺁﺳﯿﺎﯼ ﻣﯿﺎﻧﻪ ، ﺍﻓﻐﺎﻧﺴﺘﺎﻥ ، ﭘﺎﮐﺴﺘﺎﻥ ، ﺟﻤﻬﻮﺭﯼ ﺁﺫﺭﺑﺎﯾﺠﺎﻥ ، ﺍﺭﻣﻨﺴﺘﺎﻥ ، ﺗﺮﮐﯿﻪ ، ﻭ البته ﯾﻮﻧﺎﻥ ﻣﺘﺄﺛﺮ ﺍﺯ ﺍﯾﻦ ﻣﻮﺳﯿﻘﯽ ایرانی ﺍﺳﺖ.اما تحقیق در مود موسیقی ایران در تاریخ باستان بسیار دشوار است.
ﻫﻨﮕﺎﻣﯽ ﮐﻪ ﺍﺳﻼﻡ ﺑﻌﻨﻮﺍﻥ ﻣﺬﻫﺐ ﻣﺴﻠﻂ ﺍﯾﺮﺍﻥ ﭘﺬﯾﺮﻓﺘﻪ ﮔﺮﺩﯾﺪ، ﺗﺼﻤﯿﻢ ﺣﮑﻤﺮﺍﻧﺎﻥ ﻣﻨﻊ ﮐﻠﯽ ﻣﻮﺳﯿﻘﯽ ﻭ ﺑﻌﺪﻫﺎ ﺩﻟﺴﺮﺩ ﮐﺮﺩﻥ ﻣﺮﺩﻡ ﺍﺯ ﺯﻣﺰﻣﻪ ﺍﺩﻋﯿﻪ ﻣﺎﺯﺩﯾﻦ ﺩﺭ ﺍﯾﻦ ﻣﺪﻫﺎ ﺑﻮﺩ . ﻣﻮﺳﯿﻘﯽ ﺳﻨﺘﯽ ﺗﺎ ﻗﺮﻥ ﺑﯿﺴﺘﻢ ﺩﺭ ﺩﺍﺩﮔﺎﻩﻫﺎ ﻧﻮﺍﺧﺘﻪ ﻣﯽﮔﺮﺩﯾﺪ . ﺩﺭ ﺯﻣﺎﻥ ﺣﮑﻮﻣﺖ ﺍﺳﻼﻣﮕﺮﺍﯾﺎن، ﻣﻮﺳﯿﻘﯽ ﺑﺼﻮﺭﺕ ﻣﺨﻔﯿﺎﻧﻪ ﻧﻮﺍﺧﺘﻪ ﻣﯽﺷﺪ . در تاریخ معاصر امیکبیر تلاش زیادی در دربار برای ترویج موسیقی ایرانی و سناخت ان به بلاد غرب کرد توسط افرادی چون ﻋﻠﯽﺍﮐﺒﺮ ﻓﺮﺍﻫﺎﻧﯽ ، ﺁﻗﺎ ﻏﻼﻣﺤﺴﯿﻦ ﻋﻠﯽﺍﮐﺒﺮﺧﺎﻥ و پسرانش به ﻧﺎﻡﻫﺎﯼ ﻣﯿﺮﺯﺍ ﺣﺴﯿﻨﻘﻠﯽ ﻭ ﻣﯿﺮﺯﺍ ﻋﺒﺪﺍﻟﻠﻪ.
اما در زمان پهلوی دوم موسیقی ایران در هر زمینه و حیطه ای به اوج خود رسید توسط افرادی که اکثرا امروز در بین ما نیستند اما آثارشان جاودان است.
شما میتوانید با جست و جو کردن و تحقیق درباره ی هر کدام از اسم های زیر در اینترنت اطلاعاتی در مورد کار آنها و هنر آنها کسب کنید
اینها افراد فراموش نشدنی و ستون فقرات موسیقی ایرانی هستند.
ﭼﻬﺮﻩﻫﺎﯼ ﻣﻮﺳﯿﻘﯽ ﺍﯾﺮﺍﻧﯽ:
ﺭﻭﺡ ﺍﻟﻠﻪ ﺧﺎﻟﻘﯽ،ﻣﺤﻤﺪﺭﺿﺎ ﺷﺠﺮﯾﺎﻥ،ﺍﯾﺮﺝ،ﻏﻼﻣﺤﺴﯿﻦ ﺑﻨﺎﻥ،ﻗﻤﺮﺍﻟﻤﻠﻮﮎ ﻭﺯﯾﺮﯼ،ﺣﺴﯿﻦ ﻗﻮﺍﻣﯽ،ﺟﻮﺍﺩ ﺑﺪﯾﻊ ﺯﺍﺩﻩ،ﺍﺳﻤﺎﻋﯿﻞ ﺍﺩﯾﺐ ﺧﻮﺍﻧﺴﺎﺭﯼ،ﺍﮐﺒﺮ ﮔﻠﭙﺎﯾﮕﺎﻧﯽ ﺍﻗﺒﺎﻝ ﺍﻟﺴﻠﻄﺎﻥ،ﻋﻠﯽ ﺯﻧﺪ ﻭﮐﯿﻠﯽ،ﺳﺎﻻﺭ ﻋﻘﯿﻠﯽ،ﺣﺴﯿﻦ ﻋﻠﯿﺰﺍﺩﻩ،ﻣﺤﻤﺪ ﺭﺿﺎ ﻟﻄﻔﯽ ﮐﯿﻬﺎﻥ ﮐﻠﻬﺮ،ﺣﺴﻦ ﮐﺴﺎﺋﯽ،ﺍﺑﻮﺍﻟﺤﺴﻦ ﺻﺒﺎ،ﭘﺮﻭﯾﺰ ﻣﺸﮑﺎﺗﯿﺎﻥ،ﻓﺮﺍﻣﺮﺯ ﭘﺎﯾﻮﺭ،ﺣﺴﯿﻦ ﺗﻬﺮﺍﻧﯽ،ﺟﻼﻝ ﺍﻟﺪﯾﻦ ﺗﺎﺝ ﺍﺻﻔﻬﺎﻧﯽ ،ﺑﯿﮋﻥ ﮐﺎﻣﮑﺎﺭ،ﻫﻤﺎﯾﻮﻥ ﺷﺠﺮﯾﺎﻥ، ﺷﻬﺮﺍﻡ ﻧﺎﻇﺮﯼ، ﺑﻬﻤﻦ ﺭﺟﺒﯽ،ﻋﻠﯿﺮﺿﺎ ﻗﺮﺑﺎﻧﯽ ﺍﯾﺮﺝ ﺑﺴﻄﺎﻣﯽ، ﻣﺤﻤﺪ ﻣﻌﺘﻤﺪﯼ ﺣﺴﺎﻡ ﺍﻟﺪﯾﻦ ﺳﺮﺍﺝ ،ﻭﺣﯿﺪ ﺗﺎﺝ ،ﺩﺍﺭﯾﻮﺵ ﺭﻓﯿﻌﯽ ﻋﻠﯿﺮﺿﺎ ﺍﻓﺘﺨﺎﺭﯼ
