رسیدن به حقیقت
“در طول یک شب نمی توان به حقیقت رسید”
برخی افراد ادعا می کنند که در عرض یکشب تمام مسائل کائنات و همه علوم بر ایشان مکشوف شده و در طول یک شب، دانای همه چیز دان شده اند.آیا اصلا چنین چیزی امکان دارد؟
روند آگاهی یا رشد کانشسنس،پروسه ای کند و آهسته است ونمی توان در عرض یک شب این روند را پیمود.با داشتن ظرفیت درونی واستعداد روحی نیز کمابیش به سالهای متوالی زمان نیاز داریم تا کانشسنس بیدار و تولد درونی صورت پذیرد.
بعدا باید همه ایگوها نابود شوند.پروسه زمانی برای درک ومشاهده وحذف ایگوها که برخی از آنها در لایه های بسیار درونی ما پنهان شده اند گاه بسیار طولانی است وحذف برخی از آنها زمانبر است.علاوه بر این،برخی آزمون های الهی یا تست های درونی و بیرونی ممکن است چند سال به طول بینجامد.
برخی اعتقاد دارند با روش هایی همانند واجرایان تبتی و روش های دیگر باطنی می توان به سرعت مسیر درونی را پیمود وبه روشنگری رسید.(واجرایان یکی از روش های معنوی تبتی هاست که در آن به وسیله تصاویر خاص،ماندالا، یانترا،رنگها ومانتراها می تواند مرید را در کمترین زمان به کمال برساند.)
روح های برجسته نیز وقتی به کره زمین می آیند،پوششی از انرژی منفی آنها را فرا می گیرد.این مورد در تمام روح ها صدق می کند.مدت زمان خاصی لازم است تا بتوان بر این پوشش منفی که جزئی از طبیعت کره زمین و این سیاره تاریک است غلبه کرد.بعد از آن،اسنس یا جوهر درونی یا دل،باید بیدار شود و من های کاذب یا ایگوها به تدریج حذف شوند.مرید نیز در جهان های درونی، پیش می رود تا روح بتواند صیقل بخورد و کم کم الماس گون گردد.
اساتید بزرگ نیز دائما در حال گذراندن آزمون های الهی هستند وکوچکترین غفلت یا سهل انگاری می تواند تلاش های چندین ساله آنها را بر باد دهد.
هیچ ایگو یا حالت منفی ای در وجود انسان، یک شبه به وجود نیامده است که یک شبه نیز از میان برود. این حالات نفسانی یا ایگوها، ثمره چندین سال گمراهی و غفلت انسان است و در صورت بیداری درونی و درک و مشاهده و کار درونی می توان آنها را از بین برد.
انسان وقتی به موکشا یا رهایی از چرخ فلک یا چرخ سمسارا می رسد توانسته مرحله ای را پشت سر بگذارد و هنوز به مقصد نهایی نرسیده است، چرا که موکشا یا رهایی کنده شدن از ذهن و ماده و درد و رنج است و به روح رسیدن. هنوز تا مقصد نهایی فاصله بسیاری وجود دارد.
در معنویت هیچ راه میانبری نمی تواند شما را به مقصد نهایی برساند.تلاش مضاعف و کار درونی لازم است تا وجود انسان صیقل بخورد و من های کاذب حذف شوند و در نهایت بدن های الهی یا کالبدهای شمسی ساخته شوند.
