رایحه و عطر درمانی مصری ها
مصریهای قدیم اولین کسانی بودند که استفاده از گیاهان خوراکی را به عنوان دارو به درستی آغاز کردند. نوشته های کاغذ پاپیروس مصری چگونگی بار آوردن خوردن و پخت و پز با عطریات برای هر دو لذت و سلامتی را نشان می دهد. آنها کشت خیار، تره فرهنگی، ترب، سیر و گیاهان درمانی و فوق العاده با ارزش مانند ادویه جات را شناخته و استفاده می کرده اند. آنها از مزایای رژیمی و معایب اکثر غذاها آگاه بودند مثلا می دانستند که نانشان از گندمیان یا چاودار پخته می شود ولی کمی مشکل هضم می شود برای جبران آن به خمیر نانها دانه های معطر و هاضم مانند گشنیز، دانه انیس و زیره سیاه اضافه می کردند. لوبیاها را با کاکوتی می پختند تا نفخ را بخواباند و قبل از پختن ماهی آن را با عطریات به منظور پاک کردن و شستشو می مالیدند. به برده هایی که اهرام بزرگ گیزا را می ساختند روزی یک سر سیر می دادند تا به آنها نیرو داده و از عفونت جلوگیری کند حقیقتا سیر هنوز هم امروزه به علت خاصیت ضد باکتری و ضد ویروسی اش با ارزش است. یونیانیان قدیم نیز در پخت و پز و دارو عطریات را به ار برده اند. ممن است این آگاهی به وسیله مصریها به آنها رسیده باشد. طب بقراط پدر طب پیاز را برای احتباس آب بدن تجویز کرده جعفری فرنگی را برای افسردگی هایی که مسبب آن کبد و یا معده باشد و اکلیل کوهی را برای ناراحتی های کبدی و خردل را برای سیاتیک توصیه کرده است. خوراک شناسی به روز شده و دنیا پرستان فلسفه کاربرد پنج گیاه معطر در غذا را برای لذت بردن از آن تاکید می کنند. معتقدین تجلیات خدا به انسان، پدر نباتات، به سبب کاربردشان از گیاهان هاضم در پخت و پز امتیاز گرفته و معروف شده اند مانند: زیره سیاه و فلفل با صدف خوراکی، آویشن و رازیانه با ماهی و آویشن با گوشت.
آیا عطر درمانی برای مشکلات قلبی کارساز است
بیماری های جدی گردش خون را عطر درمانی نمی تواند جلوگیری و یا معالجه کند ولی روغن های عطر درمانی همراه با روغن های موجود در غذاها می تواند دستگاه گردش خون را تحریک کرده و به جلوگیری از مشکلات غیر جدی مانند شاخی شدن، خونریزی و گشاد شدن رگها کمک کند. گردش خون و کیفیت خون را نیز می توان با خوردن رایحه و عطر درمانی بهتر کرد.
تاریخچه عطر درمانی رومی ها
رومی ها در ابتدا غذاهای خیلی ساده می خوردند ولی پس از فتوحاتشان نباتات و گیاهان و ادویه جات تازه زیادی همراه با روشهای کاربرد آنها در پخت و پز به اروپا بردند. آنها خودشان را از آسیب ها و زخم ها توسط سوزاندن گیاهان معطر و استفاده آنها در انواع غذاهایشان حفظ می کردند مابین آنها رزماری، بومادران، زوفا و ریحان را می توان نام برد. مانند یونانی ها، رومیان خوش خوراک و پر خور بودند. آنها پشت بارهای بزرگ (زمین های بلند) زندگی می کردند و سفره آنها شامل گیاهان معطر و قابل هضم و ادویه و سایر غذاها بود
همچنین در آسیا غذا و پخت و پز جنبه دارویی داشت. آیووردایی یک مجموعه قدیمی هند است که اطلاعات غذا و سلامتی که در رژیم غذایی اصلی و دارویی اکثریت هندیها تاثیر دارد را شامل می شود. اساسا اصل ایووردایی ایجاب می کند که بدن ابتدا باید با غذا و سپس با دارو کار خودش را انجام دهد و معالجات غذایی بر اساس شش مزه است شیرین، ترش و شور و تلخ و تند و جمع کننده (گَس) می باشد. مزه ترش مثلا به وسیله چیزی مانند لیموترش به منظور سهل الهضم شدن تهیه شده که فایده آن به قلب می رسد. در تمدن قدیم چینی ها نیز همان نوع اصول خوراکی فرمول بندی شده است: که برای سلامتی عطریات و طعمها، مرکب از پنج نوع مزه است: نمکدار، شیرین، ترش، تلخ، فلفل، تند. اصول پین و یانگ به ترتیب خواص گرمی و سردی بوده و هنوز هم در بین پخت و پز چینی ها خیلی مهم است چینی ها بر این عقیده اند ه بین خواص غذایی که شما می خورید و پین و یانگ یا بالانس سلامتی در بدن شما رابطه مستقیم وجود دارد. احتمالا کاربرد ادویه جات هندوستان و چین به سمت غرب و عربها برده شده است که هنوز هم آفریقایی ها به جای استفاده از عطریات از عطریات آسیایی در غذاهایشان استفاده می کنند.
