برای سفید کردن ظروف مسی آن را قلع اندود می کنند. علت این کار این است که مقدار کمی مس برای بدن مفید است اما مقدار زیاد آن برای بدن مضر خواهد بود. بنابراین لازم است ظروف مسی را به لایه ای از قلع بپوشانند. این کار در خانه ممکن نیست و باید در کارگاه های مسگری انجام گیرد.
قلع عنصری شیمیایی است که خاصیت چکش خواری خوبی دارد و به سادگی اکسید نمی شود. به همین خاطر به عنوان روکش برای بسیاری از فلزات مورد استفاده قرار می گیرد.

ظرف مسی

برای قلع اندود کردن ظروف مسی اول آن را به خوبی می شویند. سپس مقداری شن نرم در آن ریخته و آن را ساییده و دوباره شستشو می دهند. برای حرارت دادن به ظروف دستگاه دمنده ای وجود دارد که با چرخاندن دسته آن باد را به رو به رو هدایت می کند. بعد ظرف مس را حرارت داده و قلع را با پنبه روی ظرف مسی می کشند تا کاملا رنگ آن سفید شود.

ابزارهای سفید گری عبارتند از:

دم و کوره:

دم مورد استفاده سفیدگر دم پوستی بوده است. پوست دباغی شده گوسفند را به صورت مشکی در آورده که دو سر آن دارای سوراخ بوده که یک سر آن به لوله‌ای که به کوره راه داشته می‌بستند و در دهان سوراخ دیگر دو تخته کوبیده شده که کار دستگیره را انجام می‌داده است. در موقع دمیدن این دو تخته را به هم می‌چسباندند و سوراخ مشک بسته می‌شد و مشک را به طرف لوله کوره فشار می‌دادند. در نتیجه هوای داخل مشک از طریق لوله به کوره دمیده می‌شد و سپس تخته‌ها را از هم جدا کرده و مشک را به طرف عقب می‌کشیدند و مشک دوباره از هوا پر می‌شد و آماده دمیدن می‌گردید. بدین ترتیب عمل دمیدن انجام می‌گرفت.کوره مورد استفاده هم سطح با زمین بوده است.

دم دستی:

بعد از پوست، دم دستی معمول شده که از یک محفظه فلزی و پروانه فلزی تشکیل شده که این پروانه در وسط محفظه به دور یک محور که دستگیره‌ای محرک به آن بسته شده و می‌چرخد، قرار گرفته است. این دستگیره پروانه را به حرکت در می‌آورد و از طریق لوله‌ای که یک طرف آن به بیرون کشیده شده، به کوره دمیده می‌شود. بعد از چند مدت این نوع دم به دم برقی تبدیل شد که پروانه آن توسط برق به حرکت در می‌آید.

دم نفتی:

امروزه به علت مقرون به صرفه بودن از دم نفتی استفاده می‌کنند که به‌وسیله اجاق نفتی که دارای مخزن باد می‌باشد، انجام می‌گیرد. این نوع اجاق به‌وسیله نفت روشن می‌شود. مخزن آن را با تلمبه دستی از باد پر می‌کنند که در نتیجه هم عمل دمیدن و هم سوخت داخل کوره را تامین می‌کند.
گاز دستی: یکی از ابزارهای سفیدگری می‌باشد که، به‌وسیله آن ظروف را داخل یا خارج کوره می‌کنند. شبیه به انبر دست می‌باشد با این تفاوت که لبه آن کشیده است.

انبردست:

ابزار دیگرب است که به‌وسیله آن ظروف را در دهانه کوره نگه می‌دارند. دو لبه این ابزار که به هم نزدیک می‌شوند، تشکیل دایره‌ای کوچک می‌دهند که از خارج شدن ظروف از دهانه انبردست جلوگیری می‌کند.

پنبه:

قلع را در داخل ظرف داغ شده ریخته پنبه را بر روی آن می‌کشند. در نتیجه قلع به تمام بدنه ظرف مالیده شده و ظرف سفید می‌گردد.

شن:

قبل از سفید کردن، ظرف را با شن می‌سابند تا تیرگی آن تا حدودی برطرف شود.

زغال چوب:

زغال چوب سوخت کوره را تشکیل می‌دهد.